KLASSIEK CONCERT IN DE DOELEN TE ROTTERDAM,  RphO, 03-11-2023.

Het Rotterdams Philharmonisch Orkest speelde op vrijdagavond 03 november 2023 werken van Béla Bartók ('Roemeense Volksdansen', Tweede Pianoconcert) en Richard Strauss ('Also Sprach Sarathustra').

Dirigent Tarmo Peltokoski stond op de bok en pianiste Yuja Wang was soliste. 

Voorafgaande aan het concert hield Sam Wamper een inleiding op het concert.

Sam verduidelijkte een speciale componeertechniek van Béla Bartók (Tweede Pianoconcert) aan de hand van het liedje: "Altijd is Kortjakje ziek". We mochten meezingen: een verandering in de melodie - eerst in majeur, dan in mineur. Daarna met een verandering in ritme en vervolgens met een verandering in harmonie. Door het mee te zingen, voelden we zelf aan den lijve hoe de veranderingen in melodie, ritme en harmonie een compositie bijna onherkenbaar maakt en hoe die compositietechniek een werk tot een bijzonder geheel maakt. 

Grappige inleiding! Zo leer je met andere oren naar muziek luisteren!

Om 20:15 uur zaten de concertgangers op hun plaats. En ook de musici zaten klaar. De Finse dirigent Tarmo Peltokoski kwam binnen met zijn dirigeerstok en beklok de bok. Tarmo dirigeert duidelijk en rustig. De Roemeense volkdansen van Béla Bartók werden prachtig gespeeld. Dans muziek. Jammer eigenlijk dat het alleen maar een orkestuitvoering was! Ik had eigenlijk behalve de musici ook graag dansers op het podium gezien! Het orkestwerk was kort, nog geen twintig minuten, schat ik. Het had van mij nog best wat langer mogen duren, want ik vond het prachtig!

Het orkest heeft zich ingespeeld en speelde vervolgens het Tweede Pianoconcert van Belá Bartók. De Chinese pianiste Yuja Wang speelde prachtig. En krachtig! En ja, daar was het 'Kortjakje' effect! Gehoord hoor! Heel leuk om mee te maken, maar die techniek hoeft van mij niet iedere composist altijd toe te passen, want er moet ook wel eens ruimte zijn voor een spontane opleveving van een melodie, zoals we na de pauze hoorden in "Also sprach Zarathustra", waarbij het allereerste begin ons meteen het werk inzuigt met een harmonische melodie die bijna iedereen wel kent die vaak naar klassieke muziek luistert. 

Prachtig vond ik de samenwerking tussen pianiste Yuja Wang en de paukenist. De paukenslagen waren zacht maar doordringend en daardoor soms bijna dreigend. Juist door die zachte, doordringende paukenslagen kwam het mooie en bijna virtuoze spel van Yuja heel goed tot zijn recht. 

Nadat de laatste tonen waren weerklonken, brak een oorverdovend applaus los. Dirigent en soliste moesten een aantal keren terugkomen om het applaus in ontvangst te nemen. 

Soliste Yuja Wang nam het applaus in ontvangst.

Yuja Wang en dirigent Tarmo Peltokoski.

Ook de slagwerker werd bejubeld vanwege zijn samenspel met de soliste.

Dirigent en soliste speelden samen, quatre-mains, een toegift achter de vleugel.

En opnieuw applaus!

Zeer gewaardeerd heb ik de toegift die Yuja en Tarmo samen achter de vleugel, quatre-mains, speelden. Tarmo heeft naast directielessen ook piano gestudeerd in Finland, dus vandaar dat hij samen met Yula het toegift achter de vleugel verzorgde.

Het werd pauze en het was tijd voor een chocomelletje helemaal beneden in de foyer, waar het altijd heerlijk rustig zitten is.

Na de pauze kwam 'Also sprach Zarathustra' van Richard Strauss (1896). 

Een hoornist in gesprek met de orkestbode.

Het 'symfonische gedicht'  van Strauss is geïnspireerd op een filosofische roman van Friedrich Nietszche en heeft de ontwikkeling van de mensheid vanaf het begin als thema. Het is een soort cirkelvormig werk: een begin met zachte klanken, een vervolg met steeds meer heftigheid in het leven en vervolgens weer een rustig einde die wat klankharmonie betreft, teruggrijpt naar het begin. 

Een prachtige avond geweest! Ik heb genoten! 

Hoewel er af en toe, incidenteel, wat lege plaatsen in de zaal waren, heb ik toch sterk de indruk dat de muziekliefhebbers na de nare en belabberde coronatijd het live luisteren naar muziek in de concertzaal weer hebben hervonden.

Volgende week ben ik wéér in De Doelen! Dan zal ik het concert van 10CC bijwonen. Dat is een popgroep die dit jaar op de kop af 50 jaar bestaat. Hun eerste concert gaven ze in 1973 in het casino op het prachtige eiland Man (tussen Groot-Brittannië en Ierland). In de jaren 70 van de vorige eeuw stonden ze met het nummer 'Dreadlock Holiday' wekenlang op nummer 1 van de hitlijsten in Nederland. Hun liedjes zijn tijdloos en daardoor, anno 2023, nog steeds actueel. In 1980 was ik op vakantie in de Verenigde Staten, mijn eerste vakantie zonder ouders, mijn eerste keer vliegen, mijn eerste keer op reis met een groep, mijn eerste keer naar een bestemming buiten Europa. De reis was subliem. De groepsleider had een etentje georganiseerd op de ronddraaiende toren, hoog boven de Niagara Watervallen op de grens tussen de VS en Canada. Wij zaten aan drie verschillende tafels. Terwijl wij de menukaart bestudeerden, zag ik dat ze 'piña colada' hadden op de drankenkaart. "Ja! Dat neem ik!' riep ik enthousiast uit en ik vertelde het verhaal dat de hoofdpersoon in het liedje 'Dreadlock Holiday' piña colada dronk bij het zwembad. In no-time stond bij iedereen aan mijn tafel een glas piña colada naast zijn/haar bord. De reisleider kwam op een gegeven ogenblik even langs om te kijken of iedereen het naar zijn zin had. Toen hij bij iedereen aan onze tafel het glas piña colada zag staan, sloeg hij van verbazing bijna achterover. "Wat hebben jullie nou allemaal te drinken?", vroeg hij een beetje met een benauwd gezicht. Maar toen ik het verhaal erachter vertelde als teken van een heerlijke vakantie, moest hij hartelijk lachen. En nu komt 10CC naar Rotterdam. Alleen die naam al van de groep! 10 CC: dat klinkt als een nogal klinisch begrip, want 10cc refereert naar een spuitje van 10 CC! Dat is ook zo! Het gaat erom wat erin zit, dat is natuurlijk de crux . . . . . . . Britse humor, zou ik zeggen, 'Love'!

Tot de volgende keer!