VAKANTIEREIS - 5 DAGEN DRESDEN EN OMGEVING: 29-04-2024 t/m 03-05-2024.

De samenwerkende organisaties Bolderman, EffeWeg en BetuweExpress organiseren vele busreizen van variabele lengte voor een zeer betaalbare prijs. De reisprogramma's zitten barstensvol prachtige programmapunten. Men krijgt echt waar voor zijn geld!

Van 29 april 2024 tot en met 03 mei 2024 maakte ik een vijfdaagse reis naar de Duitse stad Dresden en omgeving. Het was de derde keer dat ik met Bolderman/EffeWeg op stap ging. Het was voor het eerst dat ik met mijn rollator op reis ging. Ik wil uiteindelijk graag een keertje naar Ierland, dus deze korte reis naar Dresden was voor mij een proef of het goed zou gaan met het reizen met de rollator. Ik had van tevoren geoefend in het openbaar vervoer en in november, tijdens mijn verjaardag, had ik al een paar daagjes gelogeerd in Zeeland. 

Ik was al eerder met Bolderman/EffeWeg meegeweest. Dat was mij goed bevallen. Mijn eerste reis was naar het Duitse eiland Rügen + Schwerinn (2018), mijn tweede reis was naar Toscane en het eiland Elba (2022).

Op 29 april 2024 werd ik om 05:50 (!) bij het ophaalpunt Capelse Brug, Rotterdam opgehaald met de lijnbus. Er reed nog geen openbaar vervoer, dus ik moest met de taxi naar de Capelse Brug. De taxi was keurig op tijd. Op dit vroege uur was het al druk met wachtende vakantiegangers, die overal naar toe gingen met verschillende busorganisaties. 

Onze ophaalbus van Bolderman was netjes op tijd en in ongeveer anderhalf uur waren we in het plaatsje Zeeland, waar wij een kopje koffie/thee kregen aangeboden. Het was prachtig weer, maar wel fris. Ondertussen kwamen alle bussen binnen. In ons reisbescheiden was onze definitieve busnummer al vermeld, dus het was makkelijk om met onze reisspullen naar de definitieve bus te gaan.

Vlak na negen uur vertrokken we richting Dresden met Marcel als chauffeur en reisleider. We deden er de hele dag over om in Dresden te komen, maar hadden onderweg drie stops om even de benen te strekken, wat te eten en/of te drinken en om even naar toilet te gaan. In de bus is ook een toilet, maar dat is weinig comfortabel tijdens het rijden. 

Aan het einde van de middag kwamen we aan in ons hotel, het Quick hotel, waar ons een heerlijke avondmaal van drie gangen wachtte in de vorm van buffet.

Na een heerlijk nachtje slapen vertrokken we de volgende morgen rond negen uur. Met de bus werden we gebracht naar de opstapplaats van een boottochtje met een Dampfschiff over de rivier de Elbe, waar Dresden aan ligt. 

Dresden ligt in de voormalige DDR (communistich regime onder invloed van Rusland) en is thans de hoofdstad van de deelstaat Saksen. Het was heel vroeger een doorwaadbare plaats in de Elbe. De stad is heel oud en heeft vele beroemde gebouwen. Het is één van de groenste steden van Europa: 63 % van het stadsoppervlak is bos en groenvoorziening. In het stadsgebied zijn vier natuurgebieden en in de omgeving zijn 241 beschermde natuurgebieden. Dresden heeft op de Werelderfgoedlijst gestaan van de UNESCO, maar is er van geschrapt, want de plannen om de Waldschlösschenbrücke te bouwen werden realiteit - men vond deze brug buitengewoon lelijk en landschapsontsierend.

Tijdens de boottocht zagen we vele Erbschlösser - kastelen aan de oever van de Elbe. En bovendien een aantal wijngaarden. Maar natuurlijk ook al de skyline van de Altstadt vanaf het water.

In de verte de koepel van de Frauenkirche.

