KINDERDIJK, wandeling op zaterdag 14 november 2020.

Weten jullie hoe Kinderdijk aan zijn naam is gekomen? Nou, dat zit zo. De Biesbosch is ontstaan door een enorme overstroming in veertienhonderd zoveel. Ook op de plaats wat nu Kinderdijk is, kwam daar toen een enorme vloedgolf langs. Op de dijk spoelde een wiegje aan met een baby erin. Levend. En in goede gezondheid. Alleen wat onderkoeld. De baby werd ontdekt en vliegensvlug meegenomen naar een warme woning. Gered! En zo is Kinderdijk aan zijn naam gekomen. Ten tijde van de vloedgolf in de vijftiende eeuw waren de molens er nog niet. De meeste molens dateren van 1720, maar er zullen ook molens zijn van een latere datum. 

Ik begon mijn wandeling in Alblasserdam. Vanaf Rotterdam Kralingse Zoom had ik een rechtstreekse verbinding met bus 489. Ik stapte uit bij het Scheldeplein en vandaar is het een straatje uitlopen en je bent buiten, met zicht op de molens. Langs de rand van Alblasserdam volgde ik het pad een heel stuk tot aan een brug. Even verder stond een witte molen met draaiende wieken. Ik liep er langs en al heel snel kwam ik langs het gebouw van de ijsclub waar ik vele keren met de Molenwaardtocht rust had en destijds genoot van de heerlijke broodjes die ze daar hadden. De georganiseerde wandeltochten liggen op dit moment door de coronapandemie noodgedwongen stil, maar gelukkig mogen we nog wel individueel wandelen. Ik liep nog heel even verder en sloeg bij het kruispunt linksaf het bosperceel in. Tijdens de Molenwaardtochten ben ik ook wel eens helemaal doorgelopen tot Oud-Alblas  - ook een heel mooi stuk. Maar nu een aangenaam stukje bos midden in de polder vlak achter de ijsclub. Via een modderpaadje kwam ik terug op de asfaltweg, liep weer voorbij de witte molen en nam bij de eerstvolgende kruising even rust op een bankje. Alle horeca is dicht, dus ik had een lekker broodje en een pakje chocolademelk meegenomen. Het smaakte prima. Na de rust koerste ik af op Kinderdijk - 3,5 kilometer langs de prachtige molens die weerspiegelden in het water. Sommige molens draaiden. Af en toe zag ik zwanen in het water zwemmen en boven op de wieken van één van de molens zaten aalscholvers. Er was een zwak zonnetje die het landschap steeds van kleur deed veranderen. Mooie pasteltinten. 

Midden in deze Coronatijd met dichte horeca is deze iconische Nederlandse plek niet zo heel erg druk, maar toch was er nog behoorlijk wat belangstelling - gezellig druk zou ik willen zeggen. Nee, Chinezen heb ik vandaag niet gezien. De sfeer was relaxed (en coronaproof!) en we groetten elkaar vaak bij het passeren.

Met bus 489 reed ik terug naar Rotterdam en kwam voldaan thuis. Ook Leitje, de pluche beer op mijn rug, heeft heerlijk gewandeld.