PARING BIJ NEUSHOORNLEGUANEN IN BLIJDORP, 24-07-2025.

Bij de neushoornleguanen heb ik vandaag een paring gezien! 

Normaal gesproken zitten de leguanen (bijna) roerloos in hun verblijf. 

Maar vandaag spelen de liefdeshormonen op. Het mannetje holt achter het vrouwtje aan, grijpt haar in haar rug met zijn bek en gaat daarna met een ferm gebaar op haar zitten. Het vrouwtje is niet zo gecharmeerd van dit machogedrag en vlucht een holletje in van de stenen wand. Daar blijft ze een tijdje zitten, tot frustratie van het mannetje want hij kan er niet meer bij. In zijn grote, felle ogen is een verliefde, vurige passie te zien! 

"Waarom wil ze nou niet?"

Na enkele minuten komt het vrouwtje het holletje weer uit. Hij is gelukkig weg. . . .  

Maar daar komt manlief verdorie toch weer aangehold met zijn wijd opengesperde ogen! Het mannetje rent weer achter het vrouwtje aan, hapt ook dit keer in haar rug  

- '"Lig nou toch eens stil, schat!!!!" - 

Maar het vrouwtje blijft rennen; het mannetje holt achter haar aan en eindelijk - eindelijk - eindelijk weet hij zichzelf weer boven op haar vast te zetten.

Het vrouwtje heeft het niet meer, rukt zich los en vlucht opnieuw een holletje in van de stenen muur. En mannetje blijft opnieuw gefrustreerd achter met een felle, passievolle blik, niet wetend wat te doen met al die liefdeshormonen in zijn lijf . . . . 

Weer op elkaar!

Vrouwtje vlucht weer een holletje in. Even rust hoor! 

En meneer heeft het nakijken! 

Het vrouwtje zit in een holletje. Veilig!!!

Maar hij geeft niet op, want zijn lijf zit vol liefdeshormonen! 

Het felle oog van het mannetje vol liefdespassie voor zijn vrouwtje!

"Hé wijffie! Kom d'r eens uit! Ik mot je effe hebben! Love is in the air!!"

En ja, daar komt ze toch weer tevoorschijn . . . . "Hij is toch wel erg leuk, hè?", denkt zij.

Smachtende ogen . . . .

En daar rennen ze weer, het mannetje achter het vrouwtje aan. Hij grijpt haar rug vast met zijn bek om haar te stoppen, want hij wil op haar zitten . . . en even later zit hij ook daadwerkelijk op haar!

Het vrouwtje vlucht weer een holletje in de stenen muur in. Wat zijn mannen toch fanatiek! Effe rust!

En het mannetje blijft weer achter, felle blik en smachtende tong: hij vindt haar zo lekker . . . . .!

Het vrouwtje blijft een hele tijd in het holletje. 

Leitje en ik lopen nu maar een stukje verder, omdat we ook nog andere dieren willen zien. Ongetwijfeld komt het vrouwtje op een gegeven ogenblik wel weer haar holletje uit en begint het paringsritueel weer van voren af aan. 

Over enige tijd zullen wij wel één of meer kleintjes zien . . . . (Of misschien niet  . . . . !)

Eén van de pinché aapjes.

De Antilliaanse leguaan.

De kantjils.

De jonge komodovaraan, zoon van Festus.

De jonge Darwin nandoe's. Er zijn zes jongen. Ze mogen nu eindelijk allemaal op het grote perk bij beide ouders en bij de vicuña's.

Een trotse moeder!

Moeder pudu (foto boven). En haar jong (foto's hieronder). De baby ligt goed verscholen in het gras!

Hengst Javari stapt naar binnen.

De nieuwe gazelles op de weide bij de giraffen.

Eén van de krokodillen.

De schildpadden tegenover de krokodillenrivier.

De "gangsters" op een rijtje. Een groep stokstaartjes heet een gang. Dus individuen noem ik dan maar "gansters", maar dan niet in de betekenis van 'criminelen'. 

De vier penseelzwijnen.

De Braziliaanse tangara.

Het tweede, nieuwe nestje van de manenduiven in de Victoriaserre.

De amoerpanther.

Het gaat uitstekend met de baby van de François Langoeraap. Het geslacht is nog niet bekend. Zodra men weet of het een meisje of een jongen is, krijgt het jong een naam.

De baby zit even verscholen bij de moeder en de andere aap. Alleen het handje van de baby is te zien bij de bovenste aap (foto boven).

Half vier, vier uur 's middags. Verzorgster Linda komt aanfietsen met tassen vol groenten. Ze legt sperciebonen, snoeptomaatjes, blaadjes sla en andere groenten in de voederbakjes in het binnenverblijf en komt daarna weer naar buiten. Leunend op haar fiets maakt zij een praatje met ons, een mede lid van de Vereniging Vrienden van Blijdorp, Leitje en mij. 

Intussen zijn de François Langoer apen naar binnen gerend en hebben de lekkere groenten al snel te pakken gekregen. Hhmmm, lekkuh - lekkuh - lekkuh!

Het fotograferen van de apen in het binnenverblijf is heel erg moeilijk, doordat het glas zo erg weerspiegelt en ook doordat de apen zo beweeglijk zijn. Door het spiegelende glas mislukken helaas veel foto's. Zo jammer!

 Drie jaar geleden maakte ik een vakantiereis (groepsreis met Bolderman/EffeWeg) naar Italië en heb ik een prachtige serie foto's van de Alpen bij Innsbruck vanuit de bus kunnen maken.Dat de foto's zo goed geslaagd zijn, kwam door het ontspiegelende glas van de ramen van de bus. 

Het kan dus goed om ontspiegelend glas in de dierenverblijven te zetten, maar daar zit natuurlijk een kostenplaatje aan! Dus het is heel begrijpelijk en logisch dat alle zeilen bijgezet moeten worden om de verzorging van dieren op de eerste plaats te zetten. Wij mensen zijn immers op bezoek bij de dieren - niet andersom! 

Het is dan natuurlijk altijd heel leuk als af en toe toch wat foto's redelijk goed lukken!

Na het eten weer lekker naar buiten! De zon schijnt en de temperatuur is heerlijk!

Het kindje wordt af en toe even overgepakt door één van de andere vrouwtjes. En daarna wil de moeder haar de baby weer heel gauw terughebben!

Een roodborstje in en bij het verblijf van de François Langoer apen. De oranje van het roodborstje past prachtig bij het oranje van de baby aap!

We vervolgen ons bezoek nog even verder bij andere dieren in Blijdorp . . . . .

Komodovaraan Festus. Zijn zoon verblijft elders in Blijdorp (Oceanium). Zie eerdere foto ergens hierboven.

Zowel de prairiehondjes als de stokstaartjes zijn heel geliefd bij de bezoekers van Blijdorp. Beide diersoorten zijn levendig, vrolijk en speels.

De leeuwen luieren in hun hoekje.

De mhorgazellen.

Eén van de servals.

De schildpadden in de grote vijver tegenover de Terraszaal.

Jonge mangoesten. Ze zijn schattig! Ze hebben een beetje dezelfde soort schattigheid als de prairiehondjes en de stokpaardjes. 

Struisvogel. De dame stapt statig rond.

Haar man loopt elders rond, alleen zie ik hem even niet.

Een 'gewone' waterlelie, buiten.

Deze meeuw zit op het dak van metrostation Kralingse Zoom, maar ook in Blijdorp zijn er meeuwen. Deze vogels beginnen een ware plaag te worden in de diergaarde. Ik heb gezien dat ze als een komeet komen aanvliegen, een snelle duik nemen en hoppa zo ijsjes of boterhammen in zijn geheel uit je handen meepikken! De vogels zijn al weer weggevlogen voordat je precies beseft wat er gebeurd is!

Tot de volgende keer!