Arboretum Trompenburg is een oase van rust in een drukke stad als Rotterdam. Alhoewel . . . de buurman heet Excelcior. En daar wordt af en toe flink gevoetbald! En enthousiast gejuicht als er een doelpunt gescoord wordt! Maar het gejuich klinkt op afstand, dus veel hinder hebben wij er niet van als we in de tuin rondstruinen. En er wordt gelukkig niet elke dag gevoetbald.
Arboretum Trompenburg heeft een nieuwe ingang: een sierlijk, wit hekwerk (foto boven). Ook het toegangspad met een mooie border vol planten is nieuw aangelegd. Het ziet er prachtig verzorgd uit.
Mooie boom.
Twee imkers zijn aan het werk: honing wordt geoogst!
De plataan uit 1870. De boom is dus nu 155 jaar oud. Daar kunnen wij, mensen, niet aan tippen!
De boom krijgt van mij altijd even een begroeting in de vorm van een zacht klopje tegen de bast: "Hallo, oude sterke jongen!"
We gaan vandaag ook nog even naar het Voedselbos. Dit voedselbos ligt aan de overkant van het Arboretum en is eveneens groot in oppervlakte. Er wordt van alles geteeld. Het duurt lang voordat het voedselbos zijn evenwicht heeft gevonden - wel 20 jaar! - , omdat de bodem in laagjes wordt opgebouwd. Op die manier wordt de bodem heel vruchtbaar en kunnen de planten goed gedijen.
Een soort wigwam.
Mooie doorkijk!
Nee, ze ruiken niet echt lekker! Maar er zullen ongetwijfeld insecten en vlinders zijn die er anders over denken!
Leitje en ik verlaten het Voedselbos weer, steken de weg over, stoppen onze ticket in de gleuf van het hek om het hek ontgrendelen en komen weer in de Arboretum, waar we onze wandeling vervolgen.
In de volière is het een gekwetter van jewelste.
Er staan cactussen in bloei.
Je trouwreportage laten maken in Arboretum Trompenburg, prachtig!
Helemaal achterin het Arboretum is een mooi terras. Je kunt er lekkers krijgen. Lunchen, maar ook koffie met gebak - in ons geval een heerlijk stukje cheese gebak. Leitje wist er wel raad mee en ik ook!
Een stenen eilandje met een mannetje (links op de steen) die op de steen zit en die één van zijn voeten in het water heeft. Op de foto hieronder is het mannetje duidelijker te zien.
De stenen gans spreidt zijn vleugels beschermend over het nestje van de waterhoen.
Tot de volgende keer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten