WANDELING DAKTERRAS MARCONIPLEIN EN HISTORISCH DELFSHAVEN, 10-12-2025.

 Leitje en ik begonnen onze wandeling bij metrostation Marconiplein, in de volksmond "Maccaroniplein" genoemd. In Rotterdam hebben vele straten en gebouwen een bijnaam; het "Marconiplein" is er eentje van. Het Marconiplein wordt gedomineerd door drie gigantische torens die de bijnaam "Neuropoint" dragen. 

Vrijwel direct na het oversteken van een weg kan je als wandelaar vanuit het metrostation het Dakpark oplopen. 

Het Dakpark is een project dat tot stand is gekomen op initiatief van de gemeente Rotterdam en de plaatselijke wijkbewoners. 

Je loopt op een soort dijk met links en rechts van het verharde wandelgedeelte een grote, groene strook waar je vooral in de zomer lekker kan relaxen. De strook loopt van het Marconiplein tot helemaal het gebouw van Diepenveen, het begin van Delfshaven. 

Onder aan het Dakpark zijn XL winkels gevestigd. Halverwege staat een kas; in deze kas is horeca gevestigd. Vlakbij de kas is een fonteinenpleintje waar in de zomer kleine kinderen zich heerlijk kunnen vermaken met de plotseling opkomende fonteintjes.

Even voorbij de kas is een moestuin waar wijkbewoners kunnen tuinieren.

Gedurende het hele traject heb je prachtige uitzichten:

Je kijkt naar beneden, de diepte in.

Dit cruiseschip ligt al heel lang op deze plaats. Het herbergt asielzoekers.

De boomtakken zijn 's winters mooi te zien!

Paddenstoelen!

De heg langs de kas.

Muurschildering bij de huizen langs het Dakterras.

In de zomer spuiten fonteintjes hier water omhoog. Kleine kinderen vinden het hier zalig.

In de kas is horeca gevestigd, maar de koffie is er duur!

We liepen Delfshaven binnen.

Mooi versierd electriciteitshuisje van Stedin.

Het haventje van Delfshaven.

Dat is handig! Het regenwater wordt in de ton opgevangen. Kraantje onder aan de ton opendraaien en je giet het regenwater zó in je emmer voor je bloemetjes! Gratis! Je hebt natuurlijk wel de ton moeten aanschaffen, maar het hemelwater is voor nop.

Leuk mini-mini tuintje!

Korenmolen De Destilleerketel. Het is één van de grootste molens van Nederland.

Molenromp Het Vertrouwen. In 1853 bouwde Frederik Thomas Stroink deze moutmolen. Hij verkocht de molen in 1877. In 1921 stond de molen in brand en verloor daarbij zijn kap, wieken, wikenas, omloop en machines. 

Het kwam daarna in het bezit van de gemeente Rotterdam, maar die wist er niet goed raad mee. De Vrienden van Het Vertrouwen en de Vrienden van de Graankorrel (een andere molenromp in Delfshaven) hebben Het Vertrouwen toen opgekocht, van de ondergang gered en de molen voor de rest gelaten zoals hij er nu bijstaat. 

De Mouterbrug, met daarachter nog een keertje de molenromp Het Vertrouwen. En hieronder op de foto nogmaals dezelfde molenromp.

Mooie electriciteitshuisjes.

Schip met de naam "Rien sans Dieu" (Niets zonder God).

De Pelgrimsvaderkerk uit 1417. Hiervandaan vertrokken de Pelgrimsvaders in 1620 naar Amerika. 

Het grote, bruine gebouw aan de overkant, achter het schip, is het Henkes gebouw. Het was vroeger de jeneverstokerij van Henkes. Het is thans een zalen -  en horeca centrum.

Embleem op de brug: in Delfshaven waren vroeger veel haringvisserijen en jeneverstokerijen. 

Bekend zijn nog steeds de mooie grachtenpanden met de oude geveltjes. In de grachtenpanden zijn vandaag de dag veel snuisterijwinkeltjes, expositieruimten en kunstateliers te vinden.

Het schip op bovenstaande foto heet Nooit Volmaakt.

Op de foto boven De Dubbelde Palmboom. Het was vroeger een loods. Daarna was het jarenlang een museum. Het museum ging failliet en het pand stond daarna jarenlang leeg. Maar thans is het opnieuw een museum.

Mooi oud pand met een prachtig opschrift!

We zagen de molen nog even ver achter ons. In de verte is de televisietoren vlakbij de containerhavens op Zuid te zien. Menno Buch (broer van Boudewijn Buch) exploiteerde hier vroeger zijn sexlijnen.

Schip De Zwerver.

Voornaam oud pand.

Het Zakkendragershuisje.

Het Prinses Theater is gevestigd in een mooi pand.

We liepen inmiddels weer richting Marconiplein. 

Vlakbij het metrostation zagen wij een enorm kunstwerk van 16 meter groot. Een vos die een doek in zijn bek heeft. Het kunstwerk is gemaakt door beeldend essayist Florentijn Hofman. Er zit een romantische symboliek achter het kunstwerk. De vos staat bekend als een slim dier die ervan houdt om snel ergens te integreren. Dat deze vos op deze plek staat, is niet voor niets. In deze wijk rondom het Marconiplein en vlakbij Delfshaven wonen veel mensen uit andere landen die hier zijn komen wonen. Zij zijn ook geïntegreerd en staan open voor nieuwelingen. Net als de vos. 

Een andere symboliek is de eeuwige strijd tussen natuur en mens, maar de vos staat voor de de toenadering van mens en natuur en vice versa.

Het is dus een vredelievend kunstwerk dat gericht is op toenadering tot elkaar van mens tot mens, maar ook van dier tot dier en van mens tot dier en van dier tot mens.

Met dit bijzonder positieve kunstwerk besloten wij onze rondwandeling over het Dakterras bij het Marconiplein en door het historische Delfshaven.

Tot de volgende keer!