Op stap met Babette

WANDELING IN DELFT, 11-01-2023.

Met RET bus 40 kwamen we in Delft aan bij de Zuidpoort. Van daaruit liepen Leitje en ik de stad in.

We gingen een pannenkoek eten bij het Stadskoffyhuis. Een 'pannenkoek Waag' met appel, ijs, slagroom en een soort kaneelsausje. Kopje koffie verkeerd erbij. Het smaakte verrukkelijk!

Het Stadskoffyhuis zit in een eeuwenoud pand in de binnenstad: smal, lang en soms met enkele treetjes. Het is een begrip in Delft. De wastafel bij de dames toiletten, alsmede de omlijsting van de spiegel, is van Delfts blauw. Uit de kraan van Delfts blauw komt water als je op de knop drukt: prachtig!

En in het restaurantgedeelte is een mooie spreuk:

We hebben het Stadskoffyhuis herontdekt, nadat we de pannenkoeken in de horecagelegenheden op de Markt achteruit vonden gaan. Het Gulden ABC (voorheen Het Wapen van Delft) was vroeger bekend om zijn 'Bill Clinton poffertjes' (poffertjes met aardbeien en slagroom). Daar heeft Bill Clinton een keertje 's avonds laat met zijn vrouw Hillary poffertjes gegeten toen ze in Nederland waren. De 'Bill Clinton poffertjes' hebben jarenlang op het menu gestaan. Nadat Het Wapen van Delft de naam veranderde in Het Gulden ABC, werden de Bill Clinton poffertjes na verloop van tijd van het menu gehaald. En sinds vorig jaar worden er ook geen pannenkoeken meer geserveerd. Leitje en ik zijn toen uitgeweken naar Het Koningshuys, maar daar vonden we de pannenkoeken ook achteruit gaan.

Het was vroeger traditie om met mijn vader een pannenkoek te eten op de Markt als we in Delft waren. Deze traditie heb ik voortgezet nadat hij was overleden. Als ik nu een bezoekje breng aan crematorium Hofwijk (waar de as van mijn vader is uitgestrooid op de strooiweide), reis ik door naar Delft voor een pannenkoek ter herinnering aan mijn vader.

Wellicht zou mijn vader bijzonder hebben genoten van de pannenkoek bij het Stadskoffyhuis. Ik kende het van heel vroeger toen ik daar eens een heerlijke koffie met gebak had genomen. Mijn vader zou de voortreffelijke kwaliteit van de pannenkoek bij Het Stadskoffyhuis zeer zeker ook hebben opgemerkt!

Dus ik kan de traditie gelukkig voortzetten, ook al leeft mijn vader niet meer. Door de traditie blijft mijn vader voor mij een beetje voortleven!

Na de heerlijke pannenkoek liepen Leitje en ik verder door Delft.

Mooie muurschilderingen.

Het vroegere weeshuis voor meisjes.

We gingen het Prinsenhof binnen. Op vertoon van onze Museumkaart mochten we gratis naar binnen.

De kogels waarmee Willem de Zwijger is vermoord, lieten gaten achter in de muur (foto boven). De moordenaar van Willem de Zwijger is op zijn beurt ook weer vermoord, en dat gebeurde heel gruwelijk: zijn hand werd verbrand, zijn ingewanden werden uit zijn lichaam gerukt en zijn hart werd in zijn gezicht gesmeten. En hij gaf geen kik . . . .

In het Prinsenhof was verder veel Delfts blauw te zien. Heel mooi!