BLIJDORP ZOO: DE HYENA WELPEN WAREN TE ZIEN! EN WAT ZIJN ZE MOOI! 04-08-2023.

De moeder  haalde haar twee jongen uit het holletje en likte hen allebei schoon. Het is net als bij mensen: eerst handen wassen voor je aan tafel gaat! Na het schoonlikken leidde zij haar twee jongen naar de deur helemaal aan de andere kant van de vallei. Daar stond de verzorger klaar met eten. Ze was van te voren reeds even wezen kijken, want ze had al geluidjes gehoord en het is toch best een eindje lopen voor de kleintjes. Het jonge tweetal dribbelde achter de moeder aan en jawel! Daar stond de verzorger met wat lekkers. Muizen! Hmmmm! Het ene jong kreeg bijna alles; het andere jong moest er echt om bedelen bij zijn broertje of zusje maar kreeg uiteindelijk wel wat binnen. Beide welpjes zagen er goed uit, maar de ene jong was zichtbaar sterker dan de andere. Jammer toch dat de moeder niet even ingreep en de zwakste wat meer liet eten! Vader hyena lag prinsheerlijk op zijn gemakje van grote afstand het eettafereel van vrouw en kroost gade te slaan. Hij kreeg niets, maar hij deed er ook totaal zijn best niet voor. Een galante vader? Wellicht ja! Het zijn de vrouwtjes die het bij de hyena's voor het zeggen hebben! Toen er geen eten meer kwam, stond vader hyena op en leidde zijn twee kindjes terug naar het holletje, terwijl de moeder nog een poosje bij het hek bleef bedelen om meer eten. 

Mooie taakverdeling: moeder neemt de kleintjes mee naar de voederplek en vader brengt de kleintjes terug naar naar bed in het holletje! Kindjes moesten weer even slapen!

Maar ik zou het zwakste kleintje en vader wat meer eten hebben gegund! Het zwakste kindje moet nog leren om wat meer voor zichzelf op te komen en vader hoeft zich natuurlijk niet helemaal weg te cijferen! Moeder moet daar in mijn ogen wat meer opletten!

Tegenover de hyena's wonen de giraffen. De nieuwe man, Javari, is al goed ingeburgerd! Nog even wachten en dan mag hij heerlijk tussen zijn vrouwtjes lopen!

Vlakbij de giraffen is een mooie volière. En aan de andere kant loop je de krokodillenrivier in. Daar wonen een heleboel 'griezels'. Vaak ligt er eentje achter het glas. Je kunt ze dan heel mooi zien! Wat een enorme bek vol tanden! Vaak wordt een kindje op de steen vlakvoor de krokodil gezet en huppatee - tijd voor een mooie foto! Ik vind dit altijd een beetje eng, want wat gebeurt er als de krokodil ineens boos wordt van al die aandacht en het glas breekt door een woedeuitbarsting van het dier? Is het glas wel voldoende krododilproof? 

De krokodil die hier achter het glas ligt, heeft een scheve bek. Dat schijnt te komen door vitaminegebrek. Voordat hij in Blijdorp kwam, woonde hij bij particulieren en die hebben hem niet goed verzorgd. De krokodil is al heel lang in Blijdorp en kan gelukkig nu gewoon lekker krokodil zijn! En hij kan gelukkig goed eten met zijn scheve bek! 

Olifantenkinderen Radjik en de kleinere Maxi zijn bijna altijd samen aan het spelen. Ze kunnen fabelachtig goed met elkaar opschieten! Ze hebben nooit ruzie!

De jonge komodovaraan in het Oceanium groeit goed.

Gisteravond zag ik een herhaling van de reis die de Britse acteur Martin Clunes maakte in de Pacific. Hij bezocht ook de Galapos Eilanden. Daar leven de Galapos schildpadden in het wild. Deze schildpadden zijn helaas bedreigd, maar onderzoekers doen via onderzoek hun best om ze zoveel mogelijk te beschermen. Martin Clunes ging mee op onderzoek. Het onderzoeksteam vond een aantal volwassen dieren en hun kleintjes. Die kleintjes waren zo klein en ze zaten zo goed verstopt in het gras dat je ze nauwelijks kon zien. Eén van de volwassen dieren die het onderzoeksteam tegenkwam, werd gewogen: 36 kilo. Ik zou het gewicht veel hoger hebben geschat!

De familie hutia's woont in het Oceanium, vlakbij het Caraïbisch café. Ze waren vandaag aan het spelen.

Moeder en kind zijn dol op elkaar. Ze liefkozen elkaar regelmatig.

Bij de vicuña's wonen Darwin nandoes. Twee weken geleden zijn er ineens drie jongen bijgekomen. Het is mij niet duidelijk of het jongen zijn van de ouders die er al woonden of dat het opgevangen jongen zijn. Het lijkt mij dat laatste, omdat ze niet meer zo heel klein zijn. In ieder geval gedijen ze goed. Ze rennen en vliegen door hun buitenverblijf heen.

Gespierde poten! Ze kunnen er enorm hard mee rennen!

Het nieuwe drietal.

We namen tot slot nog een kijkje in de tropische Victoriaserre:

En daar is de penisplant nog een keertje. Hij is geheel uitgebloeid, maar de plant zit goed in de nieuwe bladeren! We zullen nu heel lang moeten wachten totdat hij opnieuw gaat bloeien. Dat kan zomaar eens zestig jaar duren! Dat zullen velen van ons niet meer meemaken . . .  .

Tot de volgende keer!