GALAPOS REUZESCHILDPADDEN IN BLIJDORP

Vorige week was ik weer in Blijdorp. Ik had een ontmoeting met een bijzonder diersoort. 

Kom maar kijken!

Diergaarde Blijdorp heeft diverse soorten schildpadden. Pannenkoekschildpadden, zo plat als een pannenkoek, schildpadden met juist een hele rond schild met daarop een uitgesproken strepenpatroon. En weer een ander soort zonder tekening, eentje die hele dag rondstruint in het zandwoestijnstof.

Maar nu zijn we bij de Galapos Reuzeschildpadden. Vijf gigantische kolossen. Ondanks hun grootte hebben ze, vreemd genoeg, hele kleine ogen. Ze bewegen zich langzaam voort. Meestal doen ze een dutje en sappelen ertussen door op een slablaadje. De dag is lang en ze hebben alle tijd van de wereld! Wat wil je met zo'n enorm schild op je rug? 

Zou zo'n schild zwaar zijn?, vraag ik me af. Het ziet er zo enorm zwaar uit, maar misschien is een schild te vergelijken met een nagel van een mens; dat is een soort verhoorning van de huid en dan is het dus niet zo zwaar als ik aanvankelijk dacht.

De Galapos joekels zijn nu alle vijf klaar wakker. En ze staan onder de douche! 

Hè, onder de douche??? 

Ja, echt waar! Dieren zijn net mensen; ze gaan net als wij wel eens onder de douche. En douchen vinden wij lekker! Schoon, fris en fruitig! Nou, schildpadden vinden het ook fijn hoor!

De schildpadden zijn er echt eens goed voor gaan staan. Ze hebben zich helemaal opgericht en laten zich gewillig door de verzorgster afspoelen. Hun schilden glimmen van het water. Ze doen hun oogjes even dicht en voelen het water uit de tuinslang over hun koppetje glijden. Dikke pret! De verzorgster aait er eentje zacht onder de kin en de schildpad doet opnieuw van genot zijn oogjes even dicht. 

Man, man, wat is dit zalig! Mag het nóg een keertje?

Het badkamer ritueel herhaalt zich bij alle vijf dieren, maar als ze eenmaal schoon zijn, is het op een gegeven moment ook wel weer even genoeg en wordt tijd rijp voor het happen van een blaadje sla. 

Ik moet denken aan René Descartes. De Franse filosoof vergeleek dieren met machines. Dus dieren konden volgens hem geen gevoelens hebben. 

We zijn anno 2020 inmiddels veel verder met onze wetenschappelijke inzichten. Dat dieren wel degelijk beschikken over emoties, hebben we zojuist toch overduidelijk met eigen ogen kunnen waarnemen! En geen enkele dierpsycholoog in onze moderne tijd zal dat ontkennen! Het genieten van het water over je schild en over je koppetje, er speciaal nog eens goed voor gaan staan en de oogjes dichtknijpen als je een liefdevol aaitje krijgt van de verzorgster, om een tweede keer een straaltje water vragen en die ontvangen met een welwillend 'dank je wel' beweging: de gevoelens van genieten spatten er van af bij de Galapos Reuzeschildpadden! 

En wij als mensen, als bezoekers? Wij hebben ook enorm genoten van het vreedzame bad ritueel bij dieren!