NATUUR, CULTUUR EN WETENSCHAP IN ROTTERDAM.
In deze 'post' neem ik jullie allereerst mee op mijn wandeling door het Arboretum Trompenburg Rotterdam, daarna met een walk over de Maasboulevard naar het centrum van de stad en tot slot naar de boekpresentatie van Judith Koelemeijer bij boekhandel Donner.
Op zondag 25 september 2022 vertrok ik met pluche beer Leitje op mijn rug naar het Arboretum Trompenburg in Rotterdam. Het was de laatste mooie dag voordat de herfstige buien hun intrede zouden doen. In het Arboretum werd vandaag een markt gehouden.
In de botanische tuin staan mooie kunstwerken en er zijn diverse gezellige zitjes.
Hebben jullie de vlieg gezien op het groene blaadje rechts op de foto hier boven?
Ja, de herfst is ingetreden!
En op de drie foto's hieronder staat deze prachtige plataan reus van 152 jaar oud! Wat een beauty! De plataan heeft minstens drie generaties mensen zien opgroeien!
De herfstmarkt in Trompenburg werd goed bezocht. Er was van alles te krijgen: bloembollen, planten, kunstvoorwerpen voor in de eigen tuin . . . Je kon er koffie/thee krijgen met wat lekkers erbij. Er was zelfs live muziek: een groepje zangeressen zong bekende liedjes. En een mandenmaker was bezig een mand te vlechten. Leuk om te zien hoe hij dat deed.
Terwijl de bezoekers op het gras rondliepen bij de marktkramen en genoten van hun koffie met taart bij de Ogène achtige klanken van de zangeressen, stond een reiger te vissen in de sloot.
Ja . . . ja . . . ja . . . HEBBES! In een split second had de reiger een visje te pakken EN ingeslikt!
Zo, dat was lekker! Even nagenieten! Jullie je taart en ik mijn visje! Heerlijk! Maar wel sneu voor het visje!
Na de aangename rondwandeling door het Arboretum Trompenburg gingen we op weg naar het centrum van Rotterdam. We liepen langs de Maasboulevard en genoten van de mooie, steeds wisselende vergezichten.
Wie is hier niet groot mee geworden?
Een lekker rust plekje! Maar het moet dan wel lekker warm en zonnig weer zijn!
Schrootvervoer.
Ooit was het Witte Huis de hoogste wolkenkrabber van Europa.
Wijnhaven.
"De Verwoeste Stad", of te wel "Jan Gat" op zijn Rotterdams. Het beeld dat het bombardement van Rotterdam in 1940 symboliseert.
We kwamen aan bij boekhandel Donner op de Coolsingel. Schrijfster en journaliste Judith Koelemeijer ging een lezing houden over Etty Hillesum. Na afloop van haar lezing hield zij een signeersessie.
Judith Koelemeijer heeft een biografie geschreven over Etty Hillesum. Zij heeft er tien jaar aan gewerkt. Het duurde zo lang voordat de biografie klaar was, omdat zij veel onderzoek heeft moeten verrichten, want zij wilde de biografie tot een goed en waarheidsgetrouw document maken. Het dagboek van Etty Hillesum was een belangrijke bron van kennis, maar Judith heeft heel veel andere bronnen óók geraadpleegd om een zo goed en volledig mogelijk beeld te geven van Etty Hillesum.
Etty Hillesum heeft een oorlogsdagboek geschreven. Zij is in 1943 vergast in Auswitsch.
Judith Koelemeijer gaat in haar lezing in op haar fascinatie voor Etty Hillesum en op haar werkwijze van het schrijven van de biografie van de omgekomen Joodse dagboekschrijfster. Etty Hillesum had een markante persoonlijkheid en heel principiële denkbeelden. Typerend voor Hillesum is haar onafhankelijke geest en haar hang naar vrijheid. Zij weigerde onder te duiken en zij vond dat men zich niet blijvend moest vastbijten in een gevoel van haat. De haat bestaat weliswaar, maar je moet niet altijd blijven haten. Etty heeft lange tijd op vrijwillige basis tussen het kamp Westerbork in Drenthe en Amsterdam gereisd om Joodse gevangenen in het kamp moreel op te monteren en om getuigenis af te leggen wat er allemaal in het kamp gebeurde. Toen dat niet meer mogelijk was, is Hillesum opgepakt en op transport gesteld naar Auswitsch waar zij is omgekomen. Het dagboek van Etty Hillesum, Het Verstoorde Leven, is in de jaren 80 van de vorige eeuw uitgekomen. Er zijn 350.000 exemplaren van verkocht en heeft tot dusver de 42 ste druk beleefd. Ook in Frankrijk en Italië wordt het dagboek van Hillesum nog vaak gelezen, zeker óók door jongeren.
