NACHTEGALEN IN DE DUINEN BIJ KATWIJK, 19-06-2023.

Volgende maand (juli) gaan de nachtegalen terug naar Afrika. Wilde ik ze nog horen zingen, dan moet ik snel naar de duinen, want daar zitten er veel! Dus vandaag trein en bus gepakt en uitgestapt op de Boulevard Zuid in Katwijk. 

De strook tussen de Boulevard en het strand in Katwijk heeft een matamorfose ondergaan. Veel strandtentjes zijn er niet meer. Een stuk strand is opgeofferd aan een mooi wandelgebied dat in het teken staat aan de herinnering van de AtlantikWal. 

Maar vanaf de Boulevard kan je heus nog wel de zee zien. Met schepen en vissersboten op zee in de verte.

Aan het einde van de Boulevard Zuid sloegen Leitje en ik bij de uitspanning linksaf en zagen een mooi beeld (foto boven). We liepen een stukje verder door en sloegen rechtsaf het pad, de duinen in. We zagen de moskee en een camping. 

En al heel gauw hoorden we de nachtegalen met hun gefluit vol trillers en roffeltjes. We bleven af en toe even luisteren. Nachtegalen zingen vooral 's nachts - er zijn mensen die er niet van kunnen slapen.  Zo mooi deze vogels kunnen zingen, zo onopvallend zien ze eruit. 

Niet alleen nachtegalen hebben we gehoord. Ook tjiftjaffen en tuinfluiters. En we zagen mooie bloemen. Het rook heerlijk in de duinen. Heel zuiver. Het was heerlijk weer: de zon wist door de sluierbewolking heen te komen maar het was niet te warm. Er stond een heerlijk windje.

Graafwerk van konijnen.

Even oppassen waar je loopt, want rups op de weg . . .  Dat wordt vast een prachtige vlinder!

En op de twee foto's hieronder de drinkwatervoorziening in de duinen (put, buizenstelsel).

Op de weg terug zagen we de torenspits van het kerkje in Katwijk centrum boven de duinenrand uitsteken.

Op de bloemstengels (foto boven en foto hieronder) veel kleine slakken.

Beeld van roeiers - de helden van de Engeland Vaarders in de nieuwe strook van de Atlantiek Wall bij Katwijk tussen strand en Boulevard.

Een heerlijke kibbeling op de Boulevard! Leitje zat ook zalig te eten!

Tegenover de viskraam was de bushalte. Terwijl ik op de bus wachtte, kwamen er nog twee medepassagiers aan. Ineens was er reuring. "P.tv.rd.mm.!" hoorde ik naast me één van de dames zeggen. Ze greep naar haar wijsvinger. Een meeuw vloog met een noodgang weg. Met het keurig gesneden boterhammetje van de dame in zijn snavel. Achter hem een hele schare andere krijsende meeuwen die probeerden de boterham van de stelende meeuw af te pakken. De dame stond met lege handen en greep voor de tweede keer naar haar wijsvinger. Arme dame! Ze had net zo'n zin in haar boterham! 

Afijn, straks op het station in Leiden is een AH TO GO en daar hebben ze boterhammen, mocht de dame honger hebben! Toch is het sneu voor de dame dat de meeuw haar boterham heeft gepikt (en haar vinger heeft verwond), maar misschien is het tegelijkertijd een compliment voor de dame, want ze zal een heerlijk boterhammetje hebben gemaakt - zó lekker dat een meeuw er mee vandoor is gegaan! 

In coronatijd (weten jullie nog, die anderhalve meter samenleving en die verplichte benauwde mondkapjes?)  heb ik een keer meegemaakt in Hoek van Holland, toen ik iets dergelijks meemaakte bij een geïmproviseerde snackbar. Daar zat ik een visje te eten op een muurtje. Tegenover mij zaten twee meisjes die ook vis hadden besteld. Eén van de meisjes had het bakje vis even naast haar neergezet op het bankje om haar geld op te bergen. Ineens kwam een hond met snelle stappen aanlopen. Voordat iedereen het doorhad, had het dier al zijn tanden gezet in de vis naast het meisje. Hupsakee, hap weg! De hond was er met de vis vandoor gegaan en het meisje had het nakijken!

Tja, het is uitkijken voor 'dieven' langs de kust! Van dieren kan ik echter bovengenoemd soort 'crimineel' gedrag beter hebben dan van medemensen! 

Maar het loont misschien de moeite om vogels en andere dieren niet te voeren om dit soort ongewenste incidenten van stelende dieren te verminderen!