WANDELEN IN WOERDEN EN OMGEVING, 17 oktober 2020.

In mijn boekenkast staat het "ANWB Wandelrouteboek Nederland" en ik wilde vandaag  graag de 'Grechtroute' (Woerden en omgeving) lopen. Er is een algemeen informatieblad over de wandeltocht, tezamen met een schematische, niet zo gedetailleerde plattegrond. Bij de beschrijving staat dat de route de ANWB-bewegwijzering volgt en dat het tevens gemarkeerd is met stickers met geel-rood-gele strepen. Komende uit het station Woerden merkte ik al direct dat de ANWB bewegwijzering ontbrak en dat die geel-rode stickers van een andere wandelroute waren. De druk is uit 2002 en blijkt dus nu al verouderd! Nou ja, zeg! Maar niets aan te doen, ik moest het nu doen met de summiere plattegrond. 

Het eerste stuk ging door het Bredius Park, een natuurpark dat lange tijd toebehoorde aan de familie Bredius. Het is prachtig aangelegd met boompartijen, doorkijkjes, waterpartijen. In dit herfstige jaargetijde is het heerlijk wandelen. De blaadjes beginnen flink te kleuren. Eén van de gebouwen dat hoorde bij de Woerdense familie is een aantal jaren geleden afgebrand en er is sindsdien niets meer aan gedaan. Het staat er vervallen bij en maakt een trieste indruk. Ik hoop dat het gebouw in de toekomst weer gerestaureerd wordt, want het is een gebouw met mooie vormen. Ik liep door en kwam uit bij de 's-Gravesloot waar de routelijn op de plattegrond wees in de richting naar Kamerik. Volgens het schema moest ik op een gegeven ogenblik naar links afbuigen. Maar die afbuiging kwam alsmaar niet. Ook hier was geen enkele ANWB bewegwijzering. Eenmaal aangekomen in Kamerik gaf ik de moed op. Ik keerde om en ben teruggelopen naar Woerden. Ik voelde me best een beetje teleurgesteld, maar het was toch heerlijk wandelen in het weidse polderlandschap. Eenmaal terug bij het Brediuspark nam ik de paadjes richting centrum en ben nog een rondje door de stad gaan wandelen. Woerden heeft een prachtig stadscentrum met singels, een mooie molen, de katholieke Sint Bonaventura kerk met de hoge, spitse toren die de wijde omgeving domineert. Een andere kerk is de Petruskerk van de Nederlands Hervormde gezindte. Het is een kerk vol historie. Het is opgetrokken in laat-gotische stijl. De kerk staat op het Romeinse fort Laurium. De fortstructuur is trouwens nog steeds te zien in het centrum. Er stond hier in de achtste eeuw al een houten kerkje. Bonifatius en Willebrord hebben hier gepredikt. Het houten kerkje is in 1202 in brand gestoken door de Hollanders. Er kwam later een stenen kerkje voor in de plaats en dat is in de eeuwen daarna steeds meer uitgebreid. De kerk heeft in de loop van de tijd nog meer rampen gekend, onder meer een brand in 1672. Ook heeft de beeldenstorm flink huisgehouden. Van 1980 tot 1983 zijn er restauratiewerkzaamheden geweest en toen zijn beeldfragmenten gevonden die nu tentoongesteld zijn: enkele apostelbeelden en twee leeuwtjes waarvan het koppie bijna helemaal afgesleten was. Wat een schatjes! Ze hebben heel wat generaties aan zich voorbij zien trekken! De Petruskerk heeft een prachtig orgel uit 1767, gemaakt door orgelbouwer Bätz. De deur van de kerk stond open en bezoekers werden welkom geheten om te bidden en een kaarsje op te steken. Ik liep naar binnen om een kaarsje op te steken voor mijn overleden ouders en om een ogenblikje te bezinnen en te gedenken. Tijdens dit moment hoorde ik ook dat het orgel werd bespeeld. Het orgel was dus niet alleen prachtig om te zien maar ook om te horen! Na deze gastvrije ontvangst en vol indrukken over deze parel van een kerk liep ik weer naar buiten. Het was gezellig druk in de winkelstraten; de sfeer was relaxed. Langs het Defensie-Eiland - dat is een nieuwe woonwijk, gebouwd op een vroeger militair terrein - liep ik terug naar het station, waar ik de trein naar huis nam. Wat is Nederland toch een rijk land, vol historie en vol schatten op allerlei gebied!