DE HEI IN BLOEI OP DE POSBANK BIJ RHEDEN, 21-08-2024.
Vandaag gingen Leitje en ik opnieuw naar de heide, ditmaal niet naar Hilversum maar naar de Posbank. We waren hier eerder geweest en we hebben er toen buitengewoon van genoten: de kleurenpracht van de paarse heide, het heuvelige landschap (stuwwallenlandschap), de vergezichten tot in Duitsland toe, de schapen . . . .
Maar sinds ik door mijn rugklachten een rollator nodig heb, durfde ik het niet aan om de klimmetjes vol dikke boomwortels van de Posbank te bedwingen. Vorige week hoorde ik echter dat er een zigzagroute in de Posbank is aangelegd, speciaal voor mensen met een rolstol, scootmobiel of rollator. Dat gaf mij hoop om tóch weer eens naar dit mooie plekje toe te kunnen gaan.
Dus reisden Leitje in ik met de trein af naar Rheden. Bij het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten deden wij navraag. Een vriendelijke dame van Natuurmonumenten legde ons uit dat deze route inderdaad heel geschikt was voor mensen die minder mobiel zijn, maar dat de route heen en terug hetzelfde is. Je gaat naar boven naar een uitzichtspunt en dan keer je dezelfde weg weer terug, zigzaggend. Je komt op dit stukje echter niet bij de bank van Pos (Pos is de eerste directeur geweest van de ANWB. Naar hem is als eerbetoon op een hoog uitkijkpunt een bank naar hem vernoemd: 'Posbank'; vroeger heette het hier Potjeberg). Als ik de baliedame aanhoorde, kreeg ik de indruk aan haar gezicht te zien dat deze zigzagroute een beetje saai is, maar dat zal aan mij liggen . . . . De dame legde uit hoe wij bij de start konden komen. Helaas was er geen routebeschrijving, maar er was wel een markering bij het begin van de route in de vorm van een invalidetekentje.
We liepen dus even terug naar beneden, zoals de dame zei, en dan naar links . . . . . We liepen en liepen en we liepen . . . . Nou, mooi geen zigzagpad en ook geen invalidetekentje! Wél op een gegeven moment een gewoon voetpad! Die zag er behoorlijk breed en vlak uit. Dus proberen maar!
We liepen eerst een stukje door het bos en ineens zagen we de paarse heide, heel hoog, voor ons opduiken. De weg kronkelde langzaamaan naar boven. Het was een beetje hobbelig maar het was toch heel goed te doen met de rollator. Rustig aan lopen, dan ging het wel! De paarse heide, de groene bomen en struiken, de witte wolken en de grote stukken blauwe lucht boven het glooiende heidelandschap: wat een pracht! En ineens, voordat we het wisten, stonden we op een hoog punt op een breed voetpad. We keken uit over het hele Posbankgebied en in de verte zagen we Arnhem liggen met daarachter Duitsland. Er stond een uitnodigend bankje. Het liep tegen 13 uur aan, tijd voor een lekkere krentenbol met een pakje chocomel! De flinke wind deed de bomen achter ons ruisen. Libellen en vlinders fladderden om ons heen. In de verte zag ik het pad waar we de beide vorige keren liepen.
Wat is het hier een hemels paradijs!
De heide is volop in bloei en heeft iets fluorescerends.
Fluorescerend bloeiende heide.
En je kijkt over het hele gebied van de Posbank (foto boven en foto's hieronder). Dit keer hebben we geen schapen gezien.
Op de foto hieronder: je kan heel mooi in de verte kijken, Arnhem - met Duitsland heel ver weg.
Fluorescerende heide (foto boven en foto hieronder).
Wat een lief klein heidestruikje! Het heeft zo veel zin om te stralen! Over een aantal jaren maakt het deel uit van een groot stuk heideland!
De fluorescerende, sprankelende hei die zin heeft om te bloeien!
Sprankelende heide en mooie bomen!
Weer zo'n prachtig klein heidestruikje dat zin heeft om te groeien en te bloeien!
Via de bosrand kwamen we weer in de bewoonde wereld.
We liepen terug naar het station Rheden om onze thuisreis te aanvaarden. Vlakbij het station was er nog een perk vol prachtige bloemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten