WARMOEZENIERSPAD, zaterdag 30 januari 2021.

Na een regenachtige week is het dit weekend eindelijk weer eens droog. Het ziet er meteen stukken vrolijker uit. Alhoewel het vandaag nog wel bewolkt is en berenkoud door een pittige oosten wind. Maar ik ben al lang blij dat het droog is! Leitje en ik gaan het Warmoezenierspad lopen.

Het Warmoezenierspad is te vinden tussen de Hoofdweg Zuid (ter hoogte van Capelle aan den IJssel) en de Bermweg en gaat via een tunneltje onder de spoorbaan (Capelle Schollevaar / Gouda) door. Op heel oude plattegronden is het Warmoezenierspad nog niet te vinden, op iets recentere plattegronden wél, maar die liep destijds nog tot aan de spoorbaan. Het pad is later doorgetrokken in zuidelijke richting tot aan de Bermweg. Aangezien ik geen auto heb (en ook geen rijbewijs), is het soms even puzzelen waar ik een wandeling kan beginnen en eindigen. Enkele jaren geleden had ik het pad vanuit de trein al gezien en droomde ervan dat leuke paadje eens te bewandelen. Het had echter wel wat voet in de aarde om het begin te vinden! Na een eerste mislukte poging ging het de tweede keer goed en sindsdien heb ik het pad al een aantal keer gelopen. Net zoals de vorige keren neem ik vandaag bus en metro en stap uit bij halte De Tochten. Ik kom langs verpleeghuis De Vijf Havens, waar mijn vader de laatste weken van zijn leven opgenomen is geweest en tenslotte overleed op 91 jarige leeftijd. Ik heb niet zo'n prettige herinneringen aan het verpleeghuis. Vlug doorlopen maar! Via enkele straten neem ik het viaduct over de A20/E25 en ga linksaf de Hoofdweg (Zuid) op. Op de oude plattegronden waar ik het net over had, stond vroeger het verpleeghuiscomplex Ichtus/Meerhorst nog aangegeven. Mijn vader heeft daar ooit gewerkt. Het verpleeghuis is inmiddels al weer een hele tijd geleden overgegaan in een andere verpleeginstelling (Rijckehoven /De Zellingen) in Capelle aan den IJssel. Het oorspronkelijke gebouw van de Ichtus/Meerhorst is gesloopt. Het gebied waar vroeger de Ichtus/Meerhorst stond, is nu helemaal opgeslokt door bedrijven, zoals autodealers en keukenshowrooms. Het is maar goed dat mijn vader dat niet meer meemaakt: hij zou er verdrietig om zijn geweest. Ik verbaas me er over hoe snel de functie van gebouwen soms kunnen verouderen. De Ichtus/Meerhorst is gebouwd in 1968 en in de jaren 90 al weer heel sterk verouderd. In de Ichtus waren er negen (!) bedden per zaal. Dat is nu niet meer voor te stellen. In mijn familiealbum kwam ik trouwens een foto tegen van het voormalige Bergwegziekenhuis (ook al weer een aantal jaren geleden gesloopt): wat zag de ziekenzaal er vroeger ouderwets uit! 

Intussen heb ik het stukje Hoofdweg in oostelijke richting gelopen en ben rechtsaf het Warmoezenierspad ingeslagen bij het bordje zoals op de foto staat. Het drukke autoverkeer van de Hoofdweg zijn we nu kwijt en lopen heerlijk door de polder. Links is een hele nieuwe wijk herrezen. De huizen zijn best mooi om te zien, maar het landelijke karakter verdwijnt steeds meer. 

Halverwege staat heel uitnodigend een leuk bankje. Even uitrusten, vindt Leitje!

Na de korte bankrust lopen we verder, het tunneltje onder de spoorbaan door en komen tenslotte uit op de Bermweg. We gaan hier rechtsaf. We zien twee leuke bootjes.

We komen uit bij een viersprong. De vorige keren liepen we rechtsaf, Capelle aan den IJssel in, maar we slaan nu linksaf in de richting van de 's-Gravenweg. Die steken we over en komen via een verbindingsweggetje in Hitland, vlak bij twee kolossale flats die in het hele gebied beeldbepalend zijn.

En daar staan we ineens weer in Park Hitland. Twee weken geleden hadden we hier ook al gewandeld en daarvan heb ik toen verslag gedaan in mijn blog, maar nu lopen we door een ander stukje Hitland.

Op sommige paden is het door de vele regen modderig geworden en moeten we door grote plassen stappen. Mijn schoenen zijn echt "modderpoten" geworden! Straks, als ik thuis ben, wordt het weer schoenen schoonmaken - oh, wat heb ik altijd een hekel aan dat werkje!

We lopen heerlijk door het Hitland, zien het gebouw van Van Rijckevorsel van de golfclub (waar we vroeger met de Capelse Tweedaagse van de Rotterdamse Wandelsport Vereniging vaak rust hadden), wandelen langs de golfbaan waar tientallen zwanen de plaats hebben ingenomen van de golfers en genieten van het weide polderlandschap om ons heen. De stilte doet bijna pijn aan de oren.

We komen uiteindelijk uit bij de Kerkweg in Nieuwerkerk waar we deze bovenstaande mooie Art Déco versiering tegen een buitenmuur zagen.

Het is nu nog maar enkele minuten lopen naar het NS station Nieuwerkerk. We zijn nog niet boven op het perron of de trein naar Rotterdam komt er al aan. 

Heerlijk gewandeld, maar het is wel koud geweest met die Siberische oostenwind!

LOETBOSWANDELING, 22-01-2021.

Leitje en ik gingen vandaag wandelen in het Loetbos, vlakbij Ouderkerk aan den IJssel. Bij halte De Viersprong (ter hoogte van restaurant Breeka) stapten we uit en daar hadden we meteen al even enkele ogenblikken van zorg en aandacht. Want het overvloedige regenwater van de afgelopen nacht was in de vroege ochtend toch nog even opgevroren. Er stond een Campina melk auto pontificaal op het voetpad waardoor we er nauwelijks langs konden. Een licht gevoel van irritatie maakte zich van mij meester, want waarom stond die auto daar zo breeduit op een VOET pad? 

"Mevrouw, kijk uit, het is glad!", riep een meneer in een geel hesje naar mij. Hij had het nog niet gezegd of ik hoorde "Boemmmmhhhhh!" En daar lag even verderop een motorrijder op de grond met zijn motor boven zich. De motorrijder stond gelukkig snel op, maar hij trok wel even een pijnlijk gezicht. Er lekte olie uit zijn motor. Arme ziel! De meneer in het gele hesje ontfermde zich verder over de onfortuinlijke motorrijder. Intussen had ik zelf alle aandacht nodig om een veilig heenkomen te zoeken en om aan de overkant van de glibberige Parallelweg te komen. TWEE slippartijen moesten we niet hebben en ik wilde beslist niet vallen met mijn kunstheup. De gladheid was ontzettend verradelijk, want je zag de gladheid bijna niet. Schuifelend als een oud vrouwtje kwam ik aan de overkant en daar werd ik opgevangen door een tweede wegwerker die me adviseerde heel voorzichtig langs het dranghek verder te lopen. Dat lukte zonder problemen en ik was blij dat ik eenmaal op het stroeve voetpad stond. Gedurende de wandeling had ik gelukkig geen last meer van de gladheid. 

Ik volgde het fietspad in oostelijke richting en genoot van de rust, de vergezichten en mooie pasteltinten. We kwamen aan in het Loetbos, waar we een kronkelend wandelpad namen. Hier heerste RUST!

Deze boom heeft een mooie draaiing in de stam. De draaiing geeft kracht aan de boom. Daardoor kan de boom beter overleven, vooral ten tijde van harde wind.

Ik heb mezelf maar even op de foto gezet. Als schaduw!

Het Loetbos grenst aan een polderlandschap en ik had hier het gevoel alsof ik vanaf een balkon de wijde wereld inkeek. 

Op een gegeven ogenblik kwamen we het Loetbos weer uit en liepen we via een fietspad in de richting van de Hollandse IJssel. Het was open polder met riant uitzicht. Heel in de verte de wolkenkrabbers van Rotterdam. En Heuvelman, het houtbedrijf dat we vorige week zagen tijdens onze wandeling door het Hitland aan de andere kant van de rivier.

Bij de eerstvolgende kruising sloegen we linksaf een boeren landweg in, richting Ouderkerk aan de IJssel. De boeren bedrijven doen hier aan natuurbescherming:

En zo kwamen we tenslotte aan in Ouderkerk aan den IJssel. Ik was lang niet meer in het dorp geweest, dus ik wilde er weer eens een kijkje nemen. We kwamen door een straat die 'Volière' heet. Vroeger was hier inderdaad een echte volière, maar die is er al een poosje niet meer.

In de weilanden hebben we zojuist veel zwanen gezien, maar ook op de schoorsteen van een huis zagen we de sierlijke dieren.

En even later stonden we bij de kerk aan de Kalverstraat (nee, nee, niet Amsterdam!!), waar we de Wilhelminaboom bewonderden. De boom is flink gesnoeid, zeg! Jammer, maar noodzakelijk. De lindeboom is geplant naar aanleiding van de inhuldiging van Koningin Wilhelmina (de overgrootmoeder van Koning Willem Alexander dus) op 31 augustus 1898. Op diverse plaatsen in Nederland is zo'n herinneringsboom geplant - hier in Ouderkerk dus ook eentje. Er staat een mooi sierhek bij met het wapen en beeltenis van Koningin Wilhelmina.

 

We liepen langs de kerk. De huidige kerk is gebouwd op fundamenten van een eerdere kerk uit de veertiende eeuw. De kerk wordt samen met de kerk van Sassenheim beschouwd als de oudste kerken van Zuid-Holland. De kerkmuur is gebouwd met Römer tufsteen uit het Eifelgebergte. De vroegere kerk is verwoest tijdens de Hoekse en Kabeljauwse twisten. Gelukkig is er daarna een nieuwe kerk gekomen. Het heeft een rijke historie. Er is een grafkelder van het geslacht van Nassau-LaLecq. De adellijke Van Nassau LaLecq stamde af van een onecht kind van stadhouder Maurits van Oranje en zijn geliefde Margaretha van Mechelen. In 1576 ging de kerk over in protestantse handen. De kerk kwam in 1798 in eigendom van de gemeente Ouderkerk. De gemeente zorgt nog steeds voor het onderhoud. De huidige torenspits is van eikenhout. En is, samen met de torenspits van Berkenwoude, de oudste overgebleven torenspits in de Krimpenerwaard. Het orgel is een Kamorgel uit 1854. 

Ik hoop ooit de kerk nog eens van binnen te kunnen zien als de deur openstaat! 

We liepen nog even door en kwamen langs het pontje De Zeemeeuw. 

Die namen we vandaag niet. We waren moe gewandeld en stapten in het dorp op de bus die ons naar Capelse Brug bracht en vandaar uit verder naar huis. 

Heerlijk gewandeld vandaag!

HITLAND ROUTE (Groene Hart),  wandeltocht op 16 januari 2021.

    

Onder koude weersomstandigheden en met sneeuw in het vooruitzicht maakte ik met pluche beer Leitje op de rug een wandeling door Hitland. Het gebied heb ik leren kennen via de Capelse Tweedaagse die de Rotterdamse Wandelsport Vereniging in december altijd houdt. Vandaag liep ik de ANWB route Groene Hart Hitland route  (10 km). In elk jaargetijde is het hier heerlijk wandelen. 's Zomers is het lekker koel op de dijk langs de Hollandse IJssel en kan je genieten van de bloemenzee langs het pad, beneden, meer landinwaarts. In de winter zijn de bomen heel erg mooi. 

Je zou niet zeggen dat we ons hier onder de rook van Rotterdam bevinden, zo gigantisch stil is het hier. De stilte doet bijna pijn aan de oren. 

We begonnen de wandeling in Nieuwerkerk. Het is maar een klein treinritje vanuit Rotterdam Alexander. Vanaf het station is het de Kerkstraat doorlopen, linksaf de 's Gravenweg op en na ongeveer 50 meter rechtsaf een leuk klein straatje in. Al heel gauw kan je linksaf een wandelpad inslaan, richting bos. Het is best een groot bos. Het pad kronkelt alle kanten op en komt op een gegeven moment uit bij een soort woonwagenwijkje onderaan de dijk. Hier stonden vroeger steenovens.

Bij de steenovens gingen we de dijk op en daar was het koud-koud-koud met de wind volop in het gezicht! We liepen lekker hoog en zagen in de verte: Rotterdam, Capelle aan den IJssel, Nieuwerkerk, Ommoord, Nesselande en het dorp Ouderkerk aan de overkant van de rivier. Het scherpe kerktorentje was goed te zien. Ook aan de overkant van de rivier zagen we eveneens het gigantisch grote houtbedrijf van Heuvelman. We kwamen langs het monument van de Watersnoodramp van 1953; op die plaats hebben ze de waterdoorbraak maar nét tegen kunnen houden.

We liepen nog een stukje verder en sloegen op een gegeven ogenblik, vlakbij een boeren erf onder aan de dijk, rechtsaf de polder in. Op een richeltje hebben we even uitgerust en onze lunch genuttigd (bammetje + pakje chocolademelk). Daarna liepen we het lange pad verder de polder in en bij de kruising gingen we rechtsaf terug naar het bos. Bij het bos sloegen we linksaf en liepen langs een soort ijsbaan. We volgden de ijsbaan aan de linker kant en kwamen uiteindelijk uit bij de 's Gravenweg.

Al heel snel waren we terug bij de Kerkstraat. Deze sloegen we linksaf in en zagen al direct het spoorviaduct. Bij het station was het snel inchecken en na enkele minuten kwam de trein er al aan, die ons weer veilig thuis bracht. We waren net thuis toen het begon te sneeuwen. Er zou 5 cm sneeuw vallen, maar bij ons viel slechts een klein laagje. De volgende morgen was alles al weer weg, maar het was toch heel even mooi wit geworden in mijn tuin: de vogels zullen wel even verbaasd opgekeken hebben van dat koude witte donslaagje!

LEZING VAN ERIK ZEVENBERGEN, DIRECTEUR BLIJDORP, 10-01-2021 - via onlineverbinding.

Stipt om 11 uur begon de lezing van Erik Zevenbergen via de online verbinding. De Vrienden van diergaarde Blijdorp konden zich opgeven voor het virtueel bijwonen van het evenement en dat had ik ook gedaan. Ik vond dat online gedoe erg spannend, want ik ben een halve digibeet en wist dus niet of het zou lukken om verbinding te krijgen. Een druk op een knop en daar floepte van alles aan met Engels termen. Ojee, ojee, als dat maar goed gaat allemaal... . Maar daar kwamen ineens Marcel Kreuger en Rob Beltman van de Vrienden in beeld, en daar verscheen ineens ook Erik Zevenbergen. Wat testjes en daarna enkele woorden van welkom van Marcel, Rob en Erik. Daarna begon de lezing voor de ongeveer 350 leden die online hadden ingelogd. Erik Zevenbergen, de directeur van Blijdorp, praatte ons bij over het wel en wee van het afgelopen jaar en over wat er komen gaat in 2021. Uit de media hebben we natuurlijk al vernomen dat diergaarde Blijdorp het door de coronacrisis onvoorstelbaar moeilijk heeft. De diergaarde staat op de rand van faillissement, terwijl de tuin vóór corona in blakende financiële gezondheid verkeerde! Door de corona crisis heeft Blijdorp tot nu toe 600.000 minder bezoekers getrokken en heeft € 13 miljoen omzetverlies geleden. De diergaarde is vier maanden dicht geweest. De financiële klap komt hard aan doordat de zoo een stichting is zonder winstoogmerk. Gelukkig is er wel hulp: de Vrienden springen bij met giften, onder andere om de kosten voor de verzorging van de dieren mogelijk te maken, maar ook dierenliefhebbers als Patricia Paay hebben acties opgezet. De gemeente Rotterdam heeft een grote lening afgegeven; er zijn legaten geschonken en ook koning Willem Alexander is inmiddels op bezoek geweest voor morele steun. Ondanks het feit dat de situatie precair is, blijft Erik Zevenbergen hoop houden.

We kijken even terug wat er in Blijdorp verder is gebeurd in het afgelopen jaar. 

Moederolifant Irma is 50 jaar geworden. Ze woont al 40 jaar in Blijdorp. Ze is geadopteerd en heeft een adoptiecertificaat gekregen. 

Blijdorp had gelukkig op 8 maart, net voordat de coronacrisis uitbrak, het Masterplan klaar - EN ingediend. Dus dat loopt gelukkig. Bij alle financiële strubbelingen een meevaller. 

Het crisismanagement is in werking getreden. Daar was eigenlijk voor de coronacrisis al mee begonnen; het betreft een plan om de dierentuin financieel zo zuinig mogelijk te leiden in crisissituaties. Blijdorp heeft een samenwerkingsverband met de meeste andere dierentuinen in Nederland en heeft een prima financieel beleid, al moesten er aanpassingen worden ingevoerd toen corona er eenmaal was. Men is redelijk optimistisch en men ziet kansen dat er licht is aan het einde van de tunnel. Naar verwachting kunnen we echter pas in 2022 weer een beetje ademhalen. 

Bij de giraffen is op 28 januari een meisje geboren, Maartje. Haar moeder is Anne. Moeder en kind maken het goed. Helaas is de giraffenman, Banio op 7 juni overleden; hij had een chronische ontsteking van het maagdarmkanaal. Hij is 12 jaar oud geworden en heeft 16 kinderen verwekt. Er zijn 2 kleinkinderen. 

Okapi Gerrit, vernoemd naar de vroegere verzorger Gerrit van der Graaf die overleed op 13 mei 2017, is naar Lissabon verhuisd. Maar helaas is Kamina op 28-09 overleden. Ze heeft het heel goed gedaan in haar leven maar was op het einde helemaal op. 

Bij de vissen in het Oceanium is de proef met het voeren van vegan voedsel geslaagd. 

In december is een blauwe haai opgevangen. Het dier was aangespoeld op het strand in Ouddorp. Bij ons is hij nagekeken en er zijn geen medische ziekten geconstateerd. Hij is ver uit de kust in zee weer uitgezet en nu maar hopen dat hij het goed blijft maken!

Er zijn vijf nieuwe wasberen aangekomen om de oudere wasberen die er al zijn, gezelschap te houden. De nieuwelingen komen bij stichting Aap vandaan. Het gaat goed. 

De servalbaby's maken het prima en zorgden voor een trekpleister!

Op 19 maart is een kuifhertje geboren luisterend naar de naam Stella. 

Op 28 mei is er weer een tweeling geboren bij de pinchee apen.

Bij de kuifmakaken waren er wat problemen. Een sterfgeval, maar ook een geboorte.

Olifantenbul Timber is verhuisd naar Wildlands en heeft het daar prima naar zijn zin. Hij deed daar bijna onmiddellijk waarvoor hij was ingehuurd: zorgen voor het nageslacht! In Blijdorp is een nieuwe man gekomen: Fahim uit Bellewaerde, een 'sloper' zoals Erik Zevenhuizen het noemde. Want het dier is nieuwsgierig en gaat nogal eens als 'een olifant door de porceleinkast'. Dus waren er wat aanpassingen nodig in zijn verblijf. Het is de bedoeling dat hij olifantenvrouwtje Faya gaat dekken. Olifant Sunay is naar Frankrijk verhuisd (aangezien Sunay een mannetje is, MOEST hij verhuizen; vrouwtjes blijven normaliter in de kudde); Sunay doet het goed op zijn nieuwe adres. 

De vicuna's hebben gezinsuitbreiding gehad, en dat is ook het geval mij de dwergmangoesten. Ze doen het allemaal geweldig! Ze zijn zeer fotogeniek!

En ja, dan de leeuwen. Leewenman Aapel is op 24/8 overleden. Direct toen hij een aantal jaren geleden uit Singapore in Blijdorp kwam, had hij gezondheidsproblemen. Er zijn veel onderzoeken geweest, maar daaruit is geen precieze aanwijzing gekomen wat hij onder de leden had. Aapel is achterover gevallen en zijn gezondheid is daarna zo snel achteruit gegaan dat ze hem moesten laten inslapen. De drie jonge welpjes waarvan hij de vader is, hebben alle drie wat motorische problemen. Ze zijn het verder aan het onderzoeken. De problemen tonen aan hoe belangrijk genetisch onderzoek is. 

Op 30/8 is de Antilliaanse leguaan Igie geboren (via de broedmachine). 

En op 8/11 is zwarte neushoorn Nasor geboren, een mannetje. Het is het derde zwarte neushoornjong dat in Blijdorp is geboren. De geboorte verliep prima. Het jong was aanvankelijk een beetje recalcitrant om naar buiten te gaan, maar toen hij eenmaal aan de buitenlucht had geroken, was hij wild enthousiast. 

De roedel poolvossen is uitgebreid met twee nieuwelingen. En de amoerpanther man doet heel erg zijn best om het vrouwtje zwanger te maken maar dat lukt nog niet goed. Men is aan het onderzoeken hoe het verder moet. 

De jonge mannetjes gorilla Nasibu woont in Blijdorp 'op kamers', in afwachting tot zijn verhuizing naar Nieuw-Zeeland. Nasibu en Bokito zijn elkaars 'concurrenten' en kunnen daardoor niet samen in één ruimte verblijven. De verhuizing van Nasibu is vertraagd door de corona crisis, maar dat is niet zo heel erg. Het komt in de natuur wel vaker voor dat een jong mannetje wat langer wacht op het vormen van een nieuwe groep.

Nog een woordje voor het botanische aspect van diergaarde Blijdorp. De tuin is internationaal beroemd om zijn botanische aanleg en heeft daarvoor ook erkenning gekregen, een level II Bomen collectie. Er komen nog bordjes op de bomen met botanische informatie. En dan is er bij de ingang van de Oceaniumzijde een succesvolle proef geweest met een bepaald natuurfenomeen: stenen weghalen en op de plaats van de stenen de grond inzaaien met bloemen. Ook de vroegere wolvenvallei verandert op het ogenblik in een bijenvallei.

Wat brengt de toekomst?

Er is een groot project gaande bij de flamingo's. Daar wordt de volière geheel vernieuwd. Er komt overkapping. Er komen nieuwe bomen. Dat wordt een hele vooruitgang. Het is waarschijnlijk klaar in de zomer van 2021. De 'woning' van de oehoe wordt waarschijnlijk gesloopt, maar dat is nog niet helemaal zeker. En verder komt er bij de Oude Ingang op het plein voor de Rivièrahal een ondergrondse waterbuffer. Daar wordt het water verzameld dat afkomstig is van het dak van de Rivièrahal. Het water wordt gefilterd door een biofilter en kan in een later stadium worden hergebruikt. Blijdorp heeft daar geen kosten aan, want het project wordt gefinancierd door externe instanties. 

Dan de 'bergdierenrots'. Deze rots staat al acht jaar leeg en is verwaarloosd. Er zijn plannen om de rots op te knappen. Waarschijnlijk komen er Nepalese kleine panda's te wonen. Nee, geen apen, want dan moet men de rots overnetten en daarvoor is de rots ongeschikt. Nee, ook geen hoefdieren, want daarvoor is de rots te klein. 

Er komen géén Orang Oetangs in de zoo, want we hebben al gorilla's. In Blijdorp is er gewoon geen ruimte voor orang oetangs. 

Voor de jonge otter komt er waarschijnlijk een maatje. Zijn ouders zijn ontsnapt (vader doodgereden door het verkeer). 

De plek bij de oude ingang waar vroeger de bruine beren waren, wordt te zijner tijd ook nog aangepakt, maar concrete plannen zijn er momenteel nog niet; het is een ongunstige plek door de schaduwrijke ligging. Misschien komt er wel een berenterras, wie weet. 

En nu maar hopen op een spoedig opnieuw opengaan van de diergaarde en op een snel komende periode dat we weer terug kunnen gaan naar het Oude Normaal. Erik Zevenbergen sloot af met de woorden dat we mee moeten blijven denken (doneren, acties ondernemen), dat we gezond moeten blijven en dat we ons moeten blijven houden aan de regels!

 

UTRECHTSE VECHT EN KASTEEL ZUILEN, wandeling op 09-01-2021.

De wandeling die ik vandaag op eigen gelegenheid maakte, is gebaseerd op de route die ik in het verleden vaak liep met wandelsportvereniging Jong en Vrolijk in Utrecht. Ik stapte uit met bus 7 bij de halte Ondiep en dan is het alleen nog maar de Kloosterlaan uitlopen en je bent bij de Utrechtse Vecht. Daar aangekomen was het heerlijk wandelen door een smalle parkstrook langs het water. Even verderop lagen mooie woonboten. 

Het was koud. Het gras zag wit van de rijp. Maar wat was het lekker van temperatuur!

Na een poosje kwamen we in een bosperceel met een heel groot weiland in het midden. Aan het einde van het weiland zagen wij (mijn pluche beer Leitje en ik) het kasteel Zuilen al liggen. Kasteel Zuilen is het kasteel van Belle van Zuilen (1740-1805), een adellijke dame, schrijfster van romans, toneelstukken, pamfletten en brieven.

In het bos en in de kasteeltuin zijn een aantal brieven van Belle op plakkaten te lezen. En haar schrijftafel met de stoel waar zij op zat, staan eveneens in de tuin. Zij was in haar ideeën haar tijd ver vooruit.

Het kasteel is normaliter te bezoeken, maar in deze coronatijd heel even niet. Geeft niet, ook aan de buitenkant is het een prachtig gebouw om te zien.

Zuilen was vroeger een zelfstandig dorp met een eigen stadhuis. Het heet eigenlijk Oud-Zuilen. Het gebouw van het stadhuis staat er nog steeds: een prachtig oud gebouw. Er is ook een hotel, Swaenenvecht, geheten, ook al zo prachtig. Heel oud, landelijk en voornaam. Nu hoort Oud-Zuilen bij de stad Utrecht.

We lopen nog even verder over de 2de Polderweg. We zien prachtige oude boeren erven, waar kippen en hanen vrij rondlopen.

Aan het einde van de 2 de Polderweg kwamen we uit bij twee molens, Molen Westbroek en Molen van de Polder Buitenweg.

Langs een mooi pad liepen we terug naar centrum van Zuilen, kwamen weer langs het kasteel en liepen door het bosperceel terug. We zagen in het bos een ijsvogel vliegen, prachtig blauw op de rug en oranje aan de voorkant. Typische habitat voor ijsvogels, hier: bos met rommelig hout, wat lage begroeiing en slootjes met steile kanten. IJsvogels komen wel voor in Nederland, maar de kans dat je ze ziet, is toch niet zo heel erg groot. Dus ik had vandaag geluk dat ik er eentje zag! En even verderop liepen ooievaars in een stukje weiland te stappen. Overwinteraars. Vanuit het bos voegden we ons weer bij de Vecht, wandelden langs Fort aan de Klop en liepen aan de andere kant van het water dan vanmorgen, ook hier een mooi park, ietsje heuvelig, met enkele mooi gestyleerde beelden in het gras. We gingen de brug over en liepen de Kloosterlaan helemaal uit totdat we bij de bushalte kwamen. Mondkapje op en na acht minuten kwam de bus er aan die ons naar het station bracht. Met de trein terug naar huis in Rotterdam. 

Wat een heerlijke wandeling hebben we vandaag gehad. Als mijn vader (een Utrechtenaar) nog geleefd zou hebben, zou hij ook ontzettend van deze wandeling hebben genoten!