MUSEUM BOIJMANS-VAN BEUNINGEN: DEPOT, 20-11-2021.

Vandaag gaan we naar het Depot van Museum Boijmans-Van Beuningen. Het museum zelf is dicht in verband met een langdurige verbouwing, maar het onlangs opgeleverde Depot is open. Het is de opslag van de kunst die het museum in bezit heeft. Het Depot is het geesteskindje van architect Ab Straub en is een voorbeeld van moderne duurzaamheid die de stad Rotterdam voor ogen heeft. Duurzaamheid vanwege de materialen (van binnen beton, aan de buitenkant glas) en ook vanwege de vorm (een kom: van onderen ruimtebesparend; bovenop groen - met bomen). Tijdens de conferentie op de Erasmus Universiteit gisteren hebben we Ab Straub er even over horen praten (zie mijn verslag van gisteren op mijn blog). Het gebouw is inderdaad een eyecatcher en heeft, zoals typisch Rotterdams gebruik, al een bijnaam: De Pot. 

Nadat ik mezelf even op de foto heb gezet in het spiegelende glas, ging ik naar binnen en nam de lift naar de zesde etage. We konden naar buiten en werden getrakteerd op een fenomenaal mooi uitzicht.

Ook boven op het dakterras overal spiegels. Zelfportret gemaakt!

We gaan weer naar binnen. Er is een restaurant. Koffie! 

En dan kunst kijken! En zien hoe de opslag werkt!

Op de foto hierboven is opslag. Een allegaartje! Dat bad vind ik zou ik wel willen hebben!

Maar die handschoenen zijn me een maatje te groot!

En daar hangen de schilderijen in afwachting van tentoongesteld te worden!

Hij zit rustig op zijn beurt te wachten voor een nieuwe tentoonstelling! 

Wij gaan weer naar beneden en gaan op weg naar Huis Sonneveld. Buiten kijken we nog even achterom naar de mooie spiegelende 'kom'. Op het dak van Huis Sonneveld is het Depot ook nog prachtig te zien.

Op de foto hierboven is het Huis Sonneveld, thans museum. Het is één van de best bewaard gebleven woonhuizen in het kader van Het Nieuwe Bouwen. Het is een vrijstaande villa, gebouwd in 1933, door het architectenbureau Brinkman/Van der Vlugt in opdracht van Albertus Sonneveld, één van de directeuren van de Van Nelle Fabriek. Alles is in de villa op elkaar afgestemd; de elementen versterken elkaar. Het is het toonbeeld van licht en ruimte. De meubels zijn van Gispen; ze zijn speciaal voor de familie Sonneveld gemaakt. Het is een mengeling van luxe, comfort, compactheid en tegelijkertijd eenvoud, functionaliteit en persoonlijke leefomgeving. 

Na heb bezoek aan Huis Sonneveld lopen we de stad in naar boekhandel Donner, waar we weer een boekpresentatie gaan bijwonen. Onderweg komen we nog wat kunst tegen (foto's hieronder).

Dit beeld stond vroeger bij het Centraal Station in de tijd vóór de verbouwing.

Oude, monumentale boom! 

Ach ja, die Kabouter . . . . Je kan denken wat je wilt, maar een beetje rauwe kunst hoort wel bij een grote havenstad! Dat contrast tussen de Kabouter en de Oud Hollandse Gebakskraam: dat is toch mooi!!

Arnold Vermeeren (geboren in 1959) is een haiku dichter en meditatie Zen Zien Tekenaar. Hij is bekend van Urban Sketching. Op een stoeptegel 'tekent' hij hier een spreuk met woorden.

Even verderop is een beeld van de dichter en liedjesschrijver Speenhoff (1869-1945). Hij was behoorlijk Duits gezind in de jaren 30 van de vorige eeuw, vooral zijn ene dochter. Hij is omgekomen bij het bombardement op het Haagse Bezuidenhout.

We naderen boekhandel Donner en gaan het theater binnen voor het bijwonen van een boekpresentatie. Het verslag daarvan komt in de volgende blog!