WANDELING SCHIPLUIDEN - MAASSLUIS, 29-05-2021.

Soms verlang ik nog naar die goeie ouwe tijd toen ik grotere afstanden wat gemakkelijker liep. Vroeger maakte ik regelmatig de wandeling vanuit Delft via Schipluiden en Maassluis naar Vlaardingen West - ongeveer 25 à 30 kilometer. Die afstand haal ik bij lange na niet meer. Met het klimmen der jaren word ik sneller moe en heb ik wat meer last van artrose in mijn rug. De heupprothese rechts heeft mij echter veel geholpen (minder pijn), maar ik loop toch niet meer de afstanden zoals ik vroeger deed. Ik moet nu noodgedwongen een beetje plannen om de mooiste, wat kortere trajecten te maken. Dat lukt goed, hoor! En ik geniet met volle teugen! Ik houd het wandelen op zichzelf nog steeds goed vol, al zijn de afstanden korter geworden, want wandelen is ontzettend goed voor lichaam en geest. Neuropsycholoog Erik Scherder zal nu zeer zeker een lachje op zijn gezicht toveren!

Vandaag met het openbaar vervoer naar Schipluiden via Delft waar ik, wachtend op bus 33 naar Schipluiden, nog even een foto heb gemaakt van het oude, monumentale pand van het oude stationsgebouw, dat thans dienst doet als horeca. 

Eenmaal aangekomen in Schipluiden, uitgestapt in het centrum en het kerkje met het witte torentje bewonderd. Vanuit de trein tussen Schiedam en Delft kan je het kerkje al zien liggen in de verte. 

Op een bankje aan het water de cappuccino met een reepje "de tederste verleiding" (= Milka chocola) genuttigd dat ik bij de plaatselijke Appie Happie had ingeslagen, en daarna op stap. Ik had gehoopt dat ik het graspad aan de overkant van de brug kon nemen zoals vroeger, maar staande boven op de brug zag ik een hek op de grasdijk, en dat hek was van onder tot boven goed dicht. Duidelijk geen doorgang! Helaas pindakaas! Daarom volgde ik het asfalt fietspad in de richting van Maasland en nam halverwege de dwarsweg in de richting van de Foppeplas en ging daar rechtsaf, bruggetje over, richting Maassluis. Een prachtig stuk: heerlijk ver weg kijken, kwakende kikkers, een koekoek in de verte, een fazantenkreetje, een buizerd en wat grutto's gehoord. Heerlijke, landelijke omgeving - beetje verstild langs water -  vol zomerse kleuren en geuren. De klaprozen staan in bloei. En ook zwaar zoet ruikende fluitekruid staat hoog en is in volle bloei. Schapen en koeien in de weilanden. De skyline van Rotterdam in de verte - de Zalmhaventoren in aanbouw is goed te zien - dat wordt het hoogste gebouw van de Benelux! 

Aangekomen bij De Lugt, vlakbij Maassluis, was ik best moe, dus ik besloot bus 33 verder te nemen naar Maassluis Centrum. Daar pakte ik de metro naar Rotterdam. Het was roezig en druk in Maassluis en omgeving, dus ik heb de pannenkoek bij Het Sonnetje voor een andere keer gepland, voor als het alle lockdown maatregelen helemaal zijn opgeheven. 

Kom, we gaan op stap! Gaan jullie mee?

Het oude, monumentale stationsgebouw van Delft staat thans helemaal vrij. In de omgeving zijn vele hypermoderne gebouwen herrezen. Daardoor zie je hoe mooi dat oude stationsgebouw eigenlijk is!

En nu met de bus naar Schipluiden!

Midden op de brug bij De Lugt (bij Maassluis) kijken we nog even terug in de richting waar we vandaan kwamen. Al snel daarna zijn we bij de bushalte waar we bus 33 nemen in de richting van Maassluis. Tot de volgende keer!

 DIERGAARDE BLIJDORP IS WEER OPEN! OP KRAAMBEZOEK BIJ OLIFANTEN, 28-05-2021

Daar is hij dan! De baby olifant die ongeveer drie weken geleden geboren is. Het is een mannetje, zoon van Banka. De baby heeft nog geen naam. We mogen een naam verzinnen, schrijft de diergaarde in een mailtje dat ik vanmiddag kreeg.

Het was voor mij voor het eerst sinds half december 2020 dat ik weer in Blijdorp was. In december ging de tuin dicht door de derde lockdown en is vijf maanden dicht geweest. Het was zalig om weer in de diergaarde te zijn. Het weer was excellent: zon, zacht, nauwelijks wind. De tuin is momenteel alleen nog open voor abonnementshouders. De sfeer was uiterst relaxed. Behalve de mooie dieren heeft Blijdorp ook een prachtige bloemen - en plantencollectie. Het voorplein bij de oude ingang is helemaal verbouwd. De werkzaamheden zijn klaar. Onder het voorplein is een groot waterreservoir gekomen. Ook het flamingoverblijf is klaar. Er is een net gespannen. De vogels kunnen nu niet meer weg, maar hoeven niet meer geleewiekt te worden - het leewieken is ouderwets en dieronvriendelijk, dus het is fijn dat het leewieken niet meer hoeft. Ik mis alleen nog de bankjes bij de flamingo's. En het verblijf van de oehoe's heeft plaats moeten maken voor het nieuwe flamingoverblijf. Dat vind ik een beetje jammer! 

We moeten ijsberin Olinka missen. Zij had een tumor van 20 kilo in haar buik. De ijsberin was al oud. Ze heeft drie  mooie kinderen gekregen en opgevoed, dus ze was een succesvolle berin. Er is nu nog één ijsbeer in Blijdorp, een mannetje - Wolodja genaamd. Hij komt zo meteen in beeld, hoor! 

Leeuw Aapel is vorig jaar al gestorven. Hij was aan het kwakkelen. Op een gegeven ogenblik viel hij achterover en zijn gezondheid ging daarna zo snel achteruit dat ze hem moesten laten inslapen. Hij heeft wel drie mooie welpjes op de wereld gezet! De welpjes zijn inmiddels zo goed als volwassen en verblijven nog steeds in Blijdorp. Ze lagen vandaag te luieren. 

Ook mannetjesgiraf Banio is overleden. Dat was een lieve giraf en heeft voor veel nakomelingen gezorgd. Zoals Maartje. Die is goed gegroeid, zag ik vanmorgen. 

Verder een sterfgeval bij de gorilla's: Annette is gaan hemelen. Een oude gorilla die ook steeds meer aan het kwakkelen was, totdat het helemaal niet meer ging. 

We missen de dieren erg die ons ontvallen zijn! Maar er zijn ook veel dieren bij gekomen. Het baby olifantje is daar één van. Een schatje, hij doet het erg goed! 

Gaan jullie mee de tuin in?

Graag wil ik deze ronde door Blijdorp besluiten met een leuk dierenverhaal. Zojuist is bekend geworden dat oogartsen in het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC) een chimpansee hebben geopereerd. De chimpansee verstopte zich namelijk steeds onder een deken en hield vaak de handen voor zijn ogen. Dat was voor de verzorgers bij Stiching AAP waar hij was opgevangen, een teken dat hij iets mankeerde. Uit onderzoek bleek dat de chimpansee last van staar had en bijna niets meer kon zien. Operatie dus. Nadat de chimpansee uit narcose bijkwam, wist hij niet wat hij zag. Oh, zijn handen! Wat mooi! Is dat nou mijn verzorger? Jemig.....Zelfs op de televisie kon je zijn pretoogjes zien! Wat een success-story!

Tot de volgende keer!