Baby dwergmangoesten en brullende tijgers in Blijdorp

Op vrijdag 16 oktober 2020 ga ik met mijn pluche beer Leitje op de rug richting Blijdorp. Wat ben ik blij dat de diergaarde open is! Even lekker ertussen uit! Geen totale lockdown ditmaal gelukkig zoals tijdens de eerste coronagolf, maar  er zijn nu wel iets aangepaste maatregelen ingesteld, zoals dichte horeca en mondkapjesverplichting in ruimten binnen. Onhandig ding trouwens, zo'n mondkapje! Mijn bril beslaat steeds en dan zie ik helemaal niets meer. Ik hoop dat we snel een vaccin krijgen om ons tegen de corona te beschermen. Tot die tijd moet ik het ongemak van die mondkapjes maar even voor lief nemen, want het is uiteraard een goede zaak om jezelf en anderen te beschermen, gezond te blijven en te voorkomen dat je een ziekenhuisbed in beslag neemt die een ander dringend nodig heeft. 

We lopen door Blijdorp in herfstige sfeer. De blaadjes kleuren bruin, rood en geel. Het is een zachte dag, droog, met een klein beetje zon. Ondanks het feit dat het al oktober is, voelt het aan als lente. De dieren hebben ook het voorjaar in hun bolletje. De zebra's hollen elkaar achterna en gaan paren. De Mhorrgazellen springen in het rond; hun vier poten gaan tegelijk de lucht in. Verderop horen we het harde oergeluid van een leeuwenbrul, een doordringend scherpe kreet bij de olifanten en een enorm lawaai bij de tijgers. Het vrouwtje is achter elkaar aan het brullen en dat hoor je in bijna de hele tuin. Ze is ongetwijfeld krols. Indrukwekkend geluid!

En daar zijn ze, de twee baby's van de dwergmangoesten! Op 25 september geboren, dus nu zo'n drie weken oud. Dwergmangoesten zijn kleine dieren; ze lijken een beetje op stokstaartjes, omdat ze af en toe rechtop gaan staan om te kijken of er gevaar dreigt. Ze zijn bruiner dan stokstaartjes. Hun koppie lijkt een beetje op het koppie van een muis: klein, spits, alert, intelligent. Beide ouders zorgen voor de jongen en stellen zich beschermend op. Ze nemen hun baby's steeds bij zich en grijpen met hun bek de kleintjes bij de hals op om hen te verplaatsen naar een veiliger plekje. Af en toe klimmen de kleintjes bij de ouders op de rug. Schattig om te zien! Heel vertederend! 

En verder genieten we van de giraffen, de kamelen, de hyena met het grote litteken op zijn rug (vast een  keer flink gevochten, vroeger!), de rode panda, de kuifhertjes met hun koddige voortandje, de pinché -, de François Langoer - en de gelada apen.

Met het imponerende geluid van de brullende tijgers nog in de oren gaan we weer huiswaarts. Tot de volgende keer!