NS WANDELTOCHT, "EILAND VAN DORDRECHT", 21 november 2020.

Om kwart over tien stapten we (Leitje, de pluche wandelbeer en ik) het station Dordrecht Stadspolders uit en gingen op weg voor de tien kilometer lange NS route door Dordrecht. Het was koud, grijs en winderig. Echt herfst met mooi gekleurde bladeren, zoals jullie kunnen zien op de eerste foto. Al vrij vlug na het station Stadspolders kwamen we aan bij de dijk langs het Wantij. Op het water zagen we een groepje kinderen op zeilbootjes; ze hadden zeil les. De instructeur gaf op een motorbootje aanwijzingen. We liepen de Prinses Amaliabrug over en kwamen in het Wantij park waar op een gegeven ogenblik een muurtje stond met een aantal bogen. Dit is een restant van een schietbaan uit 1910, destijds gebruikt door het leger, thans een rijksmonument. Over een glibberig paadje liepen we door en kwamen steeds dichter bij de bebouwde kom. We gingen een bruggetje over en midden op die brug nam ik nog even een foto van het riviertje, de Wantij (tweede foto). En al heel snel daarna kwamen we aan bij Villa Augustus en de Watertoren (foto 3 en 4), allebei gelegen aan het Wantij. De Watertoren is thans een hotel. Vanuit de kamers heb je een adembenemend uitzicht op de grote rivieren, staat er in de NS beschrijving. Dat geloof ik graag! Villa Augustus is een gebouw waarin horeca zit, alsmede ook een winkel waar van alles te koop is. Tussen Villa Augustus en de Watertoren is een grote moestuin. De horeca in Villa Augustus gebruikt veel groenten en fruit uit deze moestuin. De horeca is vandaag door de beperkende Corona maatregelen alleen toegankelijk voor de hotelgasten in de Watertoren, dus we strijken hier weer eens neer als Corona weg is en alles weer mag. In de moestuin is veel te beleven. Tussen de nog vaak bloeiende planten staan mooie beeldjes, een grappig geschilderd bruggetje, een oude tractor, een romantisch zitje, een mooi doorkijkje in de opening van de heg met zicht op de rivieren, zoals de Noord, het Wantij en de Beneden Merwede. In elk jaargetijde is dit plekje een vredige oase. Gezien de koude wind besloten we op een gegeven ogenblik toch maar om weer verder te lopen. Ik had echt koude handen gekregen tijdens het maken van foto's in de tuin! Langs het water kwamen we langs het Energieplein, waar een grote bioscoop en het Energiehuis zijn gevestigd. Dit is de nieuwe culturele hotspot van Dordrecht. 'Nieuw' ontmoet hier 'oud', want het nieuwe centrum is gevestigd langs oude, historische Dordtse plekjes zoals scheepswerven en opslagplaatsen langs het Wantij. Het Energieplein zelf is behoorlijk kaal en levenloos: geen enkele horeca, geen beplanting. Alleen maar stenen en beton. Gemiste kans! Want de aankleding had volgens mij zoveel gezelliger gekund! We liepen door en volgden via de boulevard langs het water naar de historische stad. Er kwamen best nog veel schepen langs: tankers, rijnaken met kolen, kleine privé bootjes, de waterbussen naar Papendrecht, Zwijndrecht en Rotterdam. Bij het Groothoofdspoort (het gebouw staat in de stijgers vanwege restauratiewerkzaamheden), liepen we de binnenstad in. We volgden nu niet meer helemaal de routebeschrijving, maar namen ons eigen parcours langs de prachtige binnenhavens met de vele kotters en de voorname, oude panden op de kades. We koersten af op de karakteristieke toren van de Grote Kerk. Aan de voet van deze Grote Kerk, bij de Leuvenbrug, staat een schattig klein en oud brugwachtershuisje. De Nederlandse schrijver en dichter C. Buddingh woonde hier in de jaren vijftig. Het was zijn werkhuisje. Hij schreef er zijn Gorgelrijmen, zoals De Blauwbilgorgel, en vertaalde er de toneelstukken van Shakespeare. Over het brugwachtershuisje schreef Pieter Breman het gedicht: Brugwachter en schreef de voormalig Dordtse stadsdichter Marieke van Leeuwen het gedicht Brugwachtershuisje. Echt een literair plekje!

Via de binnenstad, waar het behoorlijk druk was geworden en waar wij nog even een lekkere stroopwafel namen bij een kraampje, liepen we terug naar het station waar we op de trein stapten, terug naar Rotterdam.

Leuke afwisselende wandeltocht geweest met natuur en stad, vergezichten over rivieren, cultuur. En dat alles onder begeleiding van een lekkere frisse najaarswind die zorgde voor rode wangen!