LOETBOSWANDELING, 22-01-2021.

Leitje en ik gingen vandaag wandelen in het Loetbos, vlakbij Ouderkerk aan den IJssel. Bij halte De Viersprong (ter hoogte van restaurant Breeka) stapten we uit en daar hadden we meteen al even enkele ogenblikken van zorg en aandacht. Want het overvloedige regenwater van de afgelopen nacht was in de vroege ochtend toch nog even opgevroren. Er stond een Campina melk auto pontificaal op het voetpad waardoor we er nauwelijks langs konden. Een licht gevoel van irritatie maakte zich van mij meester, want waarom stond die auto daar zo breeduit op een VOET pad? 

"Mevrouw, kijk uit, het is glad!", riep een meneer in een geel hesje naar mij. Hij had het nog niet gezegd of ik hoorde "Boemmmmhhhhh!" En daar lag even verderop een motorrijder op de grond met zijn motor boven zich. De motorrijder stond gelukkig snel op, maar hij trok wel even een pijnlijk gezicht. Er lekte olie uit zijn motor. Arme ziel! De meneer in het gele hesje ontfermde zich verder over de onfortuinlijke motorrijder. Intussen had ik zelf alle aandacht nodig om een veilig heenkomen te zoeken en om aan de overkant van de glibberige Parallelweg te komen. TWEE slippartijen moesten we niet hebben en ik wilde beslist niet vallen met mijn kunstheup. De gladheid was ontzettend verradelijk, want je zag de gladheid bijna niet. Schuifelend als een oud vrouwtje kwam ik aan de overkant en daar werd ik opgevangen door een tweede wegwerker die me adviseerde heel voorzichtig langs het dranghek verder te lopen. Dat lukte zonder problemen en ik was blij dat ik eenmaal op het stroeve voetpad stond. Gedurende de wandeling had ik gelukkig geen last meer van de gladheid. 

Ik volgde het fietspad in oostelijke richting en genoot van de rust, de vergezichten en mooie pasteltinten. We kwamen aan in het Loetbos, waar we een kronkelend wandelpad namen. Hier heerste RUST!

Deze boom heeft een mooie draaiing in de stam. De draaiing geeft kracht aan de boom. Daardoor kan de boom beter overleven, vooral ten tijde van harde wind.

Ik heb mezelf maar even op de foto gezet. Als schaduw!

Het Loetbos grenst aan een polderlandschap en ik had hier het gevoel alsof ik vanaf een balkon de wijde wereld inkeek. 

Op een gegeven ogenblik kwamen we het Loetbos weer uit en liepen we via een fietspad in de richting van de Hollandse IJssel. Het was open polder met riant uitzicht. Heel in de verte de wolkenkrabbers van Rotterdam. En Heuvelman, het houtbedrijf dat we vorige week zagen tijdens onze wandeling door het Hitland aan de andere kant van de rivier.

Bij de eerstvolgende kruising sloegen we linksaf een boeren landweg in, richting Ouderkerk aan de IJssel. De boeren bedrijven doen hier aan natuurbescherming:

En zo kwamen we tenslotte aan in Ouderkerk aan den IJssel. Ik was lang niet meer in het dorp geweest, dus ik wilde er weer eens een kijkje nemen. We kwamen door een straat die 'Volière' heet. Vroeger was hier inderdaad een echte volière, maar die is er al een poosje niet meer.

In de weilanden hebben we zojuist veel zwanen gezien, maar ook op de schoorsteen van een huis zagen we de sierlijke dieren.

En even later stonden we bij de kerk aan de Kalverstraat (nee, nee, niet Amsterdam!!), waar we de Wilhelminaboom bewonderden. De boom is flink gesnoeid, zeg! Jammer, maar noodzakelijk. De lindeboom is geplant naar aanleiding van de inhuldiging van Koningin Wilhelmina (de overgrootmoeder van Koning Willem Alexander dus) op 31 augustus 1898. Op diverse plaatsen in Nederland is zo'n herinneringsboom geplant - hier in Ouderkerk dus ook eentje. Er staat een mooi sierhek bij met het wapen en beeltenis van Koningin Wilhelmina.

 

We liepen langs de kerk. De huidige kerk is gebouwd op fundamenten van een eerdere kerk uit de veertiende eeuw. De kerk wordt samen met de kerk van Sassenheim beschouwd als de oudste kerken van Zuid-Holland. De kerkmuur is gebouwd met Römer tufsteen uit het Eifelgebergte. De vroegere kerk is verwoest tijdens de Hoekse en Kabeljauwse twisten. Gelukkig is er daarna een nieuwe kerk gekomen. Het heeft een rijke historie. Er is een grafkelder van het geslacht van Nassau-LaLecq. De adellijke Van Nassau LaLecq stamde af van een onecht kind van stadhouder Maurits van Oranje en zijn geliefde Margaretha van Mechelen. In 1576 ging de kerk over in protestantse handen. De kerk kwam in 1798 in eigendom van de gemeente Ouderkerk. De gemeente zorgt nog steeds voor het onderhoud. De huidige torenspits is van eikenhout. En is, samen met de torenspits van Berkenwoude, de oudste overgebleven torenspits in de Krimpenerwaard. Het orgel is een Kamorgel uit 1854. 

Ik hoop ooit de kerk nog eens van binnen te kunnen zien als de deur openstaat! 

We liepen nog even door en kwamen langs het pontje De Zeemeeuw. 

Die namen we vandaag niet. We waren moe gewandeld en stapten in het dorp op de bus die ons naar Capelse Brug bracht en vandaar uit verder naar huis. 

Heerlijk gewandeld vandaag!