WARMOEZENIERSPAD, zaterdag 30 januari 2021.
Na een regenachtige week is het dit weekend eindelijk weer eens droog. Het ziet er meteen stukken vrolijker uit. Alhoewel het vandaag nog wel bewolkt is en berenkoud door een pittige oosten wind. Maar ik ben al lang blij dat het droog is! Leitje en ik gaan het Warmoezenierspad lopen.
Het Warmoezenierspad is te vinden tussen de Hoofdweg Zuid (ter hoogte van Capelle aan den IJssel) en de Bermweg en gaat via een tunneltje onder de spoorbaan (Capelle Schollevaar / Gouda) door. Op heel oude plattegronden is het Warmoezenierspad nog niet te vinden, op iets recentere plattegronden wél, maar die liep destijds nog tot aan de spoorbaan. Het pad is later doorgetrokken in zuidelijke richting tot aan de Bermweg. Aangezien ik geen auto heb (en ook geen rijbewijs), is het soms even puzzelen waar ik een wandeling kan beginnen en eindigen. Enkele jaren geleden had ik het pad vanuit de trein al gezien en droomde ervan dat leuke paadje eens te bewandelen. Het had echter wel wat voet in de aarde om het begin te vinden! Na een eerste mislukte poging ging het de tweede keer goed en sindsdien heb ik het pad al een aantal keer gelopen. Net zoals de vorige keren neem ik vandaag bus en metro en stap uit bij halte De Tochten. Ik kom langs verpleeghuis De Vijf Havens, waar mijn vader de laatste weken van zijn leven opgenomen is geweest en tenslotte overleed op 91 jarige leeftijd. Ik heb niet zo'n prettige herinneringen aan het verpleeghuis. Vlug doorlopen maar! Via enkele straten neem ik het viaduct over de A20/E25 en ga linksaf de Hoofdweg (Zuid) op. Op de oude plattegronden waar ik het net over had, stond vroeger het verpleeghuiscomplex Ichtus/Meerhorst nog aangegeven. Mijn vader heeft daar ooit gewerkt. Het verpleeghuis is inmiddels al weer een hele tijd geleden overgegaan in een andere verpleeginstelling (Rijckehoven /De Zellingen) in Capelle aan den IJssel. Het oorspronkelijke gebouw van de Ichtus/Meerhorst is gesloopt. Het gebied waar vroeger de Ichtus/Meerhorst stond, is nu helemaal opgeslokt door bedrijven, zoals autodealers en keukenshowrooms. Het is maar goed dat mijn vader dat niet meer meemaakt: hij zou er verdrietig om zijn geweest. Ik verbaas me er over hoe snel de functie van gebouwen soms kunnen verouderen. De Ichtus/Meerhorst is gebouwd in 1968 en in de jaren 90 al weer heel sterk verouderd. In de Ichtus waren er negen (!) bedden per zaal. Dat is nu niet meer voor te stellen. In mijn familiealbum kwam ik trouwens een foto tegen van het voormalige Bergwegziekenhuis (ook al weer een aantal jaren geleden gesloopt): wat zag de ziekenzaal er vroeger ouderwets uit!
Intussen heb ik het stukje Hoofdweg in oostelijke richting gelopen en ben rechtsaf het Warmoezenierspad ingeslagen bij het bordje zoals op de foto staat. Het drukke autoverkeer van de Hoofdweg zijn we nu kwijt en lopen heerlijk door de polder. Links is een hele nieuwe wijk herrezen. De huizen zijn best mooi om te zien, maar het landelijke karakter verdwijnt steeds meer.
Halverwege staat heel uitnodigend een leuk bankje. Even uitrusten, vindt Leitje!
Na de korte bankrust lopen we verder, het tunneltje onder de spoorbaan door en komen tenslotte uit op de Bermweg. We gaan hier rechtsaf. We zien twee leuke bootjes.
We komen uit bij een viersprong. De vorige keren liepen we rechtsaf, Capelle aan den IJssel in, maar we slaan nu linksaf in de richting van de 's-Gravenweg. Die steken we over en komen via een verbindingsweggetje in Hitland, vlak bij twee kolossale flats die in het hele gebied beeldbepalend zijn.
Op sommige paden is het door de vele regen modderig geworden en moeten we door grote plassen stappen. Mijn schoenen zijn echt "modderpoten" geworden! Straks, als ik thuis ben, wordt het weer schoenen schoonmaken - oh, wat heb ik altijd een hekel aan dat werkje!
We lopen heerlijk door het Hitland, zien het gebouw van Van Rijckevorsel van de golfclub (waar we vroeger met de Capelse Tweedaagse van de Rotterdamse Wandelsport Vereniging vaak rust hadden), wandelen langs de golfbaan waar tientallen zwanen de plaats hebben ingenomen van de golfers en genieten van het weide polderlandschap om ons heen. De stilte doet bijna pijn aan de oren.
We komen uiteindelijk uit bij de Kerkweg in Nieuwerkerk waar we deze bovenstaande mooie Art Déco versiering tegen een buitenmuur zagen.
Het is nu nog maar enkele minuten lopen naar het NS station Nieuwerkerk. We zijn nog niet boven op het perron of de trein naar Rotterdam komt er al aan.
Heerlijk gewandeld, maar het is wel koud geweest met die Siberische oostenwind!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten