VERJAARDAG VIEREN: BEZOEK AAN EMMEN EN VESTINGSTADJE BOERTANGE
Dertig november is mijn verjaardag. Evenals de voorafgaande jaren trok ik er ook dit jaar een paar dagen op uit. In Emmen had ik een hotelkamer geboekt in het Stadshotel Boerland in het centrum van het stadje op een kwartiertje lopen vanaf het station en tien minuten lopen naar het Wild Land Adventure Park.
Het historische pand van het hotel waar ik ging logeren. Een rustige kamer met een heerlijk bed, maar het hotel is eigenlijk totaal niet berekend op mensen met een rollator. Geen lift en geen mogelijkheid om je rollator beneden ergens neer te zetten. Het personeel heeft mij gedurende het verblijf dus af en toe even moeten helpen om mijn rollator naar beneden en naar boven te tillen.
Het was soms echt even behelpen, hoor!
De eigenaresse was het nog niet, toen ik aankwam. De ontbijtdame was er natuurlijk wel, maar inchecken kon pas om 12 uur. Ik popelde om het stadje in te gaan en ik sprak af dat ik later op de middags terug zou komen voor de officië incheck.
Tijd om het stadje in te gaan. Overal prachtige kerstverlichting.
De ijsbeer is mooi verlicht als het 's avonds en 's nachts donker is! De foto hieronder is gemaakt vanuit mijn hotelkamer.
De giraffen 's avonds en 's nachts als het donker is.
De kerkdeur stond open. Er was een boekenmarkt georganiseerd en je kon er koffie krijgen voor één euro. Er was veel belangstelling. Ik zag sommige bezoekers met armen vol boeken naar de kassa lopen!
De koffie was lekker en ik genoot van het interieur. Het orgel werd bespeeld. Mooie klank!
Prachtige kroonluchter, van de onderkant af bezien.
Elegante beeldjes op het plein bij het Gemeentehuis.
De Bloemenklok.
Wat is een zaterdagmiddag op het Marktplein zonder een draaiorgel?
Een wat vreemd kunstwerk. Een bankje??
Een mooi pand in de Hoofdstraat.
Wij - pluche beren Canario en Broekenmannetje en ik - liepen het centrum een beetje uit, want wij wilden graag twee hunebedden zien.
Ja, daar was het eerste hunebed, ietwat verscholen in een bosperceel! En wat voor één!
Canario (rechts) en Broekenmannetje zijn op de stenen geklommen!
Niet te geloven hoe de mensen die duizenden jaren geleden leefden, die zware stenen op elkaar hebben gekregen.
Wij waren onder de indruk van deze oude mystieke plek. Het was alsof we de doden van eeuwen geleden met elkaar praatten en contact met ons probeerden te krijgen.
We liepen nog een stukje verder waar volgens de plattegrond nóg een hunebed was.
Het hunebed zou volgens de pijl naar links zijn . . .
Het was even zoeken hoor!
O ja, daar is hij!
Een veel kleiner hunebed!
Eén van de gaafste hunebedden die zijn overgebleven omdat de dwarsstenen nog redelijk intact zijn.
We liepen weer terug naar het centrum om nog wat meer dingen van het stadje te ontdekken.
Wederom een kunstwerk. Wat het betekent, weet ik eigenlijk niet precies, maar mooi is het wel.
De stoep heeft kruisjes! De wandelaars worden nu vast allemaal gezegend!
Nóg een kunstwerk.
Het Atlas theater.
Het liep tegen half vijf en het begon donker te worden. Wij waren inmiddels ingecheckt in het hotel en wij kregen trek.
Canario, Broekenmannetje en ik gingen een vorkje prikken in het restaurant van ons hotel.
Zalm met friet en salade! Zalig, zeiden de pluche beren! Smullen maar! Hhhmmmm!
Na een nachtje heerlijk slapen werd ik jarig wakker. De beren en ik gingen deze dag naar Wild Land Adventure Park. De ingang is gelegen naast het Atlas theater.
Het ging pas om 10 uur open, dus we moesten nog even wachten. Het was nog best frisjes, dus we gingen winkelcentrum De Weiert even binnen. Die was al open, maar de winkels waren nog dicht - het was zondagmorgen.
En eindelijk werd het tien uur! We gingen de dierentuin binnen en kregen korting op vertoon van ons Blijdorpabonnement.
Oef! Wat een griezelige slang!
Het eten staat klaar voor de vlinders!
En hier zijn vlinders aan het eten!
Wat is het toch jammer dat onze vlinderkoepel in Blijdorp is geflopt! Wellicht komt er iets nieuws met vlinders. Want onze dierenverzorger heeft veel expertise opgebouwd met het verzorgen van vlinders. Laat die kennis niet verloren gaan!
Ah, daar zijn de olifanten!
De dierverzorger bij de olifanten hield een praatje. Hij legde veel uit over olifantenkiezen. De dikhuiden wisselen regelmatig van kiezen. De kiezen moeten geribbeld zijn om blaadjes en hooi goed te kunnen kauwen. Maar soms zijn de kiezen helemaal glad geworden door de vele kauwbewegingen en dan kunnen de olifanten niet goed meer kauwen. Het kan heel lang duren voordat een nieuwe kies doorkomt. Het veroorzaakt een afvalproces bij de olifanten, maar gelukkig kunnen ze weer lekker bij eten als hun kiezen eenmaal zijn doorgekomen.
En weet je hoe een olifant zijn vocht kwijtraakt als hij/zij het warm heeft?
Een olifant kan namelijk niet zweten, zoals mensen.
Dikhuizen verliezen warmte door hun oren. Zij klapperen dus met hun oren om zich te verkoelen.
Mijn aandacht werd getrokken door iets roods en ik kon het niet thuisbrengen. Het leek mij een bloeiende plant. Maar welke het is, weet ik niet.
Mangoesten! Die hebben we in Blijdorp ook!
De prairiehondjes hadden het koud!
In Blijdorp hebben we óók walabi's.
Wat zie ik daar nou voor engs? Op elkaar ingereden treinwagons?
Nee hoor! Beschutting voor de dieren!
Een apart idee! Mooi voor de dieren!
Maar ik kan mij tegelijkertijd voorstellen dat mensen die een trein -, vliegtuig - of autoongeluk hebben meegemaakt, geen prettige associaties hebben bij de aanblik van die schot-en-scheef staande treinwagons op de prairiegronden!
Zouden de bedenkers van de 'aankleding' van de prairie weiden zich dit gerealiseerd hebben?
Er is een grote groep leeuwen bij Wild Lands. Een hele familie met een aantal dames, twee welpjes en een mannetje. Het mannetje zat buiten, vlakbij de ingang van het hol in de steen, waar twee dames en twee welpjes lagen. De man dus beschermend op wacht!
Even een liefkozing tussen de leeuw en één van de vrouwtjes!
Een van de verzorgers hield een publiekspraatje over de leeuwen. Zij stelde alle leeuwen aan ons voor en vertelde dat de leeuwen normaal gesproken éénmaal per week te eten krijgen. Dat klinkt niet veel, maar wát de leeuwen dan aan eten krijgen, is in kilo's gerekend ontzettend veel.
Het vrouwtje dat jongen had gebaard en de beide welpjes krijgen af en toe nog wat extra voeding bij om fit te blijven. De vrouwtjes jagen en mogen samen met de welpjes als eerste eten.
De verzorgster vertelde ook nog wat over de nagels van de leeuwen. Zij liet een nagel zien: een enorme nagel als je het vergelijkt met een mensennagel - zie de bovenstaande foto.
Hoe kwam de verzorgster aan zo'n nagel?
Als een dier overlijdt, gaat het dier naar Utrecht toe voor obductie om de doodsoorzaak vast te stellen. Soms krijgt de dierentuin een specifiek onderdeel van een overleden dier terug om te laten zien aan het publiek.
Enorme prairies met stokstaartjes. Ook zij hadden het koud!
Boerderij dieren (foto hier boven). En bavianen (foto hieronder).
De enige manier om de giraffen te zien, is om het Momma's restaurant binnen te gaan en helemaal naar achteren te lopen. Daar zijn dan drie hele smalle raampjes! Door die drie smalle raampjes zie je een hele grote kudde giraffen in een kleine stal. Maar vóór de ramen in het restaurantgedeelte staat een rij met een enorme hoeveelheid kinderen en hun ouders om te giraffen te bekijken. En die kinderen staan begrijpelijkerwijze langdurig te kijken, dus het duurt een eeuwigheid voordat jij eindelijk aan de beurt bent!
Ik vind het raar dat ze de giraffen in Wild Lands zo verstopt hebben voor het publiek. Het is bijna zo dat men zich in Wild Lands schaamt voor de giraffen!
Die drie raampjes vormen de enige mogelijkheid om giraffen te zien, terwijl er voor de olifanten, leeuwen, prairiehondjes, stokstaartjes en gewone boerderijdieren eindeloos veel ruimte en mogelijkheid is voor de dieren.
Van de giraffen heb ik één foto kunnen maken, maar die foto is veel te slecht om hier op mijn blog te zetten. Jammer!
In Wild Lands vind ik dat er dus een scheve ruimteverhouding is. De grote dieren als giraffen zijn opgepropt in een kleine stal, verstopt achter drie hele kleine raampjes. En voor de kleine dieren zijn er oneindig grote prairieweiden. Die ruimteverhoudingen kloppen niet.
Ik had de indruk dat de stokstaartjes en de prairiehondjes die enorme uitgestrekte prairies zelf ook helemaal niet zo prettig vinden. Als je de leefruimte vergelijkt met Blijdorp waar de stokstaartjes en prairiehondjes veel dichter op elkaar leven, dan zie je ze dat het sociale leven tussen de dieren in Blijdorp veel levendiger is. De stokstaartjes en prairiehondjes kunnen in Blijdorp lekker met elkaar stoeien en zij kunnen zich lekker warmen aan grote lampen in hun binnenverblijf. Op de prairieweiden in Wild Lands heb ik weinig beschutting gezien voor de stokstaartjes en prairiehonden, en al helemaal geen lampen waar de dieren zich kunnen opwarmen.
De prairiehondjes en stokstaartjes waren in Wild Lands dan ook niet zo levendig als ik gewend ben bij deze dieren in Blijdorp.
De route voerde ons langs de treinen die op de prairieterrein zijn gezet. De bezoekers mochten erin en we zagen buiten mooie dieren lopen.
De ramen van de treinwagons waren vies. Dus dat zie je op de foto's! Excuus!
De maki's mogen op het 'kantoor' komen!
De zeeleeuwen kregen eten!
Het bezoek aan Wild Lands zat erop! Het was een bijzondere ervaring! Heel lang geleden ben ik ook eens in het oude dierenpark in Emmen geweest en ik kan mij nog de olifanten van toen nog goed herinneren. De oude en de nieuwe dierentuin in Emmen zijn niet met elkaar te vergelijken! Leuk om Wild Lands gezien te hebben! Maar ik geef toch de voorkeur aan het vertrouwe Blijdorp! Ik vind de sfeer in Blijdorp gezelliger, warmer en intiemer.
Ik liep terug naar het centrum en ging bij café De Drie Paardjes een kopje thee en een beker chocola drinken. Er was live muziek. Simon Says zong popsongs en begeleidde zichzelf op de gitaar. Ik vond hem goed! De sfeer in het café was uitstekend! Er werd helemaal niet zo heel veel alcohol gedronken. Daardoor bleef de ambiance beschaafd.
De dag sloten we af met een drie gangen menu van € 24,50 in restaurant De Kamer, 50 meter van café De Drie Paardjes.
Vooraf: een paddenstoelenragout met lekker vers bruin brood, het vegetarisch hoofdgerecht met een quiche van allerlei groenten en aardappeltjes en een heerlijk dessert met, onder meer, vanille ijs en slagroom. Het was verrukkelijk! Broekenmannetje en Canario hebben ook heerlijk gegeten!
Maandag 1 december 2025. De ontbijt dame was ziek. De bedrijfsleider van het restaurant had gisteravond een lunchpakket op mijn kamer gebracht nadat ik van het etentje 'thuis' was gekomen. De bedrijfsleider had twee plastic tasjes met lunchpakketten. Eentje was dus voor mij en de tweede was voor een andere hotelgast. De ontbijtdame zal ongetwijfeld ziek zijn geweest (Beterschap gewenst voor haar!), maar ik kan mij aan de andere kant ook heel goed voorstellen dat de hoteleigenaar geen uitgebreid ontbijtservice met allerlei toeters en bellen gaat serveren als er SLECHTS TWEE gasten in het hotel zijn!
Het lunchpakket was uitgebreid en ik hield zelfs nog wat over voor de lunch later op de dag.
Om kwart over zeven 's morgens verliet ik het hotel, liet de sleutel volgens afspraak op de kamerdeur en strompelde aan de andere kant van de gang met de rollator de brede trap af. Strompelen ja, want er was immers nu niemand om mij even te helpen met de rollator op de trap. Maar het ging en ik was blij dat ik goed en wel heelhuids op straat stond. De beren en ik liepen naar het station, dronken een lekker warme koffie en stapten op de bus naar Bourtange. We zaten nog niet zo lang in de bus, toen de chauffeuse de bus stil zette en aan de beide passagiers in de bus meedeelde dat we door pech niet verder gingen. Maar ze had telefonisch contact gehad met het busbedrijf en er zou een vervangende bus komen. Die kwam na zo'n 25 minuten ook inderdaad en daarom kon de busrit verder - gratis!- worden vervolgd.
Om ongeveer 09:30 uur kwamen we in Bourtange aan. Dat is een vijfhoekig vestingstadje. Het wordt beschouwd als één van de allermooiste dorpen in de provincie Groningen. Het staat tevens bekend als het stadje dat nooit ingenomen is kunnen worden.
Het is een vestingstadje in de rij Naarden Vesting, Brielle en Gorinchem.
Bourtange is ontstaan in de zestiende eeuw als verdedigingswerk in de Tachtigjarige Oorlog. Op de bastions kan je in alle richtingen kijken of er gevaar aankomt. Willem van Oranje is een belangrijke man geweest in het ontstaan van het vestingstadje: hij legde een "zandrug" (een "tange") aan om het stadje te verdedigen tegen de Spaanse troepen. Met succes, want het stadje is nooit ingenomen. De vijandelijke militairen raakten namelijk verstrikt in de moerassen vlak buiten het stadje en stierven.
Bourtange bereikte de grootste omvang in 1742. Daarna nam de militaire betekenis af, want de moerassen rondom het stadje droogden op. In 1851 werd de vesting opgeheven. Het werd daarna een slaperig agrarisch plaatsje en de vestingwerken raakten in verval. In de jaren 60 van de twintigste eeuw reconstrueerde de gemeente Vlagtwedde, waar Bourtange onder valt, het vestingstadje naar de situatie zoals het was in 1742 - de glorietijd. Het reconstructieproces is afgerond in 1992. Elk jaar - in juni - wordt een veldslag nagespeeld. Dit kan een veldslag zijn uit de Tachtigjarige Oorlog of een veldslag tijdens het regime van Napoleon in 1814.
Het was voor het eerst dat ik van Bourtange hoorde toen weerman Jan Versteegt iedere werkdag om kwart over tien zijn weerpraatje hield op NPO radio2.
Jan Versteegt is inmiddels al weer lang geleden gestopt met zijn weerpraatjes op de radio. Jan woonde toendertijd in Bourtange en hij heeft er af en toe met enthousiasme over verteld. Hij heeft een militaire opleiding gedaan bij de KMA in Breda - waarschijnlijk is dit militaire feit het linkje geweest dat Jan Versteegt aan Bourtange bond.
Ik heb jarenlang de wens gekoesterd om Bourtange eens te bezoeken, maar vanuit de stad Groningen is er geen enkele verbinding met het openbaar vervoer. Totdat ik afgelopen donderdag mijn reis naar Emmen voorbereidde en ik nog op zoek ging naar een programmapunt voor iets in de omgeving van Emmen voor maandag 1 december. Ik zag dat er een busverbinding bestaat tussen Emmen en Bourtange. Dus op naar Bourtange!
De synagoog. Op de muur staat een tableau waarop de namen van alle joden uit het stadje vermeld zijn die in WOII zijn omgekomen.
Ganzen in de lucht! Gak, gak, gak, gak, gak, gak!!!!!
Dit paard symboliseert een martelwerktuig dat in de middeleeuwen werd gebruikt in deze streek.
Een huis uit 1661 (foto boven).
De kerstversiering is mooi. En eigenlijk heel simpel: enkele groene takken.
Hier wordt Sinterklaas en Zwarte Piet welkom geheten.
Na een vlotte reis vanuit Bourtange kwam ik op 1 december 2025 om ongeveer 18.30 uur weer thuis.
De pluche beren en ik hebben zeer genoten van alle programmapunten in het hoge noorden! De hunebedden, Wild Lands, het vestingstadje Bourtagne en het lekkere eten!
Ik ben helaas alleen weer een jaartje ouder geworden! De tijd kan niemand stilzetten, jammer genoeg!
Tot de volgende keer!
