Vandaag liepen Leitje en ik het Warmoezenierspad op de grens van Rotterdam, Capelle en Nieuwerkerk. Vanuit de trein tussen Capelle Schollevaar en Nieuwerkerk kan je het pad zien liggen.
Indian Summer rondom metrostation Oosterflank. We gingen op weg naar het Warmoezenierspad.
Mooie electriciteitshuisjes.
De Cornelushoeve aan de Hoofdweg.
Twee keer bouwval.
Komende vanaf de Hoofdweg sloegen we rechtsaf het Warmoezenierspad in.
Jaren geleden heb ik hier flink naar moeten zoeken. Ik belandde op een autoweg, met het Warmoezenierspad voor me in het vizier. Een politieauto kwam langs en de agenten vertelden me dat ik niet op die autoweg mocht lopen. Oke, maar ik wil naar het Warmoezenierspad! "Waar heeft u het over, mevrouwtje? Warmoezenierspad? Daar hebben we nog nooit van gehoord! Kom dame, instappen! Dan brengen we u even thuis!", zeiden de agenten streng.
Grrrrr, zo kom ik nooit op de plek waar ik wil zijn . . . . .
Thuisgekomen heb ik eens flink de plattegrond bestudeerd en zag ik dat je het pad wandelend via de Parallelweg naast de Hoofdweg kon bereiken. Een poosje later heb ik het dus weer eens geprobeerd, en jawel hoor, toen ging het goed! Eindelijk het Warmoezenierspad gevonden! En ditmaal heb ik geen standje gehad van agenten!
Mooie boom tegen een prachtige wolkenlucht.
Even later lag er een hele grote regenplas op het pad. Het paard dat naast de man liep, durfde er niet doorheen! Het dier bleef halsstarrig staan en luisterde niet meer. Er kwam heel wat bij kijken om het paard te kalmeren. Fietsers stapten even af en wandelaars hielden zich even op een afstandje voor de veiligheid. Maar het paard vatte uiteindelijk moed en stapte toen toch heel voorzichtig - via het zompige gras! - verder.
Het paard werd rustig en vond de moed om verder te lopen! En de fietsers klommen weer in de pedalen!
Ha! Een lekker bankje! Tijd voor rust en broodje!
Hollandse wolkenluchten!
Daar waren de twee paarden weer! Nu op de terugtocht. Ze gingen snel naar huis, want het begon te regenen.
De regen viel nu met bakken uit de lucht. Er was ook hagel bij. En koud dat het was! Vlug cape aan - Leitje bleef daardoor gelukkig droog. Maar mijn schoenen werden nat. Het was ouderwets soppen! Dat heb ik lang niet meegemaakt!
Maar er verscheen al weer snel plekjes blauwe lucht.
Trein boven het tunneltje.
Dramatische wolkenluchten.
Een ander paard dan zonet!
Einde van het Warmoezenierspad. We sloegen rechtsaf, richting Capelle aan den IJssel.
Herfstkleuren in de tuinen.
Nesselande in de verte.
Blaffende honden bijten niet . . . . .
Via de Bermweg liepen we verder.
Tot de volgende keer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten