UTRECHTSE VECHT EN KASTEEL ZUILEN, wandeling op 09-01-2021.

De wandeling die ik vandaag op eigen gelegenheid maakte, is gebaseerd op de route die ik in het verleden vaak liep met wandelsportvereniging Jong en Vrolijk in Utrecht. Ik stapte uit met bus 7 bij de halte Ondiep en dan is het alleen nog maar de Kloosterlaan uitlopen en je bent bij de Utrechtse Vecht. Daar aangekomen was het heerlijk wandelen door een smalle parkstrook langs het water. Even verderop lagen mooie woonboten. 

Het was koud. Het gras zag wit van de rijp. Maar wat was het lekker van temperatuur!

Na een poosje kwamen we in een bosperceel met een heel groot weiland in het midden. Aan het einde van het weiland zagen wij (mijn pluche beer Leitje en ik) het kasteel Zuilen al liggen. Kasteel Zuilen is het kasteel van Belle van Zuilen (1740-1805), een adellijke dame, schrijfster van romans, toneelstukken, pamfletten en brieven.

In het bos en in de kasteeltuin zijn een aantal brieven van Belle op plakkaten te lezen. En haar schrijftafel met de stoel waar zij op zat, staan eveneens in de tuin. Zij was in haar ideeën haar tijd ver vooruit.

Het kasteel is normaliter te bezoeken, maar in deze coronatijd heel even niet. Geeft niet, ook aan de buitenkant is het een prachtig gebouw om te zien.

Zuilen was vroeger een zelfstandig dorp met een eigen stadhuis. Het heet eigenlijk Oud-Zuilen. Het gebouw van het stadhuis staat er nog steeds: een prachtig oud gebouw. Er is ook een hotel, Swaenenvecht, geheten, ook al zo prachtig. Heel oud, landelijk en voornaam. Nu hoort Oud-Zuilen bij de stad Utrecht.

We lopen nog even verder over de 2de Polderweg. We zien prachtige oude boeren erven, waar kippen en hanen vrij rondlopen.

Aan het einde van de 2 de Polderweg kwamen we uit bij twee molens, Molen Westbroek en Molen van de Polder Buitenweg.

Langs een mooi pad liepen we terug naar centrum van Zuilen, kwamen weer langs het kasteel en liepen door het bosperceel terug. We zagen in het bos een ijsvogel vliegen, prachtig blauw op de rug en oranje aan de voorkant. Typische habitat voor ijsvogels, hier: bos met rommelig hout, wat lage begroeiing en slootjes met steile kanten. IJsvogels komen wel voor in Nederland, maar de kans dat je ze ziet, is toch niet zo heel erg groot. Dus ik had vandaag geluk dat ik er eentje zag! En even verderop liepen ooievaars in een stukje weiland te stappen. Overwinteraars. Vanuit het bos voegden we ons weer bij de Vecht, wandelden langs Fort aan de Klop en liepen aan de andere kant van het water dan vanmorgen, ook hier een mooi park, ietsje heuvelig, met enkele mooi gestyleerde beelden in het gras. We gingen de brug over en liepen de Kloosterlaan helemaal uit totdat we bij de bushalte kwamen. Mondkapje op en na acht minuten kwam de bus er aan die ons naar het station bracht. Met de trein terug naar huis in Rotterdam. 

Wat een heerlijke wandeling hebben we vandaag gehad. Als mijn vader (een Utrechtenaar) nog geleefd zou hebben, zou hij ook ontzettend van deze wandeling hebben genoten!