Na de interessante lezing ging Judith Koelemeijer haar werk signeren.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
De volgende dag - op maandagavond 26 september 2022 - ging ik naar het Wetenschapscafé Bar Blink aan de Wijnhaven in Rotterdam. Pluche beer Leitje is thuis gebleven. Het heeft de hele dag geregend en het regende nog steeds toen ik van huis wegging. Leitje houdt niet van regen, omdat zijn vacht dan plakkerig wordt.
Bioloog en directeur van het Natuurhistorisch Museum in Rotterdam, Kees Moeliker, hield een lezing.
Het 'wetenschapscafé' wordt iedere laatste maandag van de maand gehouden en zat tot voor kort in het Bibliotheek Café in de Hoogstraat. Vanavond was het voor het eerst in café Bar Blink in een recent opgeleverde wolkenkrabber aan de Wijnhaven, vlakbij Blaak.
Kees Moeliker hield een flamboyante lezing over vogelgedrag, met name over het necrofilie bij vogels. Zo vertelde hij over een eendenpaar waarvan de ene helft was omgekomen en dood op de weg lag. De andere helft was in goede gezondheid en ging tot de geslachtsdaad over bij de omgekomen partner. Vaak wordt Kees ingeroepen door mensen die een merkwaardige vogelwaarneming hebben. Hij vertelde over een mannetjesmerel die zes (!) jaar lang iedere dag meerdere keren tegen het raam van een huis vloog, totdat de merel op een gegeven ogenblik dood was. Waarschijnlijk zag de merel al die tijd de weerspiegeling van zichzelf in het glas en dacht dat die weerspiegeling een andere merel was, een concurrent mannetje. Dus moest hij zijn territorium beschermen. En dat ging dus zes jaar lang de hele dag 'boem', 'boem', 'boem', boem' tegen het raam. De merel heeft niet door gekregen dat hij al die tijd zijn eigen spiegelbeeld in het glas zag.
Kees staafde zijn lezing met mooie foto's. Nou ja, het woord 'mooi' is hier wellicht niet op zijn plaats, want de afbeeldingen van dode vogels of 'abnormale' situaties zijn niet echt prettig om naar te kijken. De lezing met de foto's is voor ons luisteraars bedoeld als prikkel om over na te denken. Wij mensen zijn 'denkende' wezens, wezens die conclusies kunnen trekken uit hetgeen zij via onze zintuigen kunnen waarnemen, met als gevolg dat zij kunnen handelen. Tegelijkertijd hebben mensen een sterk gevoel van moraliteit ontwikkeld. De seks drift bij vogels (of überhaupt bij dieren) is voornamelijk gericht op het voortbestaan van de soort. De paringsdaad omvat meestal alleen maar erop en eraf. Bij mensen komt daar bovenop een gevoel van moraliteit en een lustbeleving bovenop. Hoe het precies is gesteld bij de lustbeleving van vogels (dieren) tijdens de paring is niet bekend, omdat vogels (dieren) niet kunnen praten en wij dat dus niet precies kunnen weten. Wat bij de mens ook 'evolueert' is de acceptatie van veranderingen op het gebied van moraliteit. Wat honderd jaar geleden nog ondenkbaar was, is het überhaupt praten over homofilie en transgender. Homoseksualiteit was vroeger zelfs verboden (en het is in sommige landen nog steeds verboden), maar daar komt langzaam maar zeker een kentering in ten goede.
Met open mond heb ik vanavond naar de lezing geluisterd. Ik vond het een openbaring om met de vele andere luisteraars (het café zat bomvol) na te denken over een onderwerp waar je je in eerste instantie een beetje ongemakkelijk bij voelt, maar waarbij je je gaanderweg toch meer op je gemak gaat voelen als je erover nadenkt. En gelachten werd er veelvuldig. Want Kees kon met veel humor vertellen. Ondanks de ietwat morbide foto's vond ik het een heel ontwapenende, ontspannende en leerzame avond!
Dit is wetenschap in een positieve zin, juist omdat wetenschap toegankelijk wordt gemaakt voor 'iedereen' die ervan houdt om een beetje na te denken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten