DIERGAARDE BLIJDORP IN KERSTSFEER,  07 en 14 december 2025.

"Dit bakkie is voor MIJ ALLEEN, makker!!!!!!"

"OK bro, dan ga ik wel naar een ander bakkie! Want ik heb óók honger!"

"Schatje, dan ga ik met je mee! Want de blaadjes in het andere bakkie zijn veel lekkerder!" 

En zo gingen de neushoornleguanen even verderop weer vredig uit één en dezelfde bak eten!

Leitje en ik liepen verder en zagen de mooie Antilliaanse leguaan in zijn eigen verblijf.

De helmbasiliek.

De pinguïns.

Padden (foto hierboven). En de jonge komodovaraan (foto hieronder).

De wasberen (foto hierboven). En de ijsberen hieronder.

Eén van de prairiehondjes trotseerde de kou.

De pudu. Dit is net een kerstplaatje!

Wishu was luid aan het brullen!

De serval.

De hyena is nog steeds moederziel alleen.

De textorwevers.

De stokpaardjes.

Allemaal op de uitkijk!

Vlug, vlug, vlug, vlug! Snel naar binnen!!!!

Zal ik óók naar binnen gaan?? Misschien nog niet! Straks misschien wél!

En alweer op de uitkijk! Voortdurend op de uitkijk!

Ja echt waar! In Blijdorp wonen ook eekhoorns! Hun verblijf is naast die van de stokpaardjes.

Penseelzwijn.

De stuisvogeldame.

En haar man!

De dwergmangoesten. Ze hebben het binnen lekker warm onder de lamp. Maar soms komen ze toch ook even naar buiten om een luchtje te scheppen.

De balispreeuw (foto hierboven). En de palawan fazant op de foto's hieronder.

De cobra woont tegenover de komodovaraan senior.

En daar vlakbij woont ook de geelkoplandschildpad.

Oehoeoehoe. . . . .!

Waar pelikanen zijn, bevinden zich ook aalscholvers. Want vis is het favoriete hapje van allebei!

Op 14 december 2025 gaf Jos Hartog een lezing voor de Vrienden van Blijdorp. Ik ben lid van deze vereniging en ik mocht dus bij de lezing aanwezig zijn.

Jos vertelde over de François Langoer apen die in Blijdorp wonen. Afgelopen zomer zijn twee baby's geboren. Opvallend is dat de baby's in de eerste weken van hun leven knal oranje zijn. De moeders kunnen hun kleintjes goed aan hun oranje kleur herkennen in de kwetsbare eerste baby tijd en zij kunnen daarom snel ingrijpen als er gevaar dreigt. De volwassen apen zijn zelf namelijk pikzwart en in het oerwoud waar ze normaliter leven, is het ook vaak donker. De orange kleur dient dus als veiligheid.

De François Langoer apen is een bedreigde diersoort. Vandaar dat diergaarde Blijdorp er alles aan doet om het soort te behouden. Het is dus heel fijn is dat afgelopen zomer twee kleintjes (een jongen en een meisje) zijn geboren en dat het voortreffelijk gaat met de moeders, de kleintjes en de vader. 

Het apensoort komt met name voor in Zuid China en het noorden van Noord Vietnam. De apen zijn vernoemd naar de Franse consul, François Langoer, in vroegere tijd die in Vietnam werkte. 

Jos legde uit dat de langoeren planteneters zijn. Ze eten voornamelijk blaadjes. En dat moeten ze bijna voortdurend eten om in leven te blijven! De dieren hebben meerdere magen. Eigenlijk net als runderen (koeien). En ook het darmsysteem is helemaal berekend op het plantaardige dieet. Zelfs in het laatste deel van de darmen worden er nog enzymen toegevoegd voordat de ontlasting het lichaam verlaat. De ontlasting ziet er dan ook heel apart uit: een beetje dik en lang, wat breiig. Jos liet dit zien aan de hand van een dia.

Op dit moment woont het François Langoer gezin van Blijdorp in een verblijf vlak achter de Victoriaserre. Dit verblijf voldoet niet helemaal meer. Het gezin gaat op een gegeven ogenblik verhuizen naar het verblijf waar vroeger de vleermuizen huisden  - tegenover Taman Indah (het olifantenverblijf).  De vleermuizen zijn al een hele tijd weg, en het verblijf momenteel wordt aangepast. Het wordt groter. En ook buiten krijgen de langoeren een fijne 'tuin'.  Na de lezing mochten wij er al even kijken. Groot en ruim en een beetje donker. En rotsachtig! Zoals het oerwoud waar langoeren normaal gesproken leven.

Na de lezing zijn Leitje en ik natuurlijk even bij de langoeren gaan kijken op de huidige plek waar ze wonen:

De baby's zijn nu ongeveer een half jaar oud. Hun oranje kleur is reeds geleidelijk aan veranderd in zwart, want ze zijn al minder kwetsbaar dan vlak na de geboorte. Ze worden hoe langer hoe zelfstandiger, maar ze zitten ook nog graag bij hun moeder op schoot.

Toch nog een oranje streepje op het koppie van het jong!

De kleintjes hebben intussen al heel goed leren klimmen en ze zijn watervlug!

Het is leuk om een abonnement op de diergaarde te hebben, want dan kan je vaak op bezoek komen en de dieren mooi volgen!

Leitje en ik liepen weer verder en zagen de moeder en dochter vissende kat lekker tegen elkaar liggen in hun binnenverblijf:

De bantengs op de foto boven. En de kamelen (foto's hieronder) stonden heel dichtbij:

Smak, smak, smak!

Ja! Je bent een echte knappert, hoor!

Tegenover de kamelen is het verblijf van de Indische neushoorn. Ook al zo'n knappert!

De ingang van het nieuwe verblijf voor de langoeren. Het verblijf wordt momenteel verbouwd en aangepast aan de behoeften van het langoeren gezin.

Er klonk een luid getrompetter op de olifantenweide. Eén van de olifanten probeerde zijn evenwicht uit. Hij zette eerst zijn poot op één van de bomen en plaatste daarna heel voorzichtig zijn andere poot erbij. En dan: LOPEN maar! 

Weer voorzichtig afstappen en nog voorzichtiger opstappen . . . .

"Ja hoor, het lukt! Ik ben lenig, hoor! <trompettergeluid>".

"Man, man, pas nou op, want ALS je valt, breek je misschien wel je poot met dat zware lijf van je! En dan is het hek van de dam!", zei ik in gedachten.

"< luid trompettergeluid>".

De olifant balanceerde nog even als een jongleur op de liggende boomstam en stapte er vervolgens weer vrij snel vanaf.

Godzijdank! Dat is goed gegaan! Geen gebroken poten gelukkig!

Maar ja, goed voorbeeld doet goed voorbeeld volgen! Dus de andere olifant ging ook nog even een balanceeract opvoeren.

Een luid getrompetter weerklonk.

Leitje en ik hadden het niet meer! Zouden wij een moment later getuige zijn van een valpartij van de olifant die het dier wellicht noodlottig zou worden????

Nou nee, gelukkig niet, hoor! Want ook de tweede olifant stopte snel met het bravoure gedrag en stond even later gelukkig weer met vier poten stevig op de grond. 

Godzijdank!

Tot de volgende keer!