DELFTSE HOUT, WANDELING OP ZATERDAG 15 MEI 2021.

Vaak heb ik in georganiseerd verband gewandeld in Delftse Hout. Door de corona maatregelen zijn fysieke wandeltochten momenteel bijna allemaal afgelast. Daardoor wandel ik veel op eigen gelegenheid. Vorige week maakte ik een mooie stadswandeling door het centrum van Delft (Kunstroute). Vandaag is het buitengebied aan de beurt. Delftse Hout ligt vlak bij het Sint Joris Gasthuis, thans GGZ Delfland geheten. In de jaren 70 van de vorige eeuw heb ik daar gewerkt als verpleegkundige. Ik deed er mijn opleiding. Talrijke herinneringen staan me nog zeer levendig voor de geest. Vroeger was er bij de ingang een slagboom. En een portier. Je kon niet zomaar binnenkomen als je er niets te zoeken had. Nadat ik er weggegaan was, ben ik er nooit meer geweest uit respect voor de patiënten en ook omdat ik geen werknemer meer was. Ik had immers geen dienstverband meer. Maar nu was ik eigenlijk toch wel een beetje nieuwsgierig hoe het met Joris gaat. De patiënten die ik toen verpleegde op diverse afdelingen, zullen waarschijnlijk thans allemaal zijn gaan hemelen. We zijn immers meer dan veertig jaar verder en de patiënten waren allemaal een stuk ouder dan ik - ik word dit jaar 65, dus reken maar uit. Ook de voormalig directeur, Piet Stolk en zijn vrouw Titia, zijn inmiddels overleden. Piet Stolk was een goede kennis van mijn vader. Ik ben ooit met mijn ouders een keertje bij hem thuis op bezoek geweest - toen was hij nog directeur van het Delta Ziekenhuis in Portugaal (bij Rotterdam). Hij is daarna directeur van Joris geworden en daar ontmoette ik hem weer. 

Ook de collega's met wie ik in het Joris werkte, zullen er nu niet meer werken. Met pensioen . . .   .

Ik stapte vanmorgen bus 60 uit bij de bekende halte die er nog altijd is. En ineens ik stond te knipperen met mijn ogen! Een open ingang zonder slagboom en zonder portier doemde zich voor mij op. En achter de ingang vele moderne gebouwen, een plattegrond en een bordje met huisregels. De oprit bleek vrij toegankelijk te zijn. Ik liep het terrein op en wist werkelijk niet wat ik zag! Alle gebouwen van destijds zijn weg en vervangen door supermoderne gebouwen. Aan het einde van de oprit ligt een prachtig park met bloemen, oude dikke bomen en een gazon. In de verte een boerderij (waarschijnlijk voor arbeidstherapie). Er is een 'Grand Café' en een zalencentrum. 

Nu moet ik toegeven dat de verpleegafdelingen waar ik toen werkte, bijna van ouderdom in elkaar zakten. In mijn vorige blog over de Kunstroute in Delft vertelde ik dat het gebouw van Joris Binnen aan het Koningsplein afgebroken was. Dat gebouw was veel ouder dan de gebouwen van Joris Buiten, maar ook de gebouwen van Joris Buiten waren stokoud. Ik werkte een tijdje op een mannenafdeling (MO5) - dat gebouw had de vorm van een "T". Men kwam binnen aan de voet van de "T"; de slaapzalen bevonden zich op het dakje van de "T". Er waren bovendien nog allemaal zijkamertjes. Allemaal erg onoverzichtelijk. Als er een patiënt in die zijkamertjes 's nachts rookte en hij viel in slaap, dan was er risico op brand en dan zat je als ratten in de val. Er was een klein, smal trappetje naar boven waar ook nog een grote verpleegafdeling was. En verder hoge ramen die niet open konden en waardoor je dus niet naar buiten kon vluchten. Veel patiënten waren fysiek niet in staat om snel en zonder hulp uit bed te komen. Ik zat daar tijdens nachtdiensten in mijn eentje. Werkelijk ONMOGELIJK om de patiënten bij calamiteiten te evacueren. Ik heb daar wel eens nachtmerries van gehad! 

Dus wat veiligheid betreft is het goed dat die oude gebouwen op de schop zijn gegaan.

Maar de opnameafdelingen waren in de jaren zeventig van de twintigste eeuw wél modern. Die opnameafdelingen zijn echter nu toch ook vervangen door hele nieuwe gebouwen. En de long stay afdelingen van het gedeelte Aan het Verlaat waar ik ook nog gewerkt heb, zijn er nog wel, maar die behoren thans tot . . . . . studentenhuisvesting! Ook in de hoge 'zusterflat' waar vroeger in de onderste verdiepingen het opleidingsinstituut voor verpleegkundigen gevestigd was, wonen nu studenten. 

Er zijn nog enkele oude plekjes die aan vroeger doen denken: een oud muurtje bij het park op het terrein, de prachtige dikke oude bomen die ze (gelukkig!) hebben laten staan, een oude dokterswoning - thans 'museum'. 

De voormalige zusterflat.

Na het bezoek aan het Joris zijn we begonnen aan onze wandeling. Maar eerst even uitgerust op een erg leuk bankje! Een bankje met honden boven ons hoofd.

 

Na de rust gingen we nu echt Delftse Hout in. De natuur explodeert wat betreft kleuren en geuren.

Koffie met gevulde koek bij Het Rieten Dak.

Hier was vannacht vast een illegaal feestje!

Wat een engerds! Het zijn gelukkig nepperts!

Bij IKEA eindigde onze wandeltocht en stapten we op de bus. 

Welkom terug in de schreeuwerige commerciële wereld! 

Tot de volgende keer!