Lekker relaxen met het hele gezin op een strandje. Dit strandje maakt deel uit van één van de natuurgebieden waar Dresden bekend om is.

De lelijke brug, waardoor Dresden haar plaats kwijtraakte op de UNESCO Werelderfgoedlijst.

Lekker relaxen aan het water . . . 

De Blauwe Brug, het 'Blauwe Wonder', gebouwd in 1893: de brug die de wijken Loschwitz en Blasewitz met elkaar verbindt.

In Pillnitz gingen we van de boot af en namen plaats in de binnenplaats van een bakkerij waar we een heerlijk stuk 'Torte' namen in de schaduw van onderstaande boom met mooie bladeren. Als ik mij niet vergis, is het een linde.

Na de heerlijke koffie/taart pauze mochten we weer in de bus plaatsnemen. We reden naar Meissen, de porceleinstad van Duitsland. Onderweg daar naartoe zagen we het landschap aan ons voorbij glijden en genoten we van de prachtige gele koolzaadvelden.

Meissen doemde voor ons op. Op de plaats waar we uitstapten, waren mooie bloemperken!

Marktplaats in Meissen.

In de Dom.

Mooie putdeksel!

Na Meissen sloten we de dag af met al vast een 'voorafje' in de Altstadt van Dresden - morgen zullen we een langere rondleiding krijgen.

Oef!! Wat zwart! De somberte sloeg op me! Maar ik vond het tegelijkertijd wel mooi! 

Uitzicht vanaf de brug. In de verte Dresden Eye (rad). Het rad zag er nog nieuw en fonkelend uit.

In de verte de koepel van de bekende Frauenkirche. Hieronder wat ingezoomd.

Oh, oh! Wat zwart! Wat een somberte!

Maar deze zwartheid komt omdat ik het gebouw met tegenlicht heb gefotografeerd!

Het Hauptbahnhof, waar je met de trein aankomt.

De volgende dag verzorgde onze gids een stadswandeling door de Altstadt. Het was een Nederlander uit Almelo die al lang in Dresden woont. Hij had een goed verstaanbare stem en sprak met veel verve over de stad. Ik had het gevoel dat hij behalve zijn werkzaamheden als gids ook cabarettier is, want hij sprak met heel veel humor over de stad. Hij deed mij een beetje denken aan Herman Finkers.

Een plaquette om de omgekomen joden in de oorlog te herdenken. Ik vind het een mooie vorm van boetedoening in deze Duitse stad.

Muurschilderingen uit het socialistische tijdperk van de DDR                            

Optisch bedrog . . . . Want de muur is zo plat als een dubbeltje!

Operagebouw.

Het Zwinger paleis. De binnenplaats lag helaas open vanwege bouwwerkzaamheden, maar we kregen toch een mooie indruk.

Frauenkirche. Deze kerk is eeuwen oud, elfde eeuw. Vlak voor het einde van de Tweede Wereldoorlog is de Altstadt van Dresden plat gebombardeerd door de geallieerden. Ook de Frauenkirche heeft enorme schade ondergaan. Tijdens het communistische regime van de DDR heeft men de kerk als ruïne laten staan als teken van 'Mahnmal', een teken van de onzinnigheid van oorlog. De kerk staat als symbool voor verzoening. Toen Oost - en West Duitland weer één werden, is de kerk weder opgebouwd. De muren die er nog stonden, werden aangevuld met nieuwe stenen. De inwoners van Dresden konden helpen met de financiering door één steen per persoon financieel te schenken.

Het interieur is barok. Heel mooi vond ik de galerijen in de kerk. Ik heb met mijn fototoestel geen foto's binnen durven maken vanwege de kans op automatisch flitsen van mijn toestel. 

De ober en de twee etende dames zijn 'living statues'.

Niet alleen Meissen heeft mooie putdeksels, Dresden heeft ook mooie!

We zaten weer in de bus en reden door het zachtglooiende landschap met prachtige koolzaadvelden.

