HET WIEGJE VAN KINDERDIJK EN DE MOLENS OP EEN KOUDE WINTERDAG, 13-01-2025.
Het is 1492. De Sint Elisabethsvloed zette de Biesbosch en omgeving onder water. Onder aan de dijk, op de plaats waar nu Kinderdijk gevestigd is, dobberde een wiegje op de heftige golven van de onafzienbare waterplas. Het waaide hard en het was koud. In het wiegje lag een babytje. En op het wiegje sprong ineens een kat die vanaf de dijk was komen aanlopen. De kat snuffelde even aan het huilende babytje en begon het wiegje een beetje te deinen met bewegingen die haaks stonden op de golven, zodat het wiegje in balans bleef. Het tafereeltje met de huilende baby en de kat op het wiegje werd op een gegeven ogenblik opgemerkt door iemand die op de dijk liep. De passant holde de dijk af en haalde zo snel mogelijk het wiegje op het droge. De kat sprong van het wiegje af en verdween hollend door het donker over de modderige dijk. De persoon nam vlug het kindje uit de wieg, zag dat de baby in goede gezondheid was - alleen een beetje onderkoeld - en wikkelde het in zijn eigen kleding om het warm te houden. Bij het dichtstbijzijnde huis klopte hij aan en daar werd het kindje verder opgevangen. GERED!
En zo is Kinderdijk aan zijn naam gekomen!
Het mooie verhaal over het ontstaan van Kinderdijk is vervat in een kunstwerk in de vorm van een wiegje waarin een kindje ligt en de kat die de wieg in balans houdt, zodat de baby niet door de golven uit het wiegje valt. Het kunstwerk is te zien in het water onder aan de dijk vlak achter één van de horecapunten.
Op één van de glas-in-lood ramen van de Grote Kerk van Dordrecht staat het tafereeltje óók afgebeeld, compleet met wiegje, babytje en kat. Dit raam staat naast de glas-in-loodramen met de afbeeldingen van twee andere impactvolle gebeurtenissen rondom Dordrecht, namelijk de grote brand in de stad en de Hoekse en Kabeljouwse Twisten. Het is leuk om die mooie ramen in de kerk eens te bekijken!
In de tijd dat het babytje aanspoelde, waren er nog geen molens. Die kwamen enkele eeuwen later. En vandaag de dag heeft de molengang een zodanige bekendheid gekregen dat het zelfs op de UNESCOLIJST staat. De molens zijn nog in gebruik. Eén molen is te bezichtigen. En zomers kan er een vaartochtje worden gemaakt.Vanaf het water zie je de waterbeheersers weer eens in een ander perspectief!
Maar nu is het winter. De bootjes varen niet. Er ligt een flinterdun laagje ijs op het water. De horeca is dicht, de toeristische klompen zijn binnen gehaald en er wandelt slechts een enkele toerist uit Azië.
Leitje en ik stappen uit bus 489 op het Scheldeplein in Alblasserdam. Via een kort straatje komt men al bij de weilanden waar de molens in de verte te zien zijn. We wandelen langs de rand van Alblasserdam en steken een brug over.
De molens, met de skyline van Rotterdam op de achtergrond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten