WANDELTOCHT LANGS HET RIVIERTJE 'HET GEIN' BIJ ABCOUDE, 30-07-2022.
Leitje en ik stapten op station Abcoude uit de sprinter en liepen een klein stukje in zuidelijke richting tot aan het riviertje Het Gein. In de appelboompjes hingen appeltjes te rijpen.
Ik dacht aan mijn vader. Tijdens een wandeling vertelde hij mij een keertje over Augustinus die op één van zijn voettochten zo'n honger had dat hij een appeltje van de boom plukte en opat. Later kreeg hij daar spijt van en ging boete doen voor zijn 'zonde'. Mijn vader en ik kwamen op onze wandeling toen net óók langs een appelboom en ik plukte een appeltje, net als Augustinus. Mijn vader trok humoristisch een gespeeld 'zuur' gezicht: wee mij die net als Augustinus een appeltje van de boom plukt, want dat is stelen!, zo luidde zijn reactie. Om mijn vader een beetje plagen heb ik er een traditie van gemaakt om ieder najaar als ik de appeltjes in de bomen zag rijpen, een appeltje uit een appelboom te plukken, er thuis een cadeau papiertje om te doen en erop te schrijven: "Groeten van Augustinus!" En iedere keer ontving hij het cadeautje met twinkelende oogjes waar de humor uitspatte en zei: "JIJ hebt dat appeltje toch niet gestolen????" "Nee hoor pap, dat was Augustinus die het deed. Ik kwam hem toevallig tegen op mijn wandeling! En Augustinus is de enige dat een appeltje mag plukken!" En we lachten en grijnsden allebei totdat we er bijna bij neervielen!
Wat mis ik mijn vader op zulke momenten!
Leitje en ik staken het spoorviaduct en een bruggetje over en kwamen bij Het Gein. Wij namen eerst nog even het lusje door de polder over de landweg evenwijdig aan de spoorlijn voordat we uiteindelijk terug bij het riviertje kwamen.
Het Gein aan de ene kant van de brug op de foto boven. En aan de andere kant op foto hieronder.
Het voormalige stationsgebouw van Abcoude.
De molen op de zuidkant van de rivier Het Gein.
En de molen op de noordkant, in de verte. De schilder Mondriaan heeft beide molens op het doek vastgelegd.
Een haas rende in het pas gehooide weiland.
Halverwege staat dit bankje dat je zelfs vanuit de trein kunt zien. De landweg waar ik op liep, is heel stil. Nauwelijks verkeer. Op het baanvak naast deze landweg ligt een druk treintraject (Amsterdam- Utrecht), maar de treinen geven nauwelijks geluidsoverlast. Je hoort slechts een zacht 'gezoef'. Ik had halverwege eerder last van een enorme dubbele vrachtwagen die me geruisloos achterop was gekomen. Ineens zag ik vanuit mijn ooghoeken een kolossale gestalte links en rechts achter me opdoemen. Ik schrok me wezenloos, omdat ik zo'n groot en breed gevaarte niet op deze stille landweg verwachtte! Ik dacht een ogenblik dat ik mijn laatste uur geslagen had. Een trein uit de rails? Nee hoor! Een enorme dubbele vrachtwagen die zo breed was dat hij het hele wegdek in beslag nam. Gelukkig was er een passeerstrook. Ik sprong opzij en de vrachtwagen kon er snel en gemakkelijk langs. Zo'n monster wagen had ik echt niet verwacht op zo'n landweg! Het is gelukkig goed afgelopen! Het moet gezegd worden: ook het wegverkeer is stiller geworden in de laatste jaren. Aan de ene kant is dat heel prettig, maar aan de andere kant word je ook niet meer gewaarschuwd dat er een voertuig aankomt.
We liepen verder. De landweg boog op een gegeven moment naar links. Aan het einde kwamen we uit bij het Amsterdam-Rijnkanaal. We gingen er even heerlijk zitten in de schaduw van een boom en zagen tankers en kleine plezierbootjes voorbijkomen. En langs het Amsterdam-Rijnkanaal zag ik "rijen ondenkbaar ijle populieren als hooge pluimen aan den einder staan".
De trein op het baanvak waar we net langs hadden gelopen, zagen we nu in de verte.
In de verte een molen (links midden) en de televisietoren van Hilversum (rechts midden). Op de foto hieronder heb ik de molen en de televisietoren ingezoomd.
En de televisiemast van Hilversum ingezoomd (foto hieronder).
Amsterdam met het AMC en de Johan Cruijff arena in de verte (foto hieronder).
