GEORGANISEERDE WANDELTOCHT BOTU, WERELDHAVENDAGEN Rotterdam, 03-09-2022.

Het is voor het eerst sinds de uitbraak van het Corona virus, begin 2020, dat ik weer deelnam aan een georganiseerde wandeltocht. De weg naar het wijk - en speeltuincentrum BOTU op de grens van Rotterdam en Schiedam - vlakbij de Marconitorens - was snel gevonden. Ik ben hier in de loop van de jaren talloze keren gestart voor een prachtige wandeltocht. Vroeger de 25 kilometer, nu de kleinere afstand van 7 kilometer vanwege mijn rugklachten en daardoor het lopen met mijn rollator. De inschrijving voor de wandeltocht verliep vlot - je kan tegenwoordig zelfs pinnen om je inschrijfgeld te betalen! Ik kreeg de routebeschrijving mee en heb nog een momentje in de kantine gezeten om alles op te bergen. Om precies 09:15 uur vertrok ik met Leitje op de rug, het nauwe ingangspoortje door en op straat meteen de duidelijke pijl volgend. BOTU pijlt altijd voortreffelijk en trefzeker. Zó goed zelfs, dat je eigenlijk de routebeschrijving niet nodig hebt. 

In de buurt waar Botu gevestigd is, zijn veel oude huizen vervangen door nieuwbouw. Op sommige oude muren  en in een tunneltje zie je nog prachtige graffiti.

We sloegen de Schiedamse Weg in en liepen langs twee supermarkten en levendige winkeltjes. Bij de Aelbrechtskolk genoten we van mooie geveltjes . . . 

. . .  en van een mooi uitzicht op Delfshaven . . .

De tekst op het frontje van het pand op bovenstaande foto herinnert nog aan de tijd dat talloze jeneverstokerijen in Delfshaven gevestigd waren. 

We liepen de Lage Erfbrug over en wandelden langs de Coolhaven. We genoten van het uitzicht over het water, met de Euromast in de verte, de "Machine" (waar tegenwoordig horeca in zit) en het gebouw van het voormalige belastingkantoor aan de Puntegaalstraat met de bijnaam "de Pluk-Me-Kaal-Straat". De Belastingdienst is inmiddels al weer een poosje geleden naar de Kop van Zuid verhuisd. In het oude belastingkantoor zijn thans onder meer studentenkamers gevestigd. Héél vroeger, voordat de Belastingdienst in de Puntegaalstraat zetelde, was het gebouw een herberg, "De Puntegale". 

De vorige keer dat we de wandeltocht maakten  - drie jaar gelden (vóór corona) - , waren ze nog bezig om de flats te bouwen. De gebouwen zijn nu inmiddels allemaal af. 

Een mooi initiatief om het plastic aan banden te leggen!

En een creatieve bloempot op foto hieronder. Of is het een 'boompot'? 

Het is net alsof de pijl wijst dat we het water in moeten! . . . . 

(Nee hoor - grapje! - : een stukje verder rechtsaf voor degene die geen badpak heeft!).

Even later zagen we het oude Dijkzigt Ziekenhuis. Het wordt momenteel afgebroken. Volgend jaar is er hoogstwaarschijnlijk helemaal niets meer van over. Een stuk historie blijft dan slechts in onze herinnering. Het oude gebouw was nergens meer goed voor, dus sloop is dan de enige mogelijkheid. Vroeger werd je opgenomen in het "Dijkzigt Ziekenhuis". Nu word je opgenomen in het "Erasmus MC". Met de sloop verdwijnt dus ook de naam van het ziekenhuis. De naam van het metrostation "Dijkzigt" blijft gelukkig wél bestaan. 

Dus nu nog even éénmaal kijken naar het oude zandkleurige gebouw: volgend jaar is er van het icoon helemaal niets meer over! 

Toch jammer! 

Het Bergwegziekenhuis is jaren geleden ook al totaal gesloopt. In mijn familiealbum heb ik nog een foto van het interieur van het Bergwegziekenhuis en ik verbaas me er nu over hoe ouderwets het Bergwegziekenhuis er toen uitzag! 

Men went snel aan vernieuwingen! 

En nu is het Dijkzigt ziekenhuis  dus veranderd in het Erasmus MC. 

En wat een prachtig interieur heeft het nieuwe Erasmus MC! De klok in de centrale hal vind ik verschrikkelijk mooi: die klok is heel groot en de wijzers bestaan uit twee virtuele teams van vegende mensen. En het opleidingscentrum waar ik wel eens openbare promoties bijwoon (zie elders op mijn blog!), is prachtig: een rustige, ruime sfeer met heel veel collegezalen in allerlei vormen en maten. 

Tja, de wereld draait door: gebouwen verdwijnen en gebouwen komen . . . 

De nieuwe Zalmhaven toren. Deze nu al moderne icoon is in de wijde omtrek van Rotterdam te zien. Het is het hoogste gebouw van de Benelux.

Oh, een pijl! Splitsing! Even opletten dus! Leitje en ik liepen de zeven kilometer afstand. Dus we volgden de pijl met het cijfer 7.

We kwamen langs het Noorse Zeemanskerkje, een opvangcentrum op christelijke leest voor Noorse zeelui.

De pijlen in Het Park bij de Euromast waren niet alleen op de stoep aangebracht, maar ook op straatmeubilair en in de kiezelsteentjes van de paden. Niet voor misverstand vatbaar!

Standbeeld van de Rotterdamse dichter Tollens (1780-1856). Hij heeft een volkslied geschreven, Wien neerlands bloed in de aders vloeit. Ik weet niet precies waarom we dit volkslied thans niet gebruiken. Stracké is de naam van de beeldhouwer.

Tweede of derde legsel. Jongens, goed eten hoor, want over een paar weekjes is het koud en nat, en dan moeten jullie jezelf kunnen redden!

Beeld van koningin Wilhelmina. Het stelt een 'onverzettelijke Wilhelmina' voor: zij was onze koningin tijdens de Tweede Wereldoorlog. De beeldhouwer is Charlotte van Pallandt.

Daarna kwamen we aan bij De Ballentent, één van de iconen die Rotterdam kent. "Iedereen" komt er om een lekker hapje te eten en te drinken. Wijlen Bram Peper kwam er jarenlang, vier keer per week. En ook Sander de Kramer komt er vaak. Zeg je 'Ballentent', dan weet elke Rotterdammer dat je daar heerlijke gehaktballen kan eten! Leitje en ik  streken neer op het terras en bestelden het icoongerecht. 

Lekkuhhh! Lekkuhhh! Lekkuhhh!

Na het heerlijke 'broodje bal' mengden we ons in de menigte bezoekers van de Wereld Haven Dagen. Het was druk op de kade. Overals  stonden stands van havenbedrijven en kraampjes waar je wat te eten en te drinken kon kopen. En ook OP het water was er volop activiteit. De marine hield een demonstratie. Een luid geknetter van (pseudo) schoten weerklonk. Alles wat kon varen, voer ook: stoombootjes, de majesteitelijke boten van de Spido, kleine race bootjes, bootjes van de reddingsbrigade. En natuurlijk gleden de rijnaken eveneens over het water, Wereld Haven Dagen festiviteiten of niet: het normale economische leven ging vandaag ook gewoon door. En aan de kades zelf lagen enorme schepen afgemeerd waar bezoekers op mochten kijken. Jaren geleden heb ik dat ook vaak gedaan en ik vond het altijd heel leuk! Vandaag stonden er ellenlange rijen geduldig wachtende bezoekers, dus de bootbezichtigingen waren favoriet. Er lag zelfs een onderzeeër!

Een helicopter scheurde met veel lawaai over ons heen.

De "SS Rotterdam" in de verte. Morgenmiddag gaan Leitje en ik naar een concert van Sinfonia Rotterdam in de open lucht op het terrein vlak voor het schip. Ik ben benieuwd! Het is een gratis evenement, maar men moest wel een ticket bestellen. Ik had oorspronkelijk een ticket gekocht voor de excursie van DFDC (veerdienst naar Engeland) aan de Vulcanohaven in Vlaardingen, maar om een voor mij onbekende oorzaak (personeelstekort ???) ging die excursie helaas niet door. Jammer, maar ik heb voor morgen een leuk alternatief evenement voor in de plaats kunnen stellen!

De ingang van de Maastunnel op de noordkant. De Maastunnel is van 2017 tot 2019 grondig gerenoveerd.

In dit complex is een Chinees hotel en een Chinese supermarkt gevestigd.

We liepen door het LLoyd kwartier. Vroeger was deze wijk een rauw havengebied. Maar tegenwoordig is het een hippe wijk waar het fijn wonen is.

Op bovenstaande foto is een mooi pand met de spreuk NOOIT VOLMAAKT te zien in de Havenstraat van Delfshaven waar we weer opnieuw zijn aangekomen. Over dit pand meldt de Kroniek van Delfshaven: "Het herenhuis "Nooit Volmaakt" houdt de herinnering levend aan de vereniging van Delfshaven met Rotterdam. De ornamenten boven de deuren en ramen stellen achtereenvolgens Erasmus, het wapens van Rotterdam, het wapens van Delfshaven, en Piet Heijn voor. Jarenlang hebben hier de kooplieden Moens en Schilt gezeteld. De architect was Jacob Bekink.Van het torentje is alleen de onderkant overgebleven."

De Buizenwaal in Delfshaven. Historische grond! In de verte: molen De Destilleerketel, thans een korenmolen.

Hier waak ik!

Piet Hein, ja! Ik durf zijn naam vandaag de dag met de slavernijdiscussie bijna niet meer uit te spreken!

Zo maak je die altijd zo saaie en lelijke elektriciteitshuisjes tot een lust voor het oog!

En toen waren we ineens weer terug bij BOTU! We meldden ons af en kregen een mooi stempeltje + plaatje ons wandelboekje. In de kantine namen we nog een heerlijke bitter lemon, want we hadden grote dorst!

Terug wandelend naar de metro om huiswaarts te gaan keken we nog even naar de grote Marconi torens. Ze hebben de bijnaam "macaroni torens", of "neuropoint".

En op station Kralingse Zoom, toen we wachtten op bus 36, zagen we op één van de andere perrons een 'antieke' bus die 50 jaar geleden gewoon was in het straatbeeld. Deze antieke bus diende vandaag als 'museumbus' - lijn 51, een gelegenheidslijn. 

En toen waren we weer thuis! We hebben heerlijk gewandeld vandaag, maar het was wel heel erg warm! 

Tot de volgende keer!