We kwamen aan bij het perron van de stoomlocomotief. We gingen een ritje maken met de stoomtrein!

We stapten in en Marcel, onze buschauffeur en reisleider, zwaaide ons uit.

Het was een leuk ritje door voornamelijk bos. De houten bankjes waren wel hard hoor! Maar het was wel een belevenis! Een leuke variatie op de reis per bus!

Na de reis per stoomtrein bracht Marcel ons met onze bus naar Freiberg (niet te verwarren met Freiburg am Bresgau in het Zwarte Woud - Zuid-Duitsland). Het stadje Freiberg is bekend van de zilversmederijen, zoals Schoonhoven in Nederland. We zijn er niet zo lang geweest. We waren allemaal moe. We hebben de Marktplaats bekeken en doken een ijssalon aan Marktplaats. Aangezien we over een uurtje zouden aanschuiven aan het diner in ons hotel in Dresden, nam ik geen ijs maar een lekkere latte verona. Want als ik nu een grote, calorierijke coupe ga eten vlakvoor het eten, dan krijg ik straks geen hap meer door mijn keel!

Mooi schilderijtje in de ijssalon!

De Marktplaats in Freiberg.

Mooie, hoge, rode daken!

Muurschilderingen uit het socialistische DDR tijdperk.

Stoplichten met 'Ampelmänchen'. Typisch uit de DDR tijd.

Na het bezoek aan Freiberg reed Marcel ons terug naar het hotel in Dresden waar we konden aanschuiven voor het diner buffet. Vanuit de bus nog een paar mooie beelden van het landschap.

De volgende ochtend nam Marcel ons mee naar de Säksische Schweiss. Dit is een gebied met gigantische rotsformaties binnen een natuurgebied. De rotsen zijn ontzettend hoog en hebben door de verwering allerlei vormen aangenomen, zoals een gezicht.

Beneden stroomt de Elbe. Deze rivier ontstaat in Tjecho-Slowakije, kronkelt door Dresden en mondt uit bij Hamburg.

Beneden reed een personentrein over het spoor. En even later twee goederentreinen die elkaar passeerden.

Beneden zette een pontje mensen naar de andere oever van de Elbe over.

Daar sta ik zelf op de foto!

Säksiche Schweiz ligt vlakbij de Tjechische grens. Berlijn is twee uur rijden, Praag ligt op anderhalf uur rijden.

Na het bezoek aan de Säkische Schweiz reed Marcel ons naar de tramhalte an de Kirnitzschtalbahn voor een leuk ritje met een oude tram. We kwamen door een mooi bergachtig dal. We zagen mooie wandelpaden. Ik vond het hier een beetje lijken op het Geuldal (Schin op Geul - Valkenburg).

Daar zaten we met z'n alle in de oude tram!

In de wagon voor ons deed Marcel (met het lichte jasje) nog een paar mededelingen aan de mede reizigers die in die wagon zitten.

Uitzicht vanuit het trammetje.

Aan het einde van de rit, in Bad Schandau, gingen we lunchen. Soljanka, een typisch gerecht uit de DDR tijd, een maaltijdsoep. Het zijn kliekjes van de vorige dag die tot een nieuw gerecht geworden is. 

Het smaakte prima!

Op https://dagelijksekost.vrt.be/gerechten/soljanka staat het recept van soljanka (in het Nederlands gesteld) voor degenen die het gerecht zelf eens wil maken.

De Soljanka herinnert mij aan het Franse gerecht ragoût, dat óók bestaat uit restjes eten van de vorige dag. De kok uit Frankrijk die het bedacht, gooide alle restjes bij elkaar van de vorige dag, kruidde het nog een beetje en roerde het goed door elkaar. En zo ontstond het nieuwe recept ragoût. Bijna niemand beseft hoe dit gerecht is onstaan. Ragoût is natuurlijk geen soep, maar heeft een vastere consistentie.

