BOOTEXCURSIE ENKHUIZEN - URK, 13 juli 2022.

In alle vroegte vertrokken Leitje en ik vanuit Rotterdam naar Enkhuizen. De trein was vandaag keurig op tijd, geen treinuitval - geen spoorbruggen die kapot waren. . . In Enkhuizen moesten we even wat tijd doorbrengen, want de boot naar Urk vertrok pas om 11 uur. Geen probleem: Enkhuizen is een gezellig stadje met een oud centrum en een levendige haven. 

De Drommedaris is wel het meest bekende gebouw van Enkhuizen.                                                     

Om half 11 scheepten we ons in op de boot "De Zuiderzee". We voeren weg om exact 11 uur, richting Urk.

Op het IJsselmeer werd gevist en gezeild.

Enkhuizen verdween uit zicht (foto's boven) en Urk kwam spoedig daarna in zicht (foto's hieronder).

Onze boot legde aan, we stapten uit en begonnen onze rondwandeling door Urk.

Urker kotters en botters in de haven.

Urk heeft een eigen scheepswerf.

Intussen voer onze boot terug naar Enkhuizen om nieuwe passagiers op te halen. De boot kwam weer terug hoor! Want hij ging ons om 16 uur weer ophalen voor de terugtocht naar Enkhuizen.

De visnetten hingen te drogen!

Ik weet niet precies wat dit is. Nergens iets daarover kunnen vinden. Het zal ongetwijfeld iets te maken hebben met de visserij en het lossen van de vis. Wie het weet, mag mij het mij berichten!

Boven op de stang een icoontje van een zeilschip als een soort kunstwerk (foto onder).

Er is zelfs een gezellig strand! Daar werd op deze zonnige en warme dag druk gebruik van gemaakt!

De vuurtoren wordt gerestaureerd. Het is in 1844 gebouwd en is 18,5 meter hoog. Het staat op een markante plaats van het stadje, want je ziet de vuurtoren bijna overal waar je loopt. Ook als je terugvaart naar Enkhuizen en je de contouren van Urk geleidelijk uit het zicht ziet verdwijnen, is de vuurtoren toch het laatste gebouw dat je nog duidelijk kunt zien. De vuurtoren geeft als enige in Nederland licht in de richting tegen de klok in. Boven schijnt het uitzicht erg mooi te zijn. Drie provincies kunnen het licht van de vuurtoren zien (Flevoland, Noord-Holland, Friesland).

Op de bovenstaande foto's is het Vissersmonument te zien. Alle vissers die het leven op zee lieten, staan met naam en toenaam vermeld. Voordat de Afsluitdijk er was, was de Zuiderzee - thans dus IJsselmeer - een gevaarlijke en woeste zee. Er zijn heel veel Urkse vissers nooit meer thuis gekomen.

De tekst en de melodie van het liedje "Stimmen im Wind" van Juliane Werding vallen me te binnen. Ze zingt: "Schwarze Vögel, roter Himmel. Frau am Meer, riecht an Blumen, aber ihre Hand ist leer, Sieht ein Schiff im Sturm versinken, hört Menschen schrein, Sie ist nicht verlassen - nur allein. Stimmen im Wind, die sie rufen, wenn der Abend beginnt: 'Sei nicht traurig, Suzanne, es fängt alles erst an.' Stimmen im Wind, die so zärtlich und liebevoll sind: 'Sei nicht traurig, Suzanne, es fängt alles erst an'" [...] "Und der Mann, mit dem sie redet, bleibt unsichtbar. Menschen, die sich lieben sind sich nah". [...] "Was ruht in tiefen Meeren, wird einmal wiederkehren, deine schwere Zeit ist bald vorbei" [...].

Wat een mooi, troostrijk liedje! 

Op het Monument staat een eigen prachtige tekst, maar het liedje van Juliane Werding past óók heel goed bij dit monument!

Vlakbij het Vissersmonument is er nog een tweede strandje. Iets meer naar het binnenland is er een prachtig, intiem kerkje. Mooi orgel om te zien. En twee schitterende vissersscheepjes als maquette.

We gingen naar de Beth.el kerk. Ook zo'n prachtige kerk. Veel groter dan het kerkje aan het strand. Hier waren grote balkons. En een prachtig orgel - mooi om te zien en mooi om te horen!  Er bleek een zangbijeenkomst te zijn. Ik heb even geluisterd, maar ik ben toch weer weggegaan ('voor het zingen de kerk uit'!!), want ik wilde op tijd bij de boot zijn en er was nog veel te zien in het stadje . . . 

In de haven staat een orka als kunstwerk. Het grote kunstdier is gemaakt in 1968. Het spuit af en toe water. Wat doet een orka nou in dit stadje? Nou, de Urkers hebben iets met orka's al vanaf het begin dat Urk is ontstaan, 1.000 jaar geleden! De inwoners van het stadje spreken de naam 'Urk' ook wel uit als 'ork'. Waar het precies op is gebaseerd, is niet bekend, maar de Urkers houden wel van orka's. 

We zagen onze boot weer aan de kade aangemeerd liggen. Het is een oudere boot met een mooie open haard en een gezellige aankleding op de schouw (zie de foto's boven). Om kwart voor vier werd de loopplank uitgelegd en mochten we weer inchecken. Om vier uur voeren we weg. De wind was intussen flink aangewakkerd. Witte kopjes op het water. Enkele passagiers die vooraan buiten stonden, zijn even helemaal onder gespet! Al snel zagen we de contouren van Urk kleiner en kleiner worden. Op het water weer een enkele boot.

Om half zes kwamen we aan in Enkhuizen. Ik kon pas na half zeven de trein nemen vanwege het voordeeltarief (40 % reductie) bij NS - dat scheelde toch weer op zo'n groot traject Enkhuizen - Rotterdam! We hadden dus nog een uurtje om een klein rondje door Enkhuizen te maken (Onlangs hebben wij een groter rondje gemaakt door Enkhuizen; een verslag daarvan vinden jullie op 16-06-2022 op mijn blog!) en sloten ons verblijf af met een lekker patatje.

De Drommedaris stond er gelukkig nog. Hij heeft alleen een andere belichting gekregen dan vanmorgen door de draaiing van de zon! 

Op de stoep ergens in het centrum zag ik een mooie tegel die refereert aan de troonswisseling op 

30 april 2013. Koningin Beatrix abdiceerde om plaats te maken voor haar zoon, Willem Alexander.

Tot de volgende keer!