WANDELING LANGS DE UTRECHTSE VECHT / KASTEEL ZUILEN, 29-06-2024.

De stadsbus zet ons (Leitje en ik) af bij halte Ondiep in Utrecht. Dan is het nog even de Kloosterlaan uitlopen en dan staan we al bij de Vecht. Daar aangekomen slaan we linksaf en volgen de rivier. 

Een theekoepel steekt boven de woonboot uit. Straks, op onze terugtocht, komen we er pal langs.

We lopen langs het Niftarlakepark. In de middeleeuwen bestond dit gebied al: het was een overloop tussen Utrecht en Muiden. 'Niftar' betekent 'na, achter, langs'. En 'lake' betekent 'waterloop'. Het is thans een parkje met speelattributen voor kinderen. 

De naam van dit schip is Vertrouwen.

Bovenop de brug strekt de Vecht zich uit onder onze voeten.

Langs de Vecht is een weiland waar koeien bivakkeren.

Ze hebben een kuikentje!

Er zijn vandaag maar enkele ooievaars te zien.

Langs de Vecht staan chique buitenhuizen.

Op sommige plekken langs de Vecht en rondom kasteel Zuilen staan bordjes met gedichten van Belle van Zuylen. 

Belle van Zuylen, of te wel Isabelle Agneta Elisabeht van Tuyl van Serooskerken (1740  - 1885), is een Franstalig schrijfster en componiste. Zij schreef romans, portretten, fabels, novelles, pamfletten, toneelstukken, gedichten. En zij componeerde opera's, liederen, menuetten en sonates. 

Vooral haar brieven zijn bekend geworden. 2600 brieven zijn bewaard gebleven. 

Zij is op het slot Zuilen geboren. Tot haar dertigste woonde zij op het kasteel. Daarna woonde zij op diverse plaatsen in Franstalige gebieden, met name in Zwitserland. In de Zuilense periode woonde zij niet het hele jaar in het kasteel - alleen in de zomer. In de winter woonde zij in een pand op de Kromme Nieuwe Gracht in Utrecht. In adellijke kringen was het vroeger gebruikelijk om in het Frans te communiceren. Op haar dertigste trouwde zij met Charles-Emmanel de Charrière de Penthas, de gouverneur in het buitenland van haar broer. Door haar huwelijk kwam zij vaak in het Franstalige Zwitserland.

Het kasteel Zuilen bestaat nog steeds in vol ornaat en biedt gelegenheid aan onder andere trouwerijen.

Vlak voor het kasteel ligt een heel groot weiland, omgeven door een mooie bomenrij. Rondom het  weiland ligt een voetpad en wij wandelen vandaag over dit pad.

Kasteel Zuilen.

Het weiland, gezien vanaf het kasteel.

We lopen weer terug naar de Vecht.

Het kasteel door de bomen.

Weer een mooi gedicht van Belle van Zuylen.

Kasteel Zuilen in de verte.

We verlaten het weiland dat voor het kasteel Zuilen ligt en nemen het paadje door de bomenrij heen dat leidt door het weiland pal langs de Vecht. Mooie, statige bomen langs het pad!

We steken een weg over en nemen het wandelpad naar Fort aan de Klop waar we gaan lunchen.

De natuur in de omgeving van Fort aan de Klop is rijk. En prachtig!

De lange afstands wandelpaden, het Waterliniepad en het Utrechtpad, lopen hier langs.

Via een mooi kronkelpaadje met mooie rijen bomen langs beide kanten van de weg komen we aan bij Fort aan de Klop. 

Fort aan de Klop is een voormalig militair bolwerk. Er zit nu een restaurant in. In de weekenden staan hier foodtrucks waar je van alles kunt krijgen: koffie met gebak, frietjes . . . . . De tafeltjes buiten zijn vandaag bijna allemaal gereserveerd voor groepen en staan volop in de warme zon. Dus Leitje en ik kiezen er daarvoor om even binnen te gaan zitten. Het ziet er binnen leuk uit, met nissen. Dat geeft een intieme sfeer. De structuur van het oude fort is helemaal in stand gehouden. We nemen een lekkere tosti kaas met koffie.

Leitje laat zich de tosti en de koffie zich goed smaken - ik vind het ook lekker!

Na het bezoek aan Fort aan de Klop lopen we terug, deels door de parkachtige groenstrook langs de Vecht, deels via de verharde weg langs de de rivier zelf.

We komen langs de theekoepel die we heengaande reeds aan de overkant van de Vecht achter een woonboot zagen. Op het raam zien we het woord "Prachtig" staan. Het is hier prachtig inderdaad!

We genieten van de mooie beelden in het park.

En genieten tevens van de mooie boerenhoeven langs de rivier.

Overal bloemen.

Op de brug nemen we afscheid van de Vecht. We lopen via de Kloosterlaan terug naar de bushalte Ondiep waar de bus ons terugbrengt naar het station. Voordat we de bus instappen, zien we nog even een prachtige wolkenlucht boven de bovenrij langs de Vecht.

Tot de volgende keer!