Na deze leuke en vooral lekkere lunch nam Marcel ons in zijn bus mee naar het Schloss Königstein. Op eigen gelegenheid konden we tegen betaling de hoge lift naar boven nemen. Het kasteel is later een militaire vesting geworden. Het ligt zó hoog dat het onneembaar is. We hadden twee uur de tijd voor de bezichtiging. Het was me even niet duidelijk wat hier de bedoeling was. De bezichtiging bleek niet bij de excursie inbegrepen te zijn, maar het kostte slechts € 15. Dat was een te overzien bedrag, zeker omdat er verder niets was. Ik had geen zin in twee uur beneden op de parkeerplaats te zitten koekeloeren, dus ik heb, zoals de meeste mede-reizigers, een entree ticket gekocht en heb met enkele andere dames de giga hoge lift genomen. En boven werden wij beloond met een fantastisch uitzicht! Men kon de burcht helemaal rondlopen. Er was onder andere een artillerie voorraadplaats te zien. Ook is het kasteel nagebouwd in lego. Er was horeca voor degene die behoefte had aan een natje en een droogje. Het uitzicht was werkelijk verbluffend mooi! Het was zeer zeker de € 15 waard!

Op de binnenplaats van het kasteel/slot.

Het kasteel in lego in de tuin.

Toen wij terugkwamen bij de lift om op tijd te komen voor de vertrektijd van de bus, kwam er iemand van de groep naar ons toe. 

"Er is een stroomstoring! De panoramalift doet het niet en de lift voor de minder valide bezoekers doet het ook niet! Ook in het restaurant is de stroom uitgevallen! We moeten nu met zijn allen NAAR BENEDEN LOPEN!"

Maar ik kan helemaal niet naar beneden lopen!

Ik maak gebruik van een rollator vanwege rugklachten (osteoporose met een breukje in één van mijn wervels + artrose in mijn in elkaar geschoven wervels). Ik kan dus die steile helling en lange houten trap niet af, dus lopend kan ik niet beneden komen. 

De blinde paniek sloeg toe naarmate de tijd vorderde en er geen enkel vooruitgang werd geboekt om de stroomstoring op te heffen. Op mijn horloge zag ik dat het afgesproken uur voorbij ging. Ik zag de bus beneden staan en was doodsbang dat de chauffeur naar het hotel terug zou gaan zonder mij en een andere dame uit ons gezelschap die vanwege dikke voeten ook niet naar beneden kon lopen. 

Als de bus zonder ons weg zou rijden, wat dan??? 

En hoe moet het morgen, als we naar Nederland zouden terugreizen, zonder ons? Hoe moesten die andere mevrouw en ik dan thuis komen in Nederland? Zouden we helemaal vanuit Dresden naar Nederland moeten LOPEN????

Eén ding was zeker: de chauffeur/reisleider zou meer dan ziedend op ons zijn! Hij wist immers niet waarom wij nog boven stonden en zou de oorzaak wijten aan onze eigen schuld. Hij zou daarom het volste recht hebben om zonder ons weg te rijden zonder zich verder om ons te bekommeren!

Het werd later en later en later . . .   De paniek werd bij mij steeds erger en de wanhoop bereikte een hoogtepunt.

De andere mevrouw en ik klampten twee personeelsleden van het kasteel aan en legden de zaak uit. Voor mijn mede reizigster haalde het personeel een rolstoel en mij werd geadviseerd om even in de schaduw te gaan zitten. 

Er gebeurde een hele tijd helemaal niets. Om gek van te worden!

Toen werd de medereizigster ineens weggerold en bleef ik helemaal alleen achter. Toen was de paniek helemaal compleet! Ik wist echt niet meer wat ik moest doen. . . . 

En ineens werd de mede reizigster in de rolstoel achterste voren terug gerold. 

"Kom!", gebaarde het personeel naar mij: de lift voor de minder validen doet het ineens weer, gebaarde hij.

Hij rolde mevrouw voort in de rolstoel en ik liep achter hem aan met mijn rollator. 

En zo waar . . . . we stapten de lift in en die ging  . . .NAAR BENEDEN!  Weg van dit verschrikkelijke, unheimische horror kasteel! 

Maar ja, de bus zal nu wel weg zijn, met een boze chauffeur en met nog bozere medereizigers! Ik verfoeide mijn rollator, want als ik mijn rollator niet had gehad, zou ik met een beetje steun wellicht toch nog die steile weg naar beneden hebben kunnen aflopen en die lange houten trap af hebben kunnen gaan! Maar ik zat met dat kreng van een rollator! Chagrijnig tot op mijn botten en ontzettend ongerust kwam ik met mijn medereizigster beneden de lift uit. Tot mijn overgrote verbazing stond de bus er nog! En de medereizigers die naar beneden waren gelopen, stonden in een kring naast de bus en begonnen te klappen toen we eraan kwamen.

Het geklap beduusde mij volledig. Ik sloeg volledig dicht. Een warm geklap voor iemand die zich niet aan de afspraak heeft gehouden en die het hele verdere programma voor die dag voor hen in de war had geschopt, vond ik raar en begreep ik niet goed. Ik had namelijk uiterst boze reacties van mijn mede reizigers verwacht, maar beslist geen warm onthaal!

Een meneer uit de groep vertelde dat de chauffeur mij had gebeld op mijn smartphone om me te laten weten dat ik en mijn medereizigster zich niet ongerust hoefden te maken en dat de bus zou blijven wachten. Maar ik had de telefoon niet opgenomen, zei de meneer. 

Ik had mijn smartphone echter helemaal niet af horen gaan. Ik pakte vlug mijn smartphone uit mijn rugzakje en opende het klepje om te ontgrendelen. En wat bleek?  Er had helemaal NIEMAND gebeld! Ik had geen enkel smsje ontvangen en ook geen whatsappje. De chauffeur/reisleider had mij dus helemaal NIET gebeld! Tja, als niemand mij belt, neem ik dus ook de telefoon natuurlijk niet op!!!

Mijn medereizigster heeft hoogstwaarschijnlijk ook geen telefoontje of berichtje ontvangen van de chauffeur, want zij heeft boven geen enkele keer op haar eigen smartphone gekeken, anders had ik het heus wel gezien en had zij het mij zeer zeker verteld! 

Ik begrijp dan ook echt niet waarom Marcel beweert dat hij mij wel heeft geprobeerd te bellen.

OK dus, we zijn allemaal gezond en wel uit dat horror kasteel weggekomen. Dat is fijn! 

We konden nog ons laatste programmapunt afmaken: een korte wandeling door Dresden als afscheid. Maar halverwege de rit naar Dresden meldde Marcel dat dit afscheidsrondje door de Altstadt niet door zou gaan vanwege alle perikelen. 

Dus dat kwam dan toch door mijn toedoen! Dat voelde dan toch echt als een soort straf! 

Het is voor het eerst dat ik met mijn rollator heb deelgenomen aan een vakantie groepsreis. Naar mijn eigen mening was het vier en een halve dag redelijk goed gegaan. Ik had weinig pijn; ik kon het tempo goed bijhouden; ik kwam nooit te laat. Ik had dus al voorzichtig plannen voor een volgende vakantie - Ierland misschien?

Maar die gebeurtenis in het kasteel door die stroomstoring heeft mijn zelfvertrouwen een flinke deuk opgelopen.

Al met al heb ik vier en een halve dag van de vijf dagen genoten van de reis. Ik zal nu echter wel hard moeten werken om mijn zelfvertrouwen die ik op het allerlaast heb verloren, weer terug te krijgen.

Een situatie zoals in dat kasteel wil ik beslist niet een tweede keer meemaken, want dan ben ik veel te veel blok-aan-het-been voor mijn medereizigers en dat wil ik niet!!