CONCERT - ROTTERDAMS PHILHARMONISCH ORKEST, 24-11-2023.

Zowel dirigent Andrés Orozco-Estrada als cellist Daniel MüllerScott zijn ziek. Zij worden vervangen door de Franse dirigent Alexandre Bloch en de jonge Zuid-Koreaanse cellist Jaemin Han. Beide zieke musici beterschap toegewenst! Hartelijk dank aan de vervangers die zich bereid getoond hebben om het programma op zo'n korte termijn ongewijzigd uit te voeren!

Cellist Jaemin Han maakt vanavond zijn debuut bij het RphO. Het is niet voor het eerst dat een jonge musicus door ziekte van een collega zijn naam vestigt in Nederland. Ik herinner mij violist Pinchas ('Pinkie') Zukerman die in de jaren 70 van de vorige eeuw inviel voor een zieke collega. Hij speelde toen het vioolconcert van Tjaikovsky op een zodanig schitterende manier dat de zaal na het eerste deel en masse opstond en hem met een minutenlang (!) daverend applaus een ovatie bracht. 

En vanavond speelde de cellist Jaemin Han het celloconcert van Dvorák met een zeer krachtige en bijzonder mooie toon. En ook hij kreeg na het eerste deel al groot applaus! Zijn optreden werd aan het slot bejubeld met een minutenlang geklap. De jonge Han geeft als dank een mooi toegift. De cellist blijkt van alle markten thuis te zijn en we zullen nog veel van hem horen!

Dirigent  Alexandre Bloch (links) en cellist Jaemin Han nemen het applaus in ontvangst.

Na dit prachtige optreden is het pauze. Tijd voor mijn gebruikelijke chocomelletje.

Na de pauze wordt het werk Magnetite van Emily Howard uitgevoerd. Het is een modern werk van een componiste uit onze huidige tijd. Het klink mooi, maar de lang aangehouden tonen vertonen soms wel scherpe dissonanten. Dat apprecieer ik wat minder. Ik waan mij in een ruig landschap waarbij een vulkaan hete lava as de berg af spuwt. Of in een grot waar water in staat en waar druppels in vallen. 

Het lijkt me vooral voor de blazers een uitdaging om dit stuk te spelen, want sommige tonen moeten wel heel erg lang aangehouden worden! De blazers moeten dus een heel goede ademtechniek beheersen! 

Het is met moderne werken vaker het geval: men moet er aan wennen. Gewoon even de 'oren masseren'! Ik zou het werk best nogmaals willen horen om het beter te gaan waarderen. Toen ik het nummer Echoes van Pink Floyd voor het eerst tijdens een editie van de Top 2000 hoorde, vond ik er helemaal niets aan. Wat een psychedelische herrie! En na een tweede keer horen hoorde ik er meer in. En nu, na een aantal keren gehoord te hebben vind ik het zelfs mooi. 'Herrie' is het dus absoluut niet meer voor mij! Het kan beslist geen kwaad om af en toe moeite te doen te luisteren naar een modern werk dat bij de eerste keer horen zich nog niet helemaal opent! 

Als laatste muziekstuk horen we deze avond de zevende symphonie van wederom Dvorák. Een harmonieus en zeer welluidend werk dat prachtig door het RphO wordt uitgevoerd. 

Concertmeester Marieke Blankestijn in actie.

Het is een fijn concert geweest! Ik heb genoten!