BOEKHANDEL DONNER: ZOË EN OLIVIER VERTELLEN OVER HUN REIS, 08-10-21

Zoë Agasi en Olivier van Herck hebben een wereldreis gemaakt. Hun avonturen hebben ze vastgelegd in een boek, OP EIGEN KRACHT. Ze hebben 40.000 kilometer afgelegd en zijn vier jaar weg geweest. Ze gingen per fiets, per zeilboot, per kano, te voet, op ski's en op skates. Karretje achter zich aan, zware bepakking op de rug . . .  Eergisteren had ik het stel al gezien in het TV programma Tijd voor Max. En nu in levende lijve bij de presentatie van hun boek, een dik boekwerk vol mooie foto's. Zoë heeft een sportachtergrond, Olivier werkte bij de gemeente Rotterdam. Het overlijden van een collega van Olivier was de trigger om de reis te maken. Ze gingen min of meer spontaan weg, zonder veel voorbereiding. Ze hadden praktisch geen ervaring met fietsen, skiën, zeilen, lange afstandswandelingen, skaten, zo lang achter elkaar op reis, nauwelijks een routebeschrijving . . .  Gewoon spontaan gaan! Ze hebben van te voren slechts even geoefend in Nederland en merkten dat ze per rolski al moeite hadden om een brug over te gaan: die brug leek wel een enorme berg! Hoe moet je die op? En weer af? De enige mogelijkheid was het gewoon te DOEN. Het tweetal was gedurende hun reis ontzettend op elkaar aangewezen. Ze hadden met elkaar afgesproken dat ze de reis, kostte wat het kost, samen - dus in elkaars gezelschap - zouden afmaken. Hoogtepunten en dalen wisselden elkaar af. Zo bleek Olivier tijdens de overtocht van Europa naar Zuid-Amerika per zeiltocht last te hebben van een zodanig hardnekkige zeeziekte dat het voor hem niet lukte om de tocht per zeilschip te volbrengen. Zoë maakte de oversteek noodgedwongen zeilend alleen verder en Olivier moest het vliegtuig nemen. Ze hebben elkaar toen een maand niet gezien. En Zoë was onderweg een keer zodanig uitgeput dat het er voor haar even op leek om het op te geven. Maar 'doorzetten' was het motto, en wonderbaarlijk lukte het dan toch. Het gevoel van geluk doet zich voor op momenten precies in het midden tussen de gevoelens van hoogtepunten en dieptepunten in. Slapen in een slaapzak met alleen een zeildakje boven je als het min 20 graden is en daarna slapen in een vies hutje maar wel met een lekker warm haardvuurtje zodat je even kan bijkomen van de extreme kou die je tandenborstels laat bevriezen en waardoor je nauwelijks in en uit je (bijna vastgevroren) kleding komt. Trekkend door Midden Amerika in een griezelige narco omgeving, slapen bij mensen die hen liefdevol onderdak gaven: dat laatste gaf zoveel warmte en liefde - en vooral de kracht om door te gaan! De reis heeft het tweetal geleerd om doelstellingen te realiseren. Het hoeft nog niet eens extreme doelstellingen te zijn zoals bij hen, maar doe het als je een plannetje in je hoofd hebt! Kom naar buiten, ga eens picknicken in de eigen tuin! Ook kleine initiatieven kunnen je veel geluk en flexibiliteit geven. Het is juist de moeite die je ergens voor moet doen om de vreugde in het leven te ervaren! 

Het stel is momenteel terug in Nederland. Vandaag, bij boekhandel Donner, was de eerste presenteersessie van hun boek. Er volgt een toer door heel Nederland. Zoë en Olivier denken erover om weer opnieuw op reis te gaan. Scandinavië trekt hen. Wellicht gaan ze er voor langere tijd heen. Ze hebben zelfs plannen om zich definitief in Noorwegen te vestigen.

Behalve in hun boek Op Eigen Kracht hebben ze hun reisbelevenissen ook vastgelegd op hun website, WELEAVE.

Prof. Erik Scherder, de bekende neuropsycholoog, verschijnt in mijn gedachten. In zijn colleges heeft hij wel eens aangegeven dat je goed bezig bent als je ergens moeite voor moet doen. Als hij het verhaal van Zoë en Olivier hoort, denk ik dat hij een grote glimlach op zijn gezicht